Του Βασίλη Κόκκα
Ψυχανεμίζομαι μία ανησυχία στήν πολιτισμένη Δύση…Ή καλή ζωή δέ φαίνεται τόσο καλή όσο μάς τήν υποσχέθηκαν! Όλοι μας σχεδόν προτιμάμε νά γκρινιάζουμε γιά τά προβλήματα παρά νά πασχίζουμε νά τά υπερνικήσουμε…Μυηθήκαμε στήν κουλτούρα τής γκρίνιας!Ίσως γιατί καλομάθαμε τίς εποχές τών παχιών αγελάδων καί γίναμε μαλθακοί καί αδύναμοι σέ μία κοινωνία όμως σκληρού ανταγωνισμού,πού τήν τροφοδοτεί ή μηχανή τού ανικανοποίητου,οί μύθοι καί οί αχαλίνωτες προσδοκίες.
Παραβλέπουμε ότι μία κοινωνία πού κυνηγά διαρκώς τό περισσότερο,διατρέχει τόν κίνδυνο νά ανεβάζει τίς προσδοκίες όλο καί ψηλότερα,σέ σημείο πού ή ικανοποίηση βρίσκεται πάντα έξω από τά χέρια της! Πρόκειται γιά μία βαθιά ειρωνεία άν αναλογισθούμε ότι ό σύγχρονος κόσμος τής αφθονίας καί τών μεγάλων τεχνολογικών επιτευγμάτων είναι ένας χώρος πού όλο καί πιό δύσκολα βρίσκεις ικανοποίηση διαρκείας!
Έχουμε μάλλον ξεχάσει ότι ή ικανοποίηση καί ή χαρά είναι μία κατάσταση εσωτερική ενώ στήν εποχή μας συνεχώς μάς παρακινούν νά πιστεύουμε ότι ή ικανοποίηση έρχεται απ’έξω καί ότι μπορεί νά συντηρηθεί μέσα από αγορές καί ψώνια….
Ώστόσο φαίνεται ότι ή ευτυχία έχει τήν τάση νά φεύγει από εκείνους πού τήν κυνηγούν!!!
Πάντοτε άπιαστη καί φευγαλέα,εμφανίζεται σέ απροσδόκητες στιγμές, μάλλον σάν παραπροϊόν παρά σάν επίτευγμα…
Κινδυνεύουμε άν δέν ξεκαβαλικέψουμε τόν κάλαμον τής αλαζονείας καί δέν αλλάξουμε μυαλά καί κατεύθυνση νά καταδικασθούμε στήν αιώνιο βάσανο τής πείνας καί τής δίψας! Όπως ό βασιλιάς Τάνταλος στόν αρχαίο ελληνικό μύθο πού τιμωρήθηκε από τούς θεούς. Τό νερό έφευγε καθώς έσκυβε νά πιεί, καί τά δέντρα σήκωναν τά κλαδιά τους καθώς άπλωνε νά κόψει τά φρούτα τους….
Ή Εβραική γλώσσα έχει μία εξαίρετη λέξη, “σαλόμ” ,πού εκφράζει μία καθολική αίσθηση ειρήνης καί ευεξίας.Μπορούν άραγε στούς καιρούς πού ζούμε, νά φωνάξουν εν χορώ τά κύτταρα μας ότι όλα είναι εντάξει; Δέν τό νομίζω!