Του Iωάννη Δαμίγου
Ντουγρού στον πάτο. Βουλιάζουμε, δεν αλλάζουμε. Τσίρκο με ακροβατικά, εργασιακός εκφυλισμός, περάστε όλα τα κάνουμε ή το καλοκαίρι της κολάσεως; Όλα αυτά μαζί και πρόσθεσε και άλλα τόσα που δεν ξέρουμε προς το παρόν, αλλά θα δούμε σύντομα και αναμφίβολα.Ο νεοφασισμός πέρα του φασισμού, που πλέον αβίαστα σημειώνεται ως χαρακτηριστικό μας.
Ο όχι και τόσο δημοκράτης εργοδότης, δεν είναι μόνο αυτός που εκβίασε (έτσι παιδιά;) το προσωπικό του, εμπρός στον ακροδεξιό υπουργό, εργασίας τώρα, φευ, μα είναι κι άλλοι και πολλοί. Όπως αυτός που ανάγκασε, προφανώς, τον σερβιτόρο να περπατά (!) στο νερό που έφτανε στο στήθος του, για να σερβίρει τα ποτά και τα εδέσματα στους πελάτες της εξέδρας, επάνω στο κύμα. Έτσι νοιώθει την εξυπηρέτηση, κυριολεκτικά, ο στεγνός και στυγνός εργοδότης και κάπως ίδια την αισθάνονται και οι πελάτες του, που κάνουν τις διακοπές τους.
Όχι, όλο αυτό, είναι ο φασισμός στην εφαρμογή του. Ο “φυλακισμένος” σερβιτόρος, χωρίς την ριγέ φόρμα των κρεματορίων, σερβίρει υπακούοντας στις σαδιστικές εντολές του δεσμοφύλακα, σερβίροντας “δροσιζόμενος” (προσέξτε το λευκό επαγγελματικό πουκάμισο), τους αδιαφορούντες άριους, που διασκεδάζουν.
Το κωμικοτραγικό είναι πως, ο όχι και τόσο “δημοκράτης” υπουργός, διέταξε έρευνα για τον άλλον όχι και τόσο “δημοκράτη” εργοδότη. Το αποτέλεσμα; Να την πληρώσει ο κατάδικος σερβιτόρος, καθώς δεν φόραγε μαγιό με βατραχοπέδιλα, ενώ ο δεσμοφύλακας θα την βγάλει καθαρή με ένα προστιματάκι, γιατί δεν προέβλεψε για το σωσίβιο του κανονισμού.
Ευτυχώς να λέτε, που έλαβε διαστάσεις το συμβάν και έσωσε την ζωή του ο “φυλακισμένος” ως δούλος. Γιατί το πολύ για την ολοκλήρωση της διασκέδασης των οι άριοι πελάτες, να έπνιγαν στην θάλασσα τον ρυμουλκούμενο σερβιτόρο. Ίσως στην τελική τιμή σερβιρισμένης ασυδοσίας, να περιλαμβάνεται και το κόστος πνιγμού, του σκουρόχρωμου από τον ήλιο, σερβιτόρου.Τέλος καλό (φασιστικό), όλα καλά (φασιστικά), μια και δεν χρειάστηκε να ρυμουλκήσουν τον δέσμιο εργαζόμενο βρεγμένο υπηρέτη.Άι σαπέρα ρε!