Του Γ. Λακόπουλου
«Επί τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν
καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών».
Δαυΐδ ῾Ιερεμίου Ψαλμος 136, 1
Είναι να τους κλαίνε οι ρέγγες. Και για γέλια και για κλάματα. Όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης -στον οποίο έβαλαν όλα τα λεφτά- χρεοκοπεί σε όλα τα πολιτικά μέτωπα, προσπαθούν να δώσουν κουράγιο ο ένας στον άλλο. Με τις … δημοσκοπήσεις. Σαν αυτόν που ενώ έπεσε από τον 30ο όροφο καθώς περνάει από τον 15ο λέει: «Μέχρι εδώ καλά πάμε»…
Κάποιοι ΙΧ αρθρογράφοι του επικεφαλής της ΝΔ προσπαθούν να πλασάρουν μια κουτοπονηριά: ότι μπορεί ο επικεφαλής της ΝΔ να απέτυχε σε όλα -ούτε στο κόμμα του δεν βρίσκεται ένας που να τον θεωρεί ηγέτη- αλλά στις κάλπες θα θριαμβεύσει απέναντι στον Τσίπρα που αυξάνει διαρκώς τα εύσημά του.
Επειδή το λένε κάποιοι δημοσκόποι! Ειδικά εκείνοι που μεταφράζουν την εύλογη δυσφορία της κοινής γνώμης σε ψήφο του εκλογικού σώματος υπέρ της ΝΔ με τον Άδωνι και τον Βορίδη στη μαρκίζα. Περαστικά τους.
Αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς οι εκλογές δεν γίνονται με «πίτες» από γκάλοπ. Γίνονται με ψήφους. Και οι ψήφοι προκύπτουν από πολιτικές διεργασίες και όχι από δημοσιεύματα εφημερίδων. Ούτε από εκπομπές στις οποίες δεν ξεχωρίζεις ποιος είναι ο ερωτών και ποιος ο ερωτώμενος, ποιος είναι ο παραγωγός και ποιος ο καλεσμένος.
Κερδίζει πάντα ο καλύτερος
Δεν ξέρουμε ποιος θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Και φυσικά δεν πρόκειται να μας το πουν όσοι μονίμως πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα κερδίσει αυτός υπέρ του οποίου θα συνηγορούν τα πολιτικά δεδομένα στη χρονική συγκυρία που θα στηθούν και κάλπες. Στις οποίες οι πολίτες δεν θα προσέλθουν με δημοσκοπήσεις υπό μάλης, αλλά με πολιτικά, ιστορικά, πολιτισμικά, ατομικά, ακόμη και αισθητικά κριτήρια.
Από αυτή την άποψη όλα τα δεδομένα, σε όλα τα μέτωπα είναι υπέρ του Πρωθυπουργού και εναντίον του επικεφαλής της ΝΔ. Ας τα δούμε συνοπτικά:
Από τη μια ο Τσίπρας . Παρέλαβε την Ελλαδα η χώρα χρεοκοπημένη και σε μνημόνια, την έστησε στα πόδια της, την έβγαλε από τον μνημονιακό κύκλο, προστάτευσε την κοινωνία όσο μπορούσε και αρχίζει να τις ανταποδίδει τις θυσίες της. Έλυσε το Μακεδονικό, προετοιμάζει τη συνταγματική μεταρρύθμιση, διευθετεί τις σχέσεις κράτους -εκκλησίας, αποκατέστησε το διεθνές κύρος της χώρας, έκανε τομές και μεταρρυθμίσεις.
Επιπλέον είναι ο πρώτος πρωθυπουργός ο οποίος δεν προέρχεται από τζάκι, δεν τον βαρύνει το παραμικρό από ηθική άποψη, δεν καλούν οι εισαγγελείς και οι ανακριτές τους δικούς υπουργούς και συνεργάτες για «υπόθεσή τους». Τα στελέχη του δεν αλλάξαν τρόπο ζωής επειδή κυβερνούν και η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σκάνδαλο να τη βαρύνει- οι «κατασκευαστές» σκανδάλων ματαιοπονούν- και είναι κυρίαρχος στο κόμμα του..
Από την άλλη ο Μητσοτάκης. Εκπροσωπεί το ένα από τα δυο κόμματα που έφεραν τη χώρα στην καταστροφή, ήταν κακός υπουργός στην κακή κυβέρνηση Σαμαρά που καταψηφίσθηκε, απέτυχε σε όλες τις προβλέψεις του και έχασε όλα τα στοιχήματα με την πραγματικότητα. Βρίσκεται σε ευρωπαϊκή καραντίνα για τις αντιδραστικές θέσεις του, συσπειρώνει ακροδεξιούς και τυχοδιωκτικά στοιχεία, δεν έχει πρόγραμμα και δεν κρύβει τις προτιμήσεις του σε αντιλαϊκές και νεοφιλελεύθερες συνταγές.
Πέραν αυτών είναι ένας ακόμη «υιός του πατρός» κουβαλάει σκελετούς στα κομματικά ντουλάπια, αλλά και προσωπικές εκκρεμότητες. Υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί στελεχών του με τη Δικαιοσύνη, το κόμμα του συμπράττει με όσους λεηλάτησαν δημόσιο πλούτο, περιστοιχίζεται από ακραίους και τυχοδιωκτικά στοιχεία και αν χάσει τις εκλογές θα φύγει το ίδιο βράδυ, αφού ήδη δεν τον αποδέχεται τουλάχιστον το μισό κόμμα του.
Ούτε ο Κυριάκος δεν προτείνει… Μητσοτάκη
Από πολιτική άποψη, λοιπόν, ο Τσίπρας είναι μέγεθος υπέρτερο του Μητσοτάκη. Αν συνυπολογίσουμε και τη δημόσια παρουσία τους η διαφορά ανάμεσά τους είναι δυσθεώρητη. Γιατί, λοιπόν, να ψηφίσει κάποιος τον γιο του Κώστα Μητσοτάκη και να πριμοδοτήσει εκ νέου την οικογενειοκρατία και τη κληρονομική επιδίωξη της εξουσίας;
Ο Κυριάκος δεν εμπνέει κανέναν. Ούτε καν οι κεκράκτες του δεν αντέχουν τη σύγκριση με τον αντίπαλό του και δεν προτάσσουν ότι “πρέπει να έλθει ο Μητσοτάκης”. Επενδύουν στο «πρέπει να φύγει ο Τσίπρας». Αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί να φύγει και ποιος να έλθει.
Έκαναν προσπάθειες να φορτιστεί αρνητικά το όνομα του πρωθυπουργού, αλλά δεν τους βγήκε. Ίσως γιατί ο Τσίπρας είναι πολιτικός που μπορεί να διορθώνει τα λάθη του. Ο Μητσοτάκης απλώς τα αυξάνει και τα επιδεινώνει. Ξεκίνησε από ένα σημείο ευμενούς αντιμετώπισης από την κοινή γνώμη και πάει διαρκώς προς τα κάτω, παρότι σ’ αυτή την πορεία τον έχει υπερσκελίσει ο Άδωνις και δεν ξεχωρίζει πλέον ποιος είναι ο πραγματικός αρχηγός.
Ο Τσίπρας από όποιο σημείο και αν ξεκίνησε, διαρκώς αναβαθμίζεται. Όπου και αν πήγε στραβά το αντιλήφθηκε και έκανε πίσω. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το αστέρι του μεσουρανεί και αυτό είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Τι είναι αυτό λοιπόν που δίνει το πρόκριμα στον Μητσοτάκη απέναντί του;
Όσο και αν ψάξει κανείς δεν θα βγει κάτι άξιο λόγου. Ούτε καν ο Κυριάκος δεν προβάλλει τον εαυτό του. Απλώς προσπαθεί να μειώσει τον αντίπαλο του, συνεπικουρούμενος από ένα τσούρμο επικοινωνιολογούντες, αλμπάνηδες και μαθητευόμενους της πολιτικής όπως γίνονταν πριν από τριάντα χρόνια, που τον σκηνοθετούν χονδροειδώς και τον εκθέτουν….
Δεν καταθέτει εναλλακτικές προτάσεις, αλλά «υπόσχεται προσωπικά». Χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς υπόσχεται , ή πώς θα το υλοποιήσει, με ποιους και υπέρ ποιων. Και έφτασε στο σημείο να… υπερψηφίζει τα μέτρα της κυβέρνησης που κατήγγειλε, ή που απέκλειε να υπάρξουν. Η αποθέωση του λαϊκισμού και της πολιτικής χωρίς αρχές.
Η παράσταση κατεβαίνει…
Όνειρο ήταν και πάει. Το έργο «Ο Τσίπρας φεύγει, ο Μητσοτάκης έρχεται» ξεμένει από κοινό και κατεβαίνει. Χίλια λάθη να έκανε ο Πρωθυπουργός και χίλια κουσούρια να έχουν οι Συριζαίοι είναι απείρως καλύτεροι από τον Κυριάκο και την κομπανία του. Ξέρουμε τι είναι, τι θέλουν και πού το πάνε. Με τη ΝΔ του Κυριάκου ξέρει κανείς τι του ξημερώνει, ποιοι αποφασίζουν και ποιους εκπροσωπεί;
Όσα και αν καταλογίσει κανείς στον Τσίπρα δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει ως πολιτικό με προσόντα, που ανέλαβε τις ευθύνες του όταν χρειάσθηκε, ακόμη και εναντίον των δικών του ακραίων και κύλησε μπροστά τον τροχό της χώρας. Από την άλλη όσο καλές προθέσεις και αν έχει απέναντι τον Μητσοτάκη απογοητεύεται γιατί, όπως λένε όλοι, «δεν τραβάει» και τον τραβάνε από τον Σαμαρά ως τον Γεωργιάδη. .
Το ξέρουν και το βλέπουν όλοι εντός και εκτός τη χώρας. Εκτός από τους καταναλωτές ενός συγκεκριμένου είδους δημοσκοπήσεων και όσους φοβούνται ότι αν δεν φύγει Τσίπρας και αν δεν έλθει ο Μητσοτάκης, η Δικαιοσύνη θα τους φέρει μπροστά στο αμαρτωλό παρελθόν τους. Από όλα έχει ο μπαξές: υπόλογους μιντιάρχες, προμηθευτές του δημοσίου, αρπακτικά του κρατικού χρώματος, διαμεσολαβητές πάσης ανομίας, εκδότες των εκβιασμών, δημοσιογράφους – βαποράκια, «επιχειρηματίες» της αρπαχτής, μανδαρίνους της μίζας, γελωτοποιούς του βασιλέως, αεριτζήδες, τοκιστές και σουλατσαδόρους.
Δεν τρελαίνονται με τον Μητσοτάκη- πίσω από τις πλάτες του μειδιούν. Θέλουν όμως να φύγει ο Τσίπρας , γατί όπως μας δίδαξε η γάτα Ιμαλαϊων, δεν τους έκλεισε το μάτι. Και αυτό σημαίνει ότι οι κολυμπήθρες που τους ξέπλεναν ως τώρα στέρεψαν από νερό και λάδι.
ΥΓ. Αυτό που δεν βλέπουν είναι πως και να ερχόταν ο Μητσοτάκης δεν θα είχαν τύχη. Εκτός από τους εισαγγελείς θα έχουν να αντιμετωπίσουν και νέους ανταγωνιστές. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.