Του Νίκου Λακόπουλου
“Δεν θα γίνουν απολύσεις. Μονάχα το κομματικό κράτος του ΣΥΡΙΖΑ θα ξηλωθεί”. “Οι δικοί μου υπουργοί δεν θα προσλαμβάνουν ανεπάγγελτους, για να βολέψουν στο Δημόσιο κουμπάρους ή συγγενείς τους». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπήκε ουσιαστικά στον προεκλογικό αγώνα με ιδέες όπως η “ανάπτυξη” είναι το κλειδί για της φτώχεια και την πιο πρακτική ιδέα για καθιέρωση ελάχιστου εισοδήματος- για 800.000 άτομα και άλλα μέτρα.
Φαίνεται πως ο αντιλαϊκισμός που δεν θα ‘δινε υποσχέσεις υποχώρησε μπροστά στην ανάγκη να υποσχεθεί κάτι, ενόψει των εκλογών, αλλά “κοστολογημένο” και τεκμηριωμένο με ιδέες όπως “η ανάπτυξη θα διώξει τη φτώχεια”, “κανένα παιδί δεν θα μένει εκτός παιδικού σταθμού” και “ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 4% για την περίοδο 2019-2021”, “600.000 νέες θέσεις εργασίας και μείωση της ανεργίας κατά 7 μονάδες”.
Όλα αυτά αρκεί να ψηφίσετε ΝΔ! Η βασική ιδέα είναι απλή. Αν γίνει κυβέρνηση θα μπορεί να διαπραγματευθεί καλύτερα -αφού αυτή ξέρει καλύτερα την αγορά- και θα βρει πόρους να χτίσει το “κοινωνικό κράτος” στο οποίο πιστεύει. Για την ακρίβεια «πρέπει να βρούμε τους πόρους για να ξαναχτίσουμε ένα κοινωνικό κράτος πιο λιτό και πιο αποτελεσματικό».
Ένα κράτος πιο λιτό δεν σημαίνει πως θα είναι και πιο αποτελεσματικό. Το αντίθετο. Σημαίνει όχι πια “δωρεάν γεύμα για όλους”- όπως έλεγε ο πατέρας του νεοφιλευθερισμού. Στη πράξη δεν υπάρχει κράτος πιο λιτό, χωρίς απολύσεις. Η υπόσχεση για 600. 000 θέσεις εργασίας μέσα σε ένα χρόνο ξεπερνά το “λεφτά υπάρχουν”. Την εύκολη εξαγγελία παροχών, τον λαϊκισμό που κατήγγειλε άλλοτε ο Κυριάκος, ώσπου ανακάλυψε πως “δεν είμαι νεοφιλελεύθερος. Το έχω πει πάρα πολλές φορές. Είμαι ένας μετριοπαθής, φιλελεύθερος, κεντροδεξιός πολιτικός”.
«Είμαι φιλελεύθερος, αλλά πιστεύω στο κοινωνικό κράτος” θα πει περίπου ένας …σοσιαλδημοκράτης, που δεν θέλει “πολίτες παγιδευμένους στη φτώχεια”- αν και θεωρεί την ανισότητα φυσικό φαινόμενο. Οι λαμπρές ιδέες για επενδύσεις ή ανάπτυξη και «νέες δουλειές» είναι κοινοτοπίες που δεν στηρίζονται πουθενά, παρά μόνο στο ότι “είναι ο καλύτερος”. Υπάρχει και ανάπτυξη με φτώχεια.
Η πολιτική του πρόταση στηρίζεται σε αυταπάτες πώς όταν γίνει αυτός ο πρωθυπουργός θα χειριστεί τις συμφωνίες από την αρχή γιατί αυτός είναι αξιόπιστος. Αυτο-αξιόπιστος είναι αλήθεια, γιατί ως τώρα δεν κατάφερε να επιβληθεί ως ηγέτης στο κόμμα του. Ούτε να αυξήσει την πραγματική του δύναμη. Έχει βελτιώσει το ποσοστό με δημοσκοπική πρωτιά που στηρίζεται στο ότι το 40% δεν δηλώνει τι θα ψηφίσει.
Τα πράγματα είναι πιο απογοητευτικά όταν η προσωπική του εικόνα δεν υπερβαίνει σε ποσοστά το κόμμα του. Δηλαδή ο “καταλληλότερος” είναι αντιπαθής στο 70% των ψηφοφόρων. Η ΝΔ απέχει πολύ από την κυριαρχία στις εκλογές ελπίζοντας στην συνδρομή του Κινήματος της Αλλαγής που μπορεί η κάθοδος του στις εκλογές να είναι η τελευταία. Το ευμετάβλητο πολιτικό σκηνικό προϊδεάζει για μεγάλες εκπλήξεις.
