Του Διογένη Λόππα
Η όψιμη λυκοσυμμαχία του Μητσοτάκη με τον εναπομείναντα ”Σύριζα των σπηλαίων”, ακόμα λιγουρεύεται διασπάσεις, εκκαθαρίσεις εν λειτουργία και παλιννόστηση του σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Η εκτροπή δεν εκπλήσσει κανέναν, αφού είναι κλασσική συνταγή της Οικογένειας από τα παλιά: Πρώτα βρίσκονται οι πρόθυμοι προς αποστασία και μετά δίνεται η εντολή υπερπροβολής τους από τους 107. Απλά πράγματα. Δεν πειράζει που η ρημάδα η πραγματικότητα διαφωνεί. Λέγε – λέγε, κάτι θα μείνει.
Στην αρχή υπήρχε η βεβαιότητα ότι η βολική Αχτσιόγλου θα νικήσει. Ακόμα και μετά τη σφαλιάρα του πρώτου γύρου, συνέχιζαν να επιμένουν, εμφανίζοντας και δημοσκοπήσεις, που με ολίγη παραποίηση των δεδομένων τους, έβγαζαν ντέρμπι μια τελειωμένη υπόθεση.
Όταν ο απρόβλεπτος Κασσελάκης τελικά εκλέχθηκε, έσπρωξαν το plan b: Ο νέος αρχηγός, λέγανε οι δεξιοί και οι ορντινάντσες τους στην Ομπρέλα, δεν έχει πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική ομάδα, θα αποχωρήσουν οι μισοί τουλάχιστον βουλευτές και ο ΣΥΡΙΖΑ θα απολέσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα εξαερωθεί.
Όταν συνεδρίασε η κοινοβουλευτική ομάδα, με τα αποτελέσματα που γνωρίζουμε και χωρίς αποχωρήσεις, δεν το έβαλαν κάτω. Απεφάνθησαν ότι η πραγματική δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι στην Πολιτική Γραμματεία, όπου ο νέος πρόεδρος θα φάει τα μούτρα του.
Αφού και εκεί, τελικά ο Πρόεδρος κατέγραψε καθαρή πλειοψηφία, οι ελπίδες τώρα στρέφονται στην Κεντρική Επιτροπή και στο συνέδριο. Αν και στην πραγματικότητα γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι στην ΚΕ οι συσχετισμοί είναι ακόμα περισσότερο υπέρ του Προέδρου, παριστάνουν τους αφελείς. Όσο για το συνέδριο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω από τώρα, ότι με τον τρόπο που θα εκλεγούν οι σύνεδροι, θα καταγράψει την οριστική και χωρίς αστερίσκους πολιτική κυριαρχία Κασσελάκη στην προοδευτική παράταξη.
Κοιτώντας προς την αντιπροεδρική φράξια, διακρίνω δύο δύσκολες παραδοχές: Η πρώτη είναι ότι ακόμα και ο Νετανιάχου στη Γάζα μοιάζει να έχει περισσότερες επιλογές από τους δικούς μας εδώ και η δεύτερη, ότι η δυναμική συρρίκνωσης που παρουσιάζουν, παίρνει χαρακτηριστικά γεωμετρικής προόδου, είτε αναφερόμαστε στα στελέχη που καθημερινά μετακινούνται προς τους Προεδρικούς, είτε βέβαια μέσα στην ίδια την κοινωνία, όπου η πραγματική τους δύναμη πρέπει αυτή τη στιγμή να έχει κατεδαφιστεί σε ποσοστά Τζουμάκα.
Αν τώρα στο Μαξίμου αλήθεια πιστεύουν ότι θα τους βγάλει κάπου η εκτροπή, τους εύχομαι καλή τύχη, γιατί μοιάζει ανέφικτο σενάριο. Αν τώρα καταφέρουν να πείσουν για παράδειγμα τον αγαπητό Ευκλείδη να αποχωρήσει μαζί με δύο – τρεις βουλευτές, αυτό ναι, είναι πιθανό, αν και σαν κίνηση μοιάζει πολιτικά αυτοκτονική. Να φύγουν να πάνε που; Στο ΠΑΣΟΚ δε θέλουν, στο ΚΚΕ δεν τους θέλουν. Θα μεταπηδήσουν στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά; Καλή τύχη και σε αυτούς.
Μιλώντας πολιτικά, το common sense για τους ανθρώπους αυτούς θα ήταν η κωλοτούμπα, όσο ακόμα προλαβαίνουν, γιατί με το που γυρίσει πίσω ο Κασσελάκης και έτσι όπως ισχυροποιείται δυναμικά μέσα στο κόμμα, έχοντας πάντα και την τυφλή εμπιστοσύνη των ταλιμπάν της κομματικής βάσης που τον ανέδειξαν, θα βρέξει διαγραφές.
Τώρα κάτι τυπολάτρες ανακάλυψαν κάτι υποσημειώσεις στο καταστατικό και κάτι υποεπιτροπές δεοντολογίας, πράγματα δηλαδή που κρατούσαν όμηρο και τον ταλαίπωρο τον Τσίπρα. Πράγματα που οπωσδήποτε θα διορθωθούν στο συνέδριο με πίεση από τη βάση. Αλλά ακόμα και αν ως proper πέμπτη φάλαγγα κρυφτούν πίσω από ερμηνείες ιερών κειμένων, δεν αργεί η ώρα να μπει το θέμα σε καμιά ψηφοφορία των μελών και να τελειώσει οριστικά.
Κύριοι, οι εποχές που παίρνατε σβάρνα τα μέσα του Μητσοτάκη και ξερνούσατε χολή για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και τα νέα μέλη, φοβάμαι ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί. Σας πήραν τις ταυτότητες κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ή θα συνταχτείτε στον κοινό αγώνα της παράταξής σας ή θα μαζέψετε τα μολύβια σας. Και για να γίνει πιο κατανοητό, μπορείτε να εμφανίζεστε στα όργανα (αν θα επανεκλεγείτε) και να λέτε ότι ηλιθιότητα σας κατέβει, να προβοκάρετε όσο θέλετε και να υπονομεύετε την ηγεσία όσο σας παίρνει. Όταν όμως θα είστε εκεί έξω στον κόσμο, θα στηρίζετε τις πολιτικές της παράταξής σας.
Αυτή η διαρκής αