Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Γιατί τα θύματα αντιμετωπίζουν το σκάνδαλο με σιωπή και δέος…
Πέρασε χρόνος από τότε που η δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να διερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη το σκάνδαλο των υποκλοπών, υλοποιήθηκε με τη μορφή της ανάληψης των ερευνών από τον αρχιεισαγγελέα Ισίδωρο Ντογιάκο.
Οι παροικούντες κατάλαβαν: όταν ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός που ανέχονταν να του στέλνει επιστολές με εντολές ο Πρωθυπουργός, μιλούσε για «κατεπείγουσα» διαδικασία η συγκάλυψη ήταν προεξοφλημένη.
Πράγματι. Ο Ντογιάκος έφυγε και μπορεί να υπερηφανεύεται- εν αναμονή την φημολογούμενης ανταμοιβής του με δημόσιο αξίωμα- ότι η δουλειά έγινε: ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Δεν ακούσθηκε το παραμικρό για κάποια ανακριτική δραστηριότητα επί του θέματος. Ούτε καν οι Δημητριάδης και Κοντολέων δεν ενοχλήθηκαν από κανέναν.
Αντίθετα μαθαίνουμε ότι οι Ντογιάκειες γνωμοδοτήσεις περί «απορρήτου» ισχύουν και για την …Δικαιοσύνη – και η νέα ΑΔΑΕ τις επικαλείται, για να αποτρέψει το ενδεχόμενο να συνδεθούν οι υποκλοπές της ΕΥΠ με το Predator.
Προέκυψε μάλιστα μια ενδοδικαστική εξέλιξη, που διασφαλίζει ότι η ταφόπλακα του Ντογιάκου θα τηρείται ευλαβικά: αντικαταστάθηκαν οι εισαγγελείς που χειριζόταν τους φακέλους.
Δεν αντικαταστάθηκαν εξ ουρανού. Το αποφάσισε η νέα εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Για να δώσει την υπόθεση σε έναν από τους αντεισαγγελείς της που δεν πρόκειται να προλάβει τη μελέτη της δικογραφίας, ως το επόμενο θέρος που αποχωρεί.
Οπότε θα αναλάβει άλλος, ίσως και άλλος. Μέχρι τη …παραγραφή. Μπίγκο!.
Η δικαιολογία της τυπικής «αναβάθμισης» της έρευνας- ο Θεός να την κάνει- είναι η «επιβάρυνσή» της. Αν το εννοούσε η πρώτη εισαγγελέας τη χώρας θα κατακεραύνωσε την καθυστέρηση που παρατηρείται ως τώρα.
Οι γνωρίζοντες όμως παίρνουν όρκο ότι όλα γίνονται για την καθυστέρηση στην καθυστέρηση.
Αλλωστε ένα τμήμα της δικογραφίας δεν χρειάζεται καμία επιτάχυνση. Υπάρχει το αδίκημα: υποκλοπές από την ΕΠΥ σε Ανδρουλάκη, Κουκλάκη, Φλώρου, Χατζηδάκη. Υπάρχουν οι εμπλεκόμενοι: Κοντολέων, , Δημητριάδης. Υπάρχει και η κυβερνητική ομολογία, δια του Πρωθυπουργού και πολιτικού προϊσταμένου της ΕΥΠ. Δεν έμενε παρά να αρχίσει η ανάκριση..
Γιατί δεν έχει προχωρήσει η έρευνα για αυτές τουλάχιστον τις υποθέσεις; Ας μείνουν για αργότερα οι 92 περιπτώσεις που εντόπισε προηγουμένη διοικητή της ΑΔΑΕ, οι αναφορές των δεκάδων ονομάτων που δημοσιευθήκαν,-κυρίως από τον Κώστα Βαξεβάνη στο Documentο- οι διαπιστώσεις των αρμοδίων Επιτροπών του Ευρωκοινοβουλίου, όσα έχουν καταγραφεί στα Πρακτικά της Βουλής και άλλα συναφή στοιχεία.
Οι βεβαιωμένες παρακολουθήσεις των τεσσάρων γιατί δεν έχουν φτάσει στο δικαστήριο; Ή έστω γιατί αρμόδιο δικαστικό όργανο δεν έχει αποφανθεί ότι δεν υπάρχει λόγος;
Όπως συνέβη με τη Νοβάρτις, μετά την απομάκρυνση της ακατάβλητης Ελένης Τουλουπάκη και την κατάργηση της εισαγγελίας Διαφθοράς – μοντέλο που ακολουθείται και τώρα, όπως φαίνεται.
Ακούγεται παράδοξο, αλλά η συγκάλυψη προχωράει γιατί συμπράττουν και τα …θύματα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης πολιτικολογεί γύρω από την υπόθεση , αλλά σε ό,τι τον αφορά δεν έχει κάνει τα αυτονόητα: δεν μήνυσε προσωπικά τους Κοντολέων, Δημητριάδη, δεν πήγε στην ΕΥΠ για να ζητήσει το λόγο και να ενημερωθεί γιατί τον «επισυνάψαν» για τρεις μήνες.
Δεν χάλασε τον κόσμο όταν ο Μητσοτάκης ενώπιόν του και σε ζωντανή μετάδοση τον απάλλαξε ως «εθνικό κίνδυνο» αλλά όχι και για όλους τους λόγους για τους οποίους μπορεί να παρακολουθεί κάποιον η ΕΥΠ.
Δεν ζήτησε καν ζήτησε να μάθει πού βρίσκεται το υλικό της παρακολούθησης- που υπήρξε- την οποία ο ίδιος απέδιδε σε πρόθεση εκβιασμού του. Και δεν βάζει τις φωνές για την καθυστέρηση- απλώς τη σχολιάζει.
Επίσης κανείς δεν ξεχνάει τη δήλωσή του ότι το θέμα «δεν είναι προσωπικό αλλά θέμα Δημοκρατίας». Μόνο που δεν άκουσαν τα τηλεφωνήματα της Δημοκρατίας, αλλά τα δικά του.
Ο ένδοξος στρατηγός Φλώρος διασυρθείς από τη στιγμή που έγινε γνωστή η παρακολούθηση -με τον κωδικό του- από την ελληνική αντικατασκοπεία, όχι μόνο δεν έκανε καλοκαιρό το μαγαζί, αλλά τσίμπησε ευτυχής μια παρατασούλα της θητείας του ως ΓΕΕΘΑ!
Ο υπουργός Χατζηδάκης επίσης έγινε γνωστός με τον κωδικό του ως «στόχος» της ΕΥΠ – και του αποδύθηκε – από τον Μαν. Κοττάκη στην «Εστία»- η παραδοχή της παρακολούθησης όταν ήταν υπουργός Ενέργειας, για κάποιες αναθέσεις έργων.
Δεν ζήτησε εξηγήσεις από τον Μητσοτάκη, αλλά βαίνει χαρούμενος στην τηλεόραση ως επικεφαλής ενός υπουργείου, το οποίο στην πραγματικότητα διοικεί ο αναπληρωτής υπουργός .
Μόνο ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης έκανε ότι περνάει από το χέρι του. Αλλά οι δυνάμεις του είναι λίγες μπροστά στο πανίσχυρο κράτος και οι προσπάθειές του σταγόνα στον ωκεανό της σιωπής των αμέτρητων παρακολουθούμενων.
Ο Μητσοτάκης οργάνωσε με κυνισμό τη συγκάλυψη – ίσως όμηρος και ο ίδιος των υφισταμένων του. Παρεμπόδισε την έρευνα, κλείνοντας τις πόρτες στο Ευρωκοινοβούλιο, εξοντώνοντας τους θεσμούς που προσπαθούσανε να φτάσουν στην αλήθεια, απειλώντας μάρτυρες να μην την καταθέσουν. Δεν άφησε περιθώριά στη συλλογή τεκμηρίων, ούτε για την εμπορία του παράνομου λογισμικού, με το οποίο εμπλέκονται συνεργάτες του σε ελληνικές υπηρεσίες.
Όταν έναν Πρωθυπουργός φροντίζει να εξαλειφθεί αναδρομικά οτιδήποτε αφορά το σκάνδαλο Ζήμενς, όταν κάλυψε την εξόντωση της εισαγγελέως που ερευνούσε το σκάνδαλο Νοβάρτις, στο σκάνδαλο που τον αφορά προσωπικά θα διστάσει;
Τελικά ας μην κρυβόμαστε. Ο Μητσοτάκης έχει ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του και μόνο οι ηλίθιοι δεν αντιλαμβάνονται ποιο είναι. Ή, γιατί τα θύματα αντιμετωπίζουν το σκάνδαλο με σιωπή και δέος…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR