Σκάνδαλο Novartis: Η κυβέρνηση ελέγχεται για λάθη, αλλά η ΝΔ και το Κινάλ για συνενοχή

Toυ Γ. Λακόπουλου

 Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να μην αντιλαμβάνεται ότι η διαβόητη Novartis λάδωνε:  γιατρούς, κρατικούς λειτουργούς και πολιτικούς. Ας μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε: υπήρχαν μίζες και κάποιοι τις έπαιρναν. Ακόμη κι όσα δεν ξέρουμε οφείλουμε να τα καταλαβαίνουμε. Απλό;

Το θέμα είναι αν αυτή η κοινή πεποίθηση μπορεί να φύγει από τις συντροφιές και τα καφενεία και να μπει με στοιχεία σε δικογραφίες  και με επιχειρήματα στον πολιτικό διάλογο. Εκεί βρισκόμαστε τώρα. Μπορεί;

Αν λάβουμε υπόψη αντίστοιχα σκάνδαλα του παρελθόντος -για τα οποία υπήρξε βεβαιότητα ροής χρήματος, αλλά δεν μάθαμε ποτέ σε ποιους, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τη Ζήμενς- ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα. Η παράδοση δεν ευνοεί την αλήθεια. Το κομματικό σύστημα της Μεταπολίτευσης -κόμματα και πρόσωπα- ήταν βουτηγμένο στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και είχε συμφέρον να την πνίγει .

Όμως αυτή τη φορά υπάρχουν ενδείξεις ότι βρισκόμαστε κοντά στην αλήθεια. Ήδη σε κάποιες  συναφείς περιπτώσεις η Δικαιοσύνη προχώρησε και η αλήθεια έλαμψε.

Σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρία η εξέλιξη είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα: δέκα πολιτικά πρόσωπα έχουν ονοματιστεί και ερευνώνται από την αρμόδια εισαγγελία.

Αυτό είναι πραγματικό περιστατικό δεν είναι εικασία. Η έρευνα διενεργείται νομίμως και ευλόγως. Αποτελεί δικαίωμα – και υποχρέωση-της Πολιτείας, να ερευνά οτιδήποτε μπορεί να καταδείξει διαφθορά.

Αυτό σημαίνει ενοχή όσων ερευνώνται;  Καθόλου. Σημαίνει ότι εξελίσσεται μιας υγιής διαδικασία, προβλεπόμενη από τον Νόμο. Ο καθένας μπορεί να βλέπει «σκευωρία», «πολιτική σκοπιμότητα», «πλεκτάνη», οτιδήποτε άλλο.

Η ουσία όμως είναι ότι η Δικαιοσύνη αναζητά την αλήθεια.

Κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση σ’ αυτό. Και κανείς δεν μπορεί να τη φοβάται. Κανείς πολίτης δε θα ήθελε να σταματήσει η έρευνα. Κι εκεί που ήδη έφτασε κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει.

Πού οδηγεί αυτή η διαδικασία; Εφόσον να αποδιδόμενα αποδειχθούν ακριβή με αδιαμφισβήτητα στοιχεία  έχουμε τιμωρία και κάθαρση. Αυτό ως τώρα δεν συνέβη. Τα στοιχεία αναμένονται. Υπάρχουν απλώς μαρτυρίες. Αλλά η έρευνα συνεχίζεται. Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.

Αν δεν αποδειχθούν τα καταγγελθέντα, οι άνθρωποι αποδίδονται στην κοινωνία χωρίς  το παραμικρό στίγμα σε βάρος τους. Αν έχει υπάρξει κάτι άδικο σε βάρος τους η Δικαιοσύνη είναι αυτή που θα το κρίνει. Αλλά το να θεωρείται αδικία η ίδια η…Δικαιοσύνη συνιστά παραλογισμό.

Τι οφείλει η πολιτική τάξη

Είναι αδιάφορο αν το ένα πολιτικό κόμμα έχει κόστος και το άλλο προσδοκά σε όφελος από την έρευνα. Ουδείς ενδιαφέρεται αν πλήττεται η ΝΔ και το Κινάλ επειδή ερευνώνται στελέχη τους. Ή αν περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ να επωφεληθεί από αυτό.

Το μόνο που ενδιαφέρει είναι η αλήθεια. Από εκεί θα προκύψει ποιος θα ωφεληθεί και ποιος όχι.

Αν υπάρξει βάσιμη παραπομπή παραπομπής πολιτικών προσώπων σε τακτική ανάκριση, ο Μητσοτάκης και η Γεννηματά πρέπει να τα μαζεύουν- με τη θέση που πήραν ως τώρα.

Αν η υπόθεση μπει στο αρχείο ο Τσίπρας καλύτερα να μην πάει στην κάλπη -για τους ίδιους λόγους.

Αλλά για να συμβεί το ένα η το άλλο πρέπει αν ολοκληρωθεί η έρευνα. Και η αρμόδια εισαγγελέας να κοινοποιήσει το πόρισμά της.  Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του για το ποιος δωροδοκήθηκε και ποιος όχι και μπορεί να τη λέει στους φίλους του. Αλλά αυτός που θα πει στη κοινωνία για ποιον θα πρέπει να συνεχιστεί ανάκριση και για ποιον όχι είναι η Τουλουπάκη με το πόρισμά της.

Αυτό όφειλε να περιμένει η πολιτική τάξη και μετά να αντιδράσει… Προηγείται η δικαστική έρευνα και ακολουθούν τα πολιτικά συμπεράσματα και όχι το αντίθετο.

Αντί γι’ αυτά- τα αυτονόητα στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία-, όπως είναι η Ελλάδα- βλέπουμε απίστευτες καταστάσεις.

Τα δυο κόμματα από τα οποία προέρχονται οι ερευνώμενοι πολιτικοί -η ΝΔ και το Κινάλ- πήραν επάνω τους την υπεράσπισή τους.  Πώς νοείται συνηγορία από κόμμα σε προσωπικά θέματα ηθικής τάξης; Πώς βάζουν το χέρι τους στη φωτιά ο Μητσοτάκης και η Γεννηματά και γιατί το κάνουν;

Εκ παράλληλου ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα που κυβερνά συμπεριφέρεται με βεβαιότητα της ενοχής και ένας υπουργός του το δηλώνει αγοραία κιόλας. Από πού το ξέρουν; Έχει  ολοκληρωθεί καμιά έρευνα; Έχουν στοιχεία και τα κρύβουν; Από πού προκύπτει αυτή τη στιγμή η ενοχή για οποιονδήποτε;

Το πρώτο που όφειλαν να κάνουν το Κινάλ και η ΝΔ ήταν θα θέσουν σε κομματική διαθεσιμότητα τα στελέχη τους -μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα. Στη ΝΔ μόλις η Κατερίνα Παπακώστα το ζήτησε για τον Γεωργιάδη -για άλλη υπόθεση- βρέθηκε έξω από την Κοινοβουλευτική Ομάδα.  Όταν ο  Βαγγέλης Αντώναρος είπε τα αυτονόητα εξοβελίσθηκε.

Οι  ίδιοι οι ερευνώμενοι όφειλαν να περιμένουν με σεβασμό τη δικαστική κρίση και να επιφυλαχθούν απλώς για τις ενδεχόμενες ενέργειές τους. Κάποιοι αυτό έκαναν. Αλλά από άλλους είδαμε επίδειξη αθλιότητας και πεζοδρομιακές αντιδράσεις.

Βλάπτουν την Συρία το ίδιο

Ένας πρώην πρωθυπουργός και δυο πρώην υπουργοί ξεπέρασαν κάθε όριο και έπρεπε ήδη να έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη σε βάρος τους. Δεν μπορείς να αποκαλείς «συμμορίτη» τον εισαγγελέα που σε ελέγχει. Αυτό συνιστά περιφρόνηση του κράτους δικαίου: πολιτικός υπό έλεγχο να λέει στο δικαστικό λειτουργό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;». Και αντί να διακηρύξει την αθωότητα του, ξερνάει ανοησίες για «πλεκτάνη».

Έχουμε φτάσει το αδιανόητο. Η αντιπολίτευση μιλάει για σκευωρία κυβέρνησης -δικαστικών λειτουργών και ταυτόχρονα προσάπτει στην κυβέρνηση ότι «πιέζει» τη Δικαιοσύνη. Μόνο που αυτά δεν συνδυάζονται. Αν είναι συμπαιγνία, προς τι η πίεση;

Αν τους πιέζει για να γίνει το δικό της, τότε η έρευνα είναι ανοικτή. Αλλά αν σ’ αυτή την περίπτωση, έχουμε πίεση από την κυβέρνηση, τι είναι αυτό που έχουμε από την αντιπολίτευση;

Τι άλλο από πίεση είναι όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης συντάσσεται όχι μόνο με την άποψη  των ερευνώμενων του κόμματος του αλλά και με έναν … κατηγορούμενο; Οταν, κρατάει στη θέση του τον αντιπρόεδρο του που θα έπρεπε ήδη να έχει αποδοκιμασθεί το λιγότερο  για όσα λέει αυτές τις μέρες για δικαστικούς λειτουργούς;

Όπως θα έπρεπε να έχει αποδοκιμάσει ο Πρωθυπουργός τον υπουργό Πολάκη. Πώς μπορεί να  η κυβέρνηση να ισχυριστεί ότι εμπιστεύεται την ανακρίτρια κατά της διαφθοράς Μαρίνα Μπόζνου, που ανέλαβε την δυσώδη υπόθεση Μανιαδάκη, όταν μέλος της της έχει επιτεθεί με αγοραίο τρόπο;

Άραγε η Φώφη Γεννηματά ξέρει τι λέει όταν μιλάει για «πρόβλημα Δημοκρατίας στη χώρα», όπως έλεγε για πρόβλημα ασφάλειας προ ημερών, ή απλώς προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες συμψηφισμών;

Όσα παρακολουθούμε αυτές τις μέρες ευτελίζουν την Δικαιοσύνη, την πολιτική, την κοινοβουλευτική διαδικασία. Είναι προφανές ότι η ΝΔ και το Κινάλ προσπαθούν να στερήσουν από τη Δικαιοσύνη το δικαίωμά της να ελέγχει κάθε καταγγελία για στελέχη τους -όπως έκαναν όταν κυβερνούσαν- και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να προεξοφλήσει την ενοχή τους.

Βλάπτουν τη Συρία το ίδιο. Με τη διαφορά ότι η κυβερνητική παράταξη ελέγχεται για λάθη, κακούς χειρισμούς και χοντράδες στελεχών της -και πάντως οι ελεγχόμενοι δεν προέρχονται από το χώρο της, ούτε δικά της σκάνδαλα ερευνώνται. Πολιτική εκμετάλλευση σκανδάλων των άλλων κάνει…

Η ΝΔ και το Κινάλ σε μια υπόθεση που έρχεται από τα σπλάχνα  τους και αφορά  το κυβερνητικό παρελθόν τους, προσπαθούν να παρεμβάλουν εμπόδια και να αποφύγουν την αλήθεια- με το φόβο ενδεχομένως ότι θα είναι δυσάρεστη και θα έχει πολιτικό  κόστος. Μόνο που αν προκύψουν στοιχεία για συνέχιση της έρευνας οι ηγεσίες και των δυο κομμάτων θα έχουν δηλώσει τη συνενοχή τους στη διακοπή της.

Αν από την πλευρά της κυβέρνησης εκδηλώνεται εμπλοκή στελεχών της σε επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης, από την πλευρά της αντιπολίτευσης εκδηλώνεται ύποπτη εμπλοκή σε παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης.