Του Νίκου Λακόπουλου
Το Επιστημονικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου Τσίπρα “για σύγχρονες, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ρήξεις και ολοκληρωμένες τομεακές πολιτικές” προπομπός ενός κόμματος που δεν υπάρχει ακόμη προς το παρόν δείχνει έναν επαγγελματισμό αξιοζήλευτο για τον Αλέξη Τσίπρα που αντικατέστησε τον αριστερό ριζοσπαστισμό με την πολιτική ασάφεια και την ιδεολογία με την επιστήμη.
Ο πρώην πρωθυπουργός με ανάρτησή του κάνει λόγο, για “εξαιρετική ομάδα με σπουδαία βιογραφικά, που κοσμούν την Ελλάδα της γνώσης”: “Ευαίσθητοι πολίτες, που δεν αντιλαμβάνονται την επιστήμη και τη γνώση ως προνόμιο κάποιων ελίτ, ούτε ως βιτρίνα κάποιας κομματικής ή εξουσιαστικής κατασκευής”, “φωτισμένοι άνθρωποι της επιστήμης. , αλλά ως απαραίτητο εργαλείο κοινωνικής προόδου και ως συμβολή στη βελτίωση της ζωής των πολλών”.
Μια χημικός μηχανικός και μία δρ Πολιτικής Επιστήμης ως συντονίστριες, ο Γιώργος Χουλιαράκης, Οικονομικός Σύμβουλος της Διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος, πρώην Υπουργός και Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, ο Δημήτρης Λιάκος, οικονομολόγος και πρώην Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και πολλοί καθηγητές αποτελούν το αποτελούμενο από 41 μέλη συμβούλιο με τη βοήθεια ενός μαρξιστή της παλιάς ανανεωτικής αριστεράς, του Κώστα Γαβρόγλου.
Το αντικείμενο εργασίας του “Συμβουλίου” είναι το κράτος Δικαίου, η κλιματική Αλλαγή, η Τεχνητή Νοημοσύνη, η Ψηφιακή Πολιτική και η Καινοτομία, η Παιδεία, η Υγεία, η Στεγαστική Πολιτική, η Τεχνολογία και άλλοι τομείς που σημαίνουν Κυβερνητικό Πρόγραμμα.
Ένα κόμμα εργαστηρίου χωρίς ιδεολογία;
Από όσα έχει πει ο Αλέξης Τσίπρας ως τώρα ας κρατήσουμε τα περί “νέου πατριωτισμού” και “δημοκρατικού καπιταλισμού” που μπορεί και να σημαίνει πως το νέο κόμμα δεν θα έχει σχέση τόσο με την Αριστερά όσο με την Πατρίδα -ένα κόμμα -ή κίνημα- που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα την ιδεολογία του.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε από “βουλευτής” για να αφουγκραστεί την κοινωνία θεωρώντας πως τα κόμματα δημιουργούνται “από κάτω”, αλλά το πρόπλασμα του νέου κόμματος -αν είναι το Επιστημονικού Συμβουλίου- κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί προϊόν εργαστηρίου παρά “κόμμα μαζών” ή “κόμμα ιδεών”.
Ο “επαγγελματισμός” που αξιοποιεί την επιστήμη καθώς έχουμε ηγέτη και ψάχνουμε κόμμα και πρόγραμμα δημιουργεί την υποψία πως πρώτα θα κάνουμε το κόμμα κι ύστερα βρίσκουμε τι πιστεύει και ποια είναι η ιδεολογία του.
Αυτό που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια είναι το πέρασμα από τα κόμματα-στρατόπεδα γύρω από το τείχος Δεξιά- Αριστερά σε κόμματα νέου τύπου που δημιουργούνται με ένα πληκτρολόγιο που είναι σχεδόν όλα “κυβερνητικά”.
Η ιδεολογία υποχωρεί για την κυβερνησιμότητα και τα κόμματα ομοιομορφοπούνται σε πανομοιότυτα προγράμματα με ρεαλισμό και κοστολόγηση όπου τις “λύσεις” δεν δίνει κάποιο πολιτικό όραμα -που καταδικάζεται εκ των προτέρων ως χίμαιρα, αλλά οι δημοσκοπήσεις.
Από τα κινήματα στα επιστημονικά συμβούλια
Ο Αλέξης Τσίπρας, που αναδείχτηκε από τα κινήματα και ένα κόμμα που ορκιζόταν στον αριστερό ριζοσπαστισμό, αν και αποδείχτηκε πως δεν ήταν ούτε αριστερό, ούτε ριζοσπαστικό και έτσι εύκολα συνεργάστηκε με ένα κόμμα της παλιοδεξιάς εμφανίζεται τώρα ως τεχνικός της εξουσίας χωρίς σαφή ιδεολογία που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η κυβέρνηση.
Οι Πεφωτισμένοι Άριστοι του Αλέξη Τσίπρα -που ‘η στάση τους αποτελεί αχτίδα φωτός σε μια σκοτεινή εποχή” σύμφωνα με τον ίδιο- θα πρέπει να διαλευκάνουν την σχέση της επιστήμης με την Πολιτική και κυρίως με την ιδεολογία.
Αλλιώς οι “όμορφες θάλασσες” που μας περιμένουν κατά τον ποιητή Αλέξη Τσίπρα μπορεί να μην υπάρξουν και το εργαστηριακό προϊόν που θα προκύψει μπορεί να είναι Φραγκεστάιν καθώς όσοι μιλάνε για “συμβούλια” κάτι αν όχι κακό τουλάχιστο ανιαρό ετοιμάζουν.
