Του Γ. Λακόπουλου
Όταν αναδείχθηκε πρόεδρος της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάποιος έγραψε ότι το οφείλει στον Τάκη Θεοδωρικάκο. Μόλις είχε γίνει υπάλληλός του -εν συνεχεία πήρε τον βαρύγδουπο τίτλο «σύμβουλος στρατηγικής». Από όλα τα στοιχεία προέκυπτε ότι χωρίς συγκεκριμένες ραδιουργίες εναντίον του Μεϊμαράκη ο Κυριάκος θα ήταν σήμερα απλός βουλευτής, παρά το καλό προφίλ που είχε εκείνη την περίοδο..
Την επόμενη ο συντάκτης δέχθηκε τηλεφώνημα από στενό συνεργάτη του Μητσοτάκη. “Ο Κυριάκος ενοχλήθηκε, είναι σαν να λες ότι τον έφτιαξε ο Θεοδωρικάκος». Ενοχλήθηκε όντως ή ήταν ανταγωνισμοί στο περιβάλλον του, ο πρόεδρος της ΝΔ σε άλλη ευκαιρία εξέφρασε τη δυσφορία του- αλλά αυτό είναι άλλη υποθεση.
Ο Θεοδωρικάκος κατανίκησε τους ανταγωνιστές του και επικράτησε. Είναι άλλωστε καλύτερός τους. Έκτοτε συμπεριφέρεται όπως όλοι όσοι θήτευσαν στην Αριστερά και στην πορεία πέρασαν απέναντι: με μίσος προς την Αριστερά και ενοχικά ως προς τον εαυτό τους.
Σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ του Άρη Ραβανού στο «Βήμα» το 2006 η Αλέκα Παπαρήγα έλεγε «αδιάφορα»: ««Πέρασε και αυτός από το ΚΚΕ, όπως και πολλοί άλλοι». Στην ουσία το έλεγε περιφρονητικά. Γιατί ο Θεοδωρικάκος δεν πέρασε απλώς: υπήρξε γραμματέας της ΚΝΕ.
Όσοι τον ήξεραν λένε ότι μάλλον ήταν προβλέψιμος. Μπορούσαν να φανταστούν ότι κάποια στιγμή θα γινόταν εταίρος του εργολάβου Καλογρίτσα. Όπως και όσοι ήξεραν τον… Κ. Λαλιώτη κατάλαβαν πως τον έβαλε στη δούλεψή του για την προβολή των περιφερειακών προγραμμάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ και στο ΠΑΣΟΚ στο λίγο διάστημα που τον άφησε γραμματέα ο Σημίτης.
Κατ’ ανάλογο τρόπο όσοι τον παρακολουθούσαν ως αποκλειστικό δημοσκόπο μιας εκπομπής του «Μέγκα» στη χειρότερη εποχή του καναλιού, δεν εξεπλάγησαν όταν διολίσθησε στο περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη. «Από διαφορετικές αφετηρίες συναντηθήκαμε σε έναν χώρο δημιουργικών ιδεών» έλεγε αμήχανα στην αρχή. Κολοκυθοκορφάδες.
Σχεδόν 55ντάρης σήμερα ο Τάκης εκφράζεται με τον τυπικό «γενιτσαρισμό» όσων απαρνήθηκαν τις ιδέες της Αριστεράς για το αντίθετό τους. Εγκαταστημένος για τα καλά πλέον δίπλα τον Κυριάκο, διατείνεται ότι είναι ένας από τους επόμενους υπουργούς του -στα ΜΜΕ προφανώς. Είναι μια ανταμοιβή κι αυτό, πέρα από το μισθό του.
Έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη σκηνοθεσία της δημόσιας παρουσίας του προέδρου της ΝΔ, αλλά -ως ειδικός και της δημοσκοπικής απήχησης- και υπαγορεύει στη Μαρία Σπυράκη τι θα λέει, ως πορτ παρόλ. Κυρίως είναι ο αποκλειστικός διαμορφωτής του λόγου και των πολιτικών θέσεων του Κυριάκου σε βαθμό που δεν είναι σαφές ποιος είναι εκπρόσωπος του άλλου.
Πολλοί λένε με κακεντρέχεια ότι χωρίς την αντιαριστερή εμμονή του Θεοδωρικάκου ο Μητσοτάκης θα παρέμενε ο ήπιος και μετρημένος πολιτικός που ξεκίνησε. Σε κάποιες περιπτώσεις που δεν καταφέρνει να περάσει το μήνυμα ο Κυριάκος – αδύναμη σκηνική παρουσία γαρ- βγαίνει ο ίδιος προσωπικά για να το προωθήσει.
Ασφαλώς είναι προσωπική υπόθεση του Θεοδωρικάκου πως λειτουργεί ως επαγγελματίας που αμείβεται από έναν πολιτικό για να διαμορφώνει το ίματζ του. Η δουλειά δεν είναι ντροπή, αντίθετα είναι αξιοθαύμαστη όταν το υλικό είναι δύσκολο. Ιδίως μάλιστα όταν ο ίδιος έχει διαπαιδαγωγηθεί πολιτικά και ιδεολογικά εντελώς αντίθετα από τα δόγματα της Δεξιάς, της οποίας αναγνωρίζεται πλέον ως…Σουσλόφ. Αυτό που λυπεί όσους τον ήξεραν παλιά, είναι η ένταση με την οποία μιλάει για τον Τσίπρα και οι μισαλλόδοξες διατυπώσεις του που συναγωνίζονται και τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Φάλτσα και προπαγάνδα
Τεχνίτες στη δουλειά τους ο Βασίλης Σκουρής και η Αγγελική Σπανού, στα «Παιχνίδια Εξουσίας» του News 247, κατάφεραν το μεσημέρι της Πέμπτης να βγάλουν στον αέρα την ακραία ρητορική του. Ουδείς ψόγος για τον στρατηγικό σύμβουλο, επιλογή του είναι. Απλώς προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στην πολιτική της ΝΔ -που ο ίδιος διαμορφώνει- προσβάλλει την κοινή λογική. Σα να θεωρεί ότι -όπως και με τις «πίτες» παλιά- απευθύνεται σε αδαείς ή λωτοφάγους και καταφεύγει στο ψέμα, για να στηλιτεύσει τα «ψέματα του Τσίπρα». Σε τρεις περιπτώσεις στη συγκεκριμένη εκπομπή έδειξε ότι δεν είναι μόνο τεχνικός σύμβουλος της νεομητσοτακικής Δεξιάς -αλλά της μοιάζει.
Πρώτο, όταν είπε ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός γιατί υποσχέθηκε να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο και πάντως με αντιμνημονιακό πρόγραμμα. Ουδέν ανακριβέστερο. Ο Τσίπρας είναι σήμερα πρωθυπουργός με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα του Σεπτεμβρίου του 2015. Κέρδισε εκείνες τις εκλογές για τους αντίθετους λόγους από αυτούς που λέει ο Θεοδωρικάκος- αποκαλύπτοντας άθελά του ποιος είναι ο εμπνευστής της ιδέας να καλλιεργήσει σύγχυση ανάμεσα στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις εκείνης της χρονιάς.
Ο Τσίπρας υπερψηφίσθηκε για να εφαρμόσει ένα Μνημόνιο το οποίο ψήφισε και η ΝΔ και θα εφάρμοζε και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης , αν ήταν ο νικητής. Στο βάθος αυτή η παραπληροφόρηση προσβάλει τον τότε πρόεδρο της ΝΔ,-αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Το δεύτερο φάλτσο Θεοδωρικάκου ήταν όταν είπε στους Σκουρή-Σπανού, ότι ο Τσίπρας «είναι υποκριτής» επειδή τώρα εισηγείται να μην διαλύεται η Βουλή λόγω της προεδρικής εκλογής, αλλά το 2015 συνέβαλε στη διάλυση της Βουλής γι’ αυτόν τον λόγο. Η υποκρισία βρίσκεται στην πλευρά Θεοδωρικάκου. Αποκρύπτει ότι ο Τσίπρας υλοποίησε υφιστάμενη προβλεψη του Συντάγματος -δεν τη δημιούργησε ο ίδιος. Και δεν συνιστά αντίφαση ότι εισηγείται την κατάργησή της. Το αντίθετο.
Στο τρίτο φάλτσο έδωσε ρέστα λαϊκισμού -την καταδίκη του οποίου αναδεικνύει ως κορωνίδα στο λόγο του Μητσοτάκη. Είπε ότι ο Τσίπρας προτείνει την καθιέρωση δημοψηφισμάτων, αλλά το 2015 ανέτρεψε «ένα καθαρό Όχι». Πρόκειται για αμοραλισμό: αν τον πάρουμε τους μετρητοίς εννοεί ότι ο Τσίπρας όφειλε να τηρήσει κατά γράμμα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και να βγάλει τη χώρα από την Ευρωζώνη.
Παραλείπει ότι το δημοψήφισμα είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα. Και βέβαια δεν θα αναγνώριζε ποτέ ότι ίσως η σημαντικότερη πράξη του Τσίπρα, που δείχνει πολιτικό με πυγμή, είναι ότι πήρε στην πλάτη του την ιστορική ευθύνη να μην ακολουθήσει τη «λαϊκή υπόδειξη» προς το γκρεμό. Κι’ αυτό θα του το χρεώσουν;
Ο Θεοδωρικάκος είναι έξυπνος άνθρωπος και καλό παιδί, επιτυχημένος επαγγελματίας -ως τώρα- συγκροτημένος και με καλό λόγο. Αλλά πού είσαι νιότη που έλεγες πως θα γινόμουν άλλος. Αν είχε ακολουθήσει τον επαγγελματικό προσανατολισμό του θα ήταν σήμερα δάσκαλος, ως απόφοιτος Παιδαγωγικού τμήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το μεταπτυχιακό του στην Κοινωνιολογία από το Πολιτικό της Νομικής, η προϊστορία του με τον Λαλιώτη και ο συνεταιρισμός του με τον -επάρατο σημερα εργολάβο κουμπάρο του, τον έκαναν δημοσκόπο και από εκεί «σύμβουλο στρατηγικής» σε ένα χώρο στον οποίο είχε να αντιμετωπίσει μέχρι και ηλιθίους. Έναν σύμβουλο για τον εαυτό του όμως δεν βρήκε ακόμη.