Αν η είσοδος στα μνημόνια ανέτρεψε το πολιτικό σκηνικό, η έξοδος θα το αλλάξει και πάλι. Προφανώς κόμματα που εμφανίστηκαν μέσα στην κρίση όπως οι ΑΝΕΛ -κάποτε πήραν 10%, η Ένωση Κεντρώων- μια ιστορική ανορθογραφία, το Ποτάμι που άλλοτε είχε 6,5% -μαζί με τα απολιθώματα του παρελθόντος δεν έχουν θέση στη νέα εποχή που θα απαιτήσει νέες πολιτικές εκφράσεις.
Αν δεν ήταν έτσι, τότε θάχαμε ακόμα το Λαϊκό Κόμμα και την ΕΡΕ, το ΠΑΣΟΚ- που το κατάπιε το χρονοντούλαπο της Ιστορίας -στο οποίο θα έβαζε την Δεξιά. Ακόμα και τον …ΣΥΡΙΖΑ με τις περίφημες συνιστώσες του- που δεν υπάρχει πλέον. Η κοινωνία μετατοπίζεται δεξιά, αλλά η Νέα Δημοκρατία δεν εκφράζει τα στρώματα που εξέφραζε άλλοτε -ως “γερασμένο κόμμα” κατά την έκφραση του Κυριάκου. Προφανώς υπάρχει ένα κενό στην Αριστερά από την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν καλύπτουν οι … λενινιστές οπαδοί της Δραχμής, ούτε το Κινάλ που επέλεξε να είναι ένα κόμμα κεντροαριστερό- χωρίς …Αριστερά.
Η μετατόπιση του προέδρου της ΝΔ προς τα …αριστερά υπαγορεύεται από τις δημοσκοπήσεις που αφενός μεν δείχνουν το κόμμα καθηλωμένο σε μια αβέβαιη πρωτιά, αφετέρου δείχνουν ακόμα και πτώση υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ που διατηρεί τις δυνάμεις του -πριν ακόμα αρχίσει τον προεκλογικό αγώνα. Το πιο ενδιαφέρον θα είναι όμως με …ποιο κόμμα θα κατέβει ο Αλέξης Τσίπρας στις εκλογές- αφού “ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πλέον”.
Η ολική αντιπολίτευση του Μητσοτάκη με στόχο αρχικά τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, τον καταληψία «μπολσεβίκο», δεν αποδίδει. Ο Τσίπρας με πολλά …σλάλομ εμφανίζει πάντα την θετική εικόνα- της ανάπτυξης, της Ελλάδας έξω από το μνημόνια- και ο Μητσοτάκης την μεμψίμοιρη εικόνα της γκρίνιας που του εύχεται να ….αποτύχει.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει χάσει σε δημοτικότητα τους μισούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Πού σημαίνει ότι στις επόμενες εκλογές υπάρχουν πολλοί που θα ψηφίσουν ένα δημοκρατικό μέτωπο μπροστά στον δεξιό κίνδυνο να βγει ο Μητσοτάκης- αν αυτό θα είναι το δίλημμα των εκλογών. Το “μνημόνιο- αντιμνημόνιο” είναι μια παλιά ιστορία και ο πρόεδρος της ΝΔ φρόντισε να επαναφέρει το δίλημμα Αριστερά -Δεξιά.
Με πολλή χαιρεκακία ο Κυριάκος εκφράζει την Ελλάδα δεν θα βγει ποτέ από τα μνημόνια. Όλα – Μνημόνιο, Μακεδονικό, Συνταγματική Αναθεώρηση- θα λυθούν σε άλλο χρόνο κι αυτό μεταφέρει την κυβέρνηση της ΝΔ στο χώρο της …ουτοπίας. Η τελευταία προσπάθεια του Κυριάκου με το “κοινωνικό πρόσωπο”, ως Ρομπέν των Δασών- που νοιάζεται για τους φτωχούς- εξελίσσεται σε βάρος της σχέσης του με συντηρητικά στρώματα που απεχθάνονται τον λαϊκισμό. Είναι στρώματα που δεν θέλουν αβεβαιότητα και ρίσκο, αλλά εμπνέονται πιο πολύ από μια σοβαρή και ρεαλιστική πολιτική- ειλικρίνεια, όπως είναι αυτή του Ευκλείδη Τσακαλώτου- που γειώνει σε κάθε ευκαιρία τον αριστερό μεγαλοιδεατισμό και μπορεί να αφήσει στο τέλος τον Μητσοτάκη χωρίς ….πρόγραμμα.
Το παράδοξο είναι πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς εμφανίζεται ως ρεαλιστική δύναμη που δεν υπόσχεται πολλά- εκφράζοντας την σταθερότητα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι έτοιμος να βγει στους δρόμους κι όχι άδικα: τόσο αδιάντροπα να του κλέβουν τις ιδέες του! Φαίνεται πως και η ΔΕΗ τώρα ξεπουλιέται -από τον ΣΥΡΙΖΑ- και η Νέα Δημοκρατία μαζί με το Κινάλ βγήκαν στα κάγκελα με την κυβέρνηση που εφαρμόζει μνημόνια και ξεπούλησε τη χώρα μέχρι το 2060 ή …μειώνει τις συντάξεις.
Οι εκλογές αυτές θα είναι αγώνας ενάντια στη μνήμη. Η κυβέρνηση είναι πολύ πιο συντηρητική και μνημονιακή από τα δυο πρώην κόμματα εξουσίας που τρελάθηκαν και δεν ξέρουν τι πρεσβεύουν φωνάζοντας “σας λένε ψέματα- δεν υπάρχει καθαρή έξοδος!” Αν η κυβέρνηση βγει στις αγορές, ανακτήσει δηλαδή τη δυνατότητα να εφαρμόσει μια δική της πολιτική -θα προλάβει να ακυρώσει τις υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας. Κι ο νέος Τσίπρας -ρεαλιστής, προσγειωμένος, χαμηλών τόνων- θα μπορούσε να είναι κι ένας ηγέτης της Δεξιάς- με προφίλ εθνικό-που συμβιβάστηκε μεν, αλλά βγάζει την Ελλάδα από τα μνημόνια κι έχει καθολική αποδοχή στην Ευρώπη από δεξιούς, αριστερούς και σοσιαλδημοκράτες.
Ο νευρικός και πολλές φορές έξαλλος Κυριάκος φοβίζει ως φορέας αβεβαιότητας -που δεν θέλει να βγει η Ελλάδα από την κρίση -τουλάχιστο μέχρι να γίνει αυτός… πρωθυπουργός. Η ανασφάλειά του ως απροσδόκητου προέδρου τον οδήγησε αντί για ρήξεις μέσα στο γερασμένο κόμμα του σε συμμαχία με την Ακροδεξιά. Τώρα ο Κυριάκος ξεχνά όσα πίστευε και είναι έτοιμος να εμφανισθεί περίπου ως σοσιαλιστής.
«Όλοι γινόμαστε μάρτυρες μιας εικόνας ντροπιαστικής για μία ευρωπαϊκή χώρα, συμπολίτες μας να ψάχνουν για τρόφιμα στους πάγκους των λαϊκών, όταν αυτές τελειώνουν ή ακόμα σε κάδους σκουπιδιών’ είπε πρόσφατα. Πιθανόν σύντομα θα βγει στους δρόμους μαζί με τον Λαφαζάνη για τους πλειστηριασμούς, ίσως να τεθεί επικεφαλής του κινήματος ‘Δεν πληρώνω”. Η στροφή του προς τα Αριστερά είναι πιο άγαρμπη από την προσπάθειά του να αποδείξει πως είναι δεξιός σε ένα κόμμα όπου πολλοί τον θεωρούν ξένο σώμα.
Οι εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θάχουν πολλά στοιχεία παρωδίας. Ο νεοφιλελεύθερος -με το κοινωνικό πρόσωπο θα συγκρουσθεί με τον …εαυτό του. Πιθανόν ο Κυριάκος θα προσπαθήσει να απαλλαγεί από τον Μητσοτάκη- όσο και από την ιδεολογία του -προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός. Μπορεί και με όσους έφεραν τον κόσμο μπροστά σε κάδους σκουπιδιών. Ίσως και με όσους εμπλέκονται στην υπόθεση Novartis. Tελικά με την ίδια τη Δεξιά, όπως κάνει με την …οικογενειοκρατία:
«Στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, να κάνουμε μια γενναία αυτοκριτική για τα δικά μας σφάλματα, να παραδεχτούμε ότι είναι ένα γερασμένο κόμμα με απαρχαιωμένες δομές. Αν δεν αλλάξουμε, το μέλλον μας θα είναι ζοφερό” είχε πει όταν κατέβηκε ως υποψήφιος για την ηγεσία της. “Η υποψηφιότητά μου πρεσβεύει την ανανέωση που έχει ανάγκη η Νέα Δημοκρατία. Αν δεν γίνει αυτή η ανανέωση τότε η Νέα Δημοκρατία θα έχει πάντα ρόλο κομπάρσου στα πολιτικά δρώμενα και θα συνεχίζει να μας κυβερνά μια ανίκανη Κυβέρνηση με καταστροφικές συνέπειες».
Πέρασε καιρός από τότε. Η Νέα Δημοκρατία δεν μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας, ούτε παραδέχτηκε πως είναι κόμμα με …απαρχαιωμένες δομές. Με βάση όσα έλεγε τότε, ο νυν πρόεδρος, το μέλλον της είναι ζοφερό. Θάναι πάντα κομπάρσος στα πολιτικά δρώμενα, όπως ο ίδιος μας είχε προειδοποιήσει…