Ο Τραμπ ως νοσταλγός του δόγματος του «ζωτικού χώρου»

Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου

Ο Ιμπεριαλισμός είναι πολιτικός όρος που εισήχθη στα τέλη του 19ου αιώνα και προέρχεται από το Imperium που σημαίνει αυτοκρατορία. Και σημαίνει την προσπάθεια επέκτασης μιας χώρας σε ξένα, κυρίαρχα κράτη, όπως έπρατταν παλαιότερα οι αυτοκρατορίες. Είτε με κατάκτηση εδαφών και με εποικισμό – κλασσικό παράδειγμα η τουρκική κατοχή και ο εποικισμός στην Κύπρο – είτε μέσω πολιτικού ή οικονομικού ελέγχου άλλων κρατών.

Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τράμπ σε μια εκδήλωση απροκάλυπτης ιμπεριαλιστικής συμπεριφοράς και κατά βάναυση παραβίαση της τελικής πράξης του Ελσίνκι, για το απαραβίαστο των συνόρων, απαιτεί, με πρωτοφανή κυνισμό, την παράδοση εδαφών ξένων κυρίαρχων κρατών. Της Γροιλανδίας – χώρας με αυτόνομη διοίκηση που ανήκει στη Δανία – την Διώρυγα του Παναμά και του Καναδά.

Ουσιαστικά δε, απειλεί μέσω οικονομικού ελέγχου – επιβολή βαρύτατων δασμών – την ποδηγέτηση των χωρών – μελών της Ε.Ε και όχι μόνο.

Ο δε Υπερυπουργός του Τράμπ, Ιλον Μάσκ, επιχειρεί ασύδοτα και αναίσχυντα την επέμβαση σε εσωτερικές υποθέσεις Ευρωπαϊκών χωρών επιδιώκοντας πολιτικές αλλαγές. Προωθώντας το ακροδεξιό – φιλοναζιστικό κόμμα AFD στη Γερμανία και ανατροπή του εκλεγμένου πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου Κιρ Στάμερ.

Η ανθρωπότητα ευρίσκεται ενώπιον μέγιστων κινδύνων. Της διά της βίας, στρατιωτικής ή οικονομικής, καθυπόταξης κρατών και λαών με μοναδικό επιχείρημα την ικανοποίηση των συμφερόντων της υπερδύναμης. Ο νέος πλανητάρχης δεν ορρωδεί προ ουδεμιάς αρχής και αξίας στις διεθνείς σχέσεις. Δεν υπολογίζει καμμιά  διεθνή συνθήκη και κανένα Διεθνές Δίκαιο. Εννοεί να επιβάλει το imperium όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται. Αντιγράφοντας το Γερμανικό “Lebenstraum” (ζωτικός χώρος) του Αδόλφου Χίτλερ, δηλαδή πολιτικές και πρακτικές εποικιστικής αποικιοκρατίας. Με την άνοδο του Γερμανού δικτάτορα στην εξουσία η πολιτική του «ζωτικού χώρου» έγινε ιδεολογική αρχή του Ναζισμού, παρέχοντας δικαιολόγηση για την εδαφική επέκταση της Γερμανίας στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.

Στα καθ’ ημάς οι έπαινοι και οι δοξαστικοί για «τον έξυπνο» και «φίλο του» Ερτογάν και οι ανιστόρητες αναφορές του  για τα 2.000 χρόνια ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων της Τουρκίας επί της Συρίας, προδιαγράφουν τις προθέσεις του για την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ενθάρρυνση για δημιουργία ζωτικού χώρου δι’ αντιπροσώπου; Μένει να το δούμε. Δυσχερές βέβαια, καθώς θα δυσκολευτεί να ισορροπήσει μεταξύ στήριξης στο Ισραήλ και ταυτόχρονη υποστήριξη στις νεοθωμανικές φιλοδοξίες Ερτογάν.

Καθώς ο Τράμπ αναλαμβάνει  τα ηνία  της υπερατλαντικής υπερδύναμης, ο πλανήτης οφείλει να είναι «υποψιασμένος», επιφυλακτικός αλλά και σε στάση αγρύπνιας. Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες θα αποδειχθεί στην πράξη αν οι πληθωρικές του δηλώσεις  ενέχουν πραγματικό περιεχόμενο ή αποτελούν πομφόλυγες αμετροέπειας και  άκρατου Μεσσιανισμού.

Πρώην Προέδρου της Βουλής Των Αντιπροσώπων