Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ερώτηση: Είναι ακόμη υπουργός Δικαιοσύνης ο Φλωρίδης; Βρίσκεται πάντα στο θρόνο της η πρόεδρος του Άρειου Πάγου Παπαδοπούλου; Παραμένει στην κυβέρνηση ο Γεωργιάδης;
Δεν θα έπρεπε. Σε καμιά ευνοούμενη χώρα δεν θα μπορούσαν να πουν όσα είπαν και να κάνουν όσα έκαναν, με αφορμή του αίτημα του Πάνου Ρούτσι, χωρίς συνέπειες.
Με την εξέλιξη που είχε η υπόθεση, ουδείς κοινοβουλευτικός Πρωθυπουργός θα διατηρούσε την εμπιστοσύνη του σε υπουργούς που διέσυραν την κυβέρνηση, με τις συμπεριφορές τους.
Αλλά τι να λέμε τώρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορει να επιβάλει ποινές όταν σε παρεμβάσεις και προαναγγελίες δικαστικών αποφάσεων, υπήρξε πρώτος διδάξας.
Αυτός δεν έστειλε στον Ευαγγελία του Άρειου Πάγου Ντογιάκο, μόλις άρχισε η έρευνα για τα Τέμπη, επιστολή με …οδηγίες ;
Στο σκάνδαλο Νοβάρτις δεν ξήλωσε την Εισαγγελία Διαφθοράς, ψήφισε τη δίωξη της επικεφαλής της και κατάργησε την προστασία μαρτύρων; Δεν οργάνωσε την απαλλαγή των υπουργών από ευθύνες στα Τέμπη και στο ΟΠΕΚΕΠΕ;
Η κυβέρνηση με επίκληση της κοινοβουλευτικής αριθμητικής οδηγεί σε ατέρμονες δίκες για ευθύνες μόνο διοικητικών υπαλλήλων. Με χειρότερη την περίπτωση τωn υποκλοπών, που απλώς καταλογίσθηκαν κάποια πλημμελήματα σε .. ιδιώτες!
Με αυτή την προϊστορία γιατί να έχει ο νεοφώτιστος Φλωρίδης αίσθηση ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν είναι δικαστική αρχή;
Γιατί να υπολογίζει ο ασύδοτος Γεωργιάδης ότι μέλος της Εκτελεστικής εξουσιας δεν μπορεί να αποφαίνεται ποιος έχει διαπράξει αδίκημα και ποιος όχι. Ούτε να απειλεί, ως καθ’ ύλην υπουργός τους γιατρούς ενός απεργού πείνας.
Επίσης σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα μπορούσαν να σταθούν στη θέση τους λειτουργοί της Δικαιοσύνης που απέκλειαν την εκταφή όπως έκανε η ηγεσία της.
Ή που δεν διέταξαν -όπως η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας – αμέσως μετά τη σύγκρουση τοξικολογικές εξετάσεις στα απανθρακωμένα σώματα, απέρριπταν τις σχετικές αιτήσεις όσων έχασαν τα παιδιά τους, αλλά τις δέχθηκαν όταν τις ανήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης…
Υπάρχουν και έτεροι Καππαδόκες: η γνωστή μιντιακή κομπανία Mitsotakis and friends. Που ζητούσαν – συντονισμένοι με τα ρεμάλια του Διαδικτύου- την απομάκρυνση του Πάνου Ρούτσι από τη Σύνταγμα, όταν δεν τον λοιδορούσαν…
Αλλά το ίδιο δεν κάνουν σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση, στις απεργίες, στο Μεταναστευτικό ή στον αγώνα του Παλαιστικού λαού για πατρίδα;
Εκεί που έφτασε η ενημέρωση στην Ελλάδα -και η Ελλάδα στην κατάταξη σε ό,τι αφορά την ενημέρωση- είναι πολυτέλεια η επίκληση στον εγχώριο και διεθνή Κώδικα Δεοντολογίας ή τους Χάρτες των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ουδείς μπορεί να προκαταλάβει τι θα προκύψει με τόση καθυστέρηση, από τις σορούς των θυμάτων- ιδίως όσων δεν έχασαν τη ζωή τους από τη σύγκρουση, αλλά σε δεύτερο χρόνο.
Από τη φωτιά που προκλήθηκε από άγνωστη αιτία – για την οποία η κυβέρνηση δεν έκρυψε τη σπουδή της να μείνει άγνωστη. Και η Δικαιοσύνη διευκόλυνε μακάβριες πλακίτσες για “κόμμα του ξυλόλιου”.
Το βέβαιο είναι ότι ο αγώνας ενός μόνο ανθρώπου -που έδειξε βούληση να ανταλλάξει τη ζωή του με την αλήθεια για το θάνατο του παιδιού του- δικαιώθηκε Με στη συμπαράσταση της κοινωνίας, λίγων πολιτικών και πολλών ανθρώπων που η κυβερνητική καμαρίλα στα ΜΜΕ χαρακτηρίζει σκωπτικά “αλληλέγγυους”.
Είναι μια εξέλιξη Δικαιοσύνης. Κρίμα που δεν προήλθε από τη Δικαιοσύνη.
ΥΓ: Είναι ακόμη η Διαμαντοπούλου που δεν θέλει “να γίνει το ΠΑΣΟΚ Καρυστιανού” υπεύθυνη Πολιτικού Σχεδιασμού;
