Προς τον Μαργαρίτη Σχοινά, επικεφαλής εκπρόσωπο Τύπου της Κομισιόν (Για τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ)

Του Γ. Λακόπουλου

 

Στο Ανοιχτό Παράθυρο έφτασε η ακόλουθη επιστολή με την εντολή δημοσίευσής της.

Αγαπητέ Μαργαρίτη,

Απευθύνομαι σε εσένα με το θάρρος του συμπατριώτη.  Η επιτυχημένη σταδιοδρομία σου στο πόντιουμ  της  Ευρωπαϊκής Επιτροπής  σε καθιστά το καταλληλότερο πρόσωπο  για να μεταφέρεις στον πρόεδρο της Κομισιόν  την έκκληση που ακολουθεί.

Αφορμή γι’αυτή την επιστολή είναι μια φράση που διατύπωσες πρόσφατα σε μια εκδήλωση του  Κέντρου για τον Ευρωπαϊκό Νομικό Πολιτισμό της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Για την ακρίβεια  συμπύκνωσες σε 30 λέξεις την πολιτική ουσία των επικείμενων Ευρωεκλογών:

Όποιος δεν ψηφίσει στις 26 Μαΐου, πολύ απλά απεμπολεί το δικαίωμα του να συμμετέχει και να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις και δίνει επιπλέον όπλα σε όσους ονειρεύονται την καταστροφή της Ευρώπης”.

Στη  δημοκρατική ανάδειξη του μόνου αντιπροσωπευτικού κοινοτικού οργάνου  η προσέλευση στις κάλπες είναι η κατάθεση της βούλησης των πολιτών για  την Ευρώπη που θέλουν και ταυτόχρονα εργαλείο ελέγχου των κοινοτικών φορέων.

Στις συνθήκες που διεξάγονται αυτές οι εκλογές, η ψήφος  εκφεύγει από τα όρια  του δικαιώματος και αποτελεί υποχρέωση. Για τους λόγους που εξήγησες και πολλούς άλλους.

Οι πρώτοι που έχουν αυτή την υποχρέωση είναι οι εργαζόμενοι στα όργανα της  Ένωσης- και ασφαλώς και οι συνταξιούχοι.

Αν αθροίσουμε το προσωπικό  όλων των κοινοτικών οργανισμών, θα φτάσουμε  σε εξήντα χιλιάδες υπάλληλους εν ενεργεία. Με καλές συνθήκες εργασίας, καλές αποδοχές και καλά βιογραφικά.  

Αυτό το προσωπικό οφείλει να λειτουργήσει  -ατομικά και συλλογικά -στις εκλογές ως ατμομηχανή της συμμετοχής.

Ο  καθένας με τις επιμέρους πολιτικές προτιμήσεις του. Όλοι μαζί  όμως ως έκφραση της  συλλογικής απόφασης των  Ευρωπαίων  να κατοχυρώσουν τις ιστορικές κατακτήσεις της Ένωσης.

Ως εκδήλωση της βούλησης να κινήσουν μπροστά τον τροχό της ενωμένης Ευρώπης, που αποτελεί ήδη ό,τι σημαντικότερο πέτυχε η ανθρωπότητα στον τομέα της Δημοκρατίας, της ευημερίας, της Ειρήνης, τον ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των ελευθεριών.

Είναι αδιανόητο ότι εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση -και οι συνταξιούχοι κοινοτικών  οργάνων- δεν θα προσέλθουν στις κάλπες.  Δεν έχει νόημα να καλούνται οι πολίτες όταν δεν ανταποκρίνονται οι υπάλληλοι.

Επειδή  υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό  το αδιανόητο μπορεί να συμβεί, ο  Ζαν Κλοντ Γιούνκερ – ως κορυφαίος  θεματοφύλακας των Συνθηκών και αναγνωρισμένος ευρωπαϊστής- οφείλει να το εξοπλίσει με ένα μέτρο αυτοπροστασίας του.

-Να θεσπίσει τη διοικητική υποχρέωση όλων των  υπάλληλων της Επιτροπής να πάρουν μέρος στις εκλογές. Και να είναι σε θέση να το αποδείξουν στη υπηρεσία τους.

Θα είναι μια ακόμη παρακαταθήκη του, λίγο πριν αποχωρήσει από το κοινοτικό εποικοδόμημα. Καμία επίκληση κανενός “δικαιώματος” αυτοπροσδιορισμού  της πολιτικής συμπεριφοράς δεν μπορεί να ισούται με αποχή.  Το ίδιο  πρέπει να θεσπιστεί και στα υπόλοιπα όργανα.

Πρώτοι οι ευρωυπάλληλοι  οφείλουν, όχι μόνο απέναντι στη συνείδησή τους και στην υπηρεσία τους, αλλά και απέναντι στους λαούς της Ευρώπης -από το υστέρημα των οποίων αμείβονται- να μετάσχουν στην ψηφοφορία.

Είναι απίστευτο να μην ψηφίσουν όσοι κατά τεκμήριο διαθέτουν τον υψηλότερο βαθμό γνώσης και συνειδητοποίησης της κοινής ευρωπαϊκής μοίρας και να περιμένουμε να το κάνουν οι απλοί πολίτες.

Αποχή κοινοτικού υπάλληλου από τις εκλογές ισοδυναμεί με δήλωση παραίτησης του από τα κοινοτικά όργανα. Και κάτι  αντίστοιχο για τους συνταξιούχους.

Αν όσοι  πολίτες απέχουν στις προσεχείς ευρωεκλογές μπορούν να προβάλλουν κάποια δικαιολογία, αυτό το  “προνόμιο” δεν ισχύει για τον  πληθυσμό των αμειβομένων από την Ένωση.

Ακριβώς για τον λόγο που ανέφερες:  με την αποχή κόβουν το κλαδί στο οποίο κάθονται οι ίδιοι πρώτοι από όλους.

Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ θα γράψει ιστορία αν κατοχυρώσει αυτή την υποχρέωση, ως υπηρεσιακό καθήκον.

Με τη βεβαιότητα ότι θα του μεταφέρεις την έκκληση, από μία χώρα που στάθηκε όρθια χάρη στην κοινοτική Ευρώπη.

Φιλικά,

Ένας Ευρωπαίος πολίτης

Για την αντιγραφή:

Γ. Λακόπουλος