Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Οι Δυτικοί αναλυτές, έχουν κάθε δικαίωμα να ερμηνεύουν ή να καθοδηγούν την κοινή γνώμη των αδαών αναγνωστών των. Ο σε πολύ δύσκολη θέση Τραμπ, είχε ανάγκη μιας ανάσας, καθώς αυτά που δήλωνε και εξακολουθεί να δηλώνει, δεν έχουν καμία σχέση με την λογική, την οποία πάντα θα επικαλούμαι.
Τίθεται λογικά λοιπόν το ερώτημα, ποιος είχε ανάγκη την αναστολή των πολεμικών επιχειρήσεων, μεταξύ των εμπλεκομένων; Ποιος πρόσκαιρα αποκομίζει οφέλη; Ποιος είχε ευκαιρίες επικράτησης και αν ναι, γιατί τις απεμπόλησε; Στα πολλά ερωτήματα και ένα τελευταίο, οι μετριοπαθείς εταίροι του Ιράν, είχαν λόγο για την εκεχειρία; Την ανάγκη αναστολής είχε σαφέστατα ο Τραμπ. Η αποτυχημένη θεαματικά επέμβαση με τις διατρητικές βόμβες, αποτυχημένη γιατί αμέσως μετά ζήτησε ανατροπή της κυβέρνησης του Ιράν, αν αυτή δεν προσέλθει σε συζήτηση για το πυρηνικό της πρόγραμμα, καταδεικνύει την αγωνία του. Το Ισραήλ είναι αυτό, που όντας στριμωγμένο, με τα αποθέματα άμυνας σε απελπιστική κατάσταση, με μεγάλες καταστροφές σε δομές και κτήρια, με το ηθικό των πολιτών του στο ναδίρ να εκλιπαρεί για παύση τους Ιρανούς και πολλοί πολίτες, ακόμα και έποικοι να τρέπονται σε άτακτη φυγή, σίγουρα ωφελείται. Αυτό που είχε ευκαιρία επικράτησης των θέσεών του, σαφώς και ήταν το Ιράν. Οι λόγοι υποχώρησης, ομολογώ πως μόνο υποθετικοί μπορεί να είναι και ένας από αυτούς θα μπορούσε να είναι η επίδειξη αυτοσυγκράτησης, προκειμένου να αποφευχθεί ένα ευρύ συμμετοχικό ολοκαύτωμα. Το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ, ένα ενισχυμένο οικονομικό χαρτί, θεωρήθηκε περιέργως αδόκιμο! Στο τελευταίο ερώτημα, περί της συμβουλευτικής δεινότητας των εταίρων του, δεν είχαν και δεν έχουν λόγο αυτοί, βιαστικών αποφάσεων μια και δεν βρίσκονται σε δύσκολή θέση και η αναμονή λανθασμένων αντιδράσεων του αντίπαλου δέους, μάλλον οπλίζει την φαρέτρα εμπειρικής γνώσης.
Στις πολεμικές, πολιτικές και οικονομικές αντιπαλότητες, πάντα θα λείπουν τα στοιχεία κρυφής, στεγανής συνεννόησης μεταξύ των εμπλεκομένων. Ποτέ άλλωστε αυτές δεν είναι προσωπικές αποφάσεις, μα παίρνονται από επιτελεία σκέψεων, που έρχονται εμφανώς σε κάποια ανταλλαγή απόψεων και συμφωνίας win win, όσο αυτό και αν φαντάζει αδύνατο ή αδιανόητο. Το χρήμα πάντα βρίσκει τρόπους.
Είναι αυτό το στοιχείο, που πάντα διαφεύγει της κοινής λογικής, καθώς το όλο σύστημα ποντάρει στην παράνοια του αναπάντεχου συμφέροντος. Προσοχή στα βιαστικά και επιπόλαια συμπεράσματα.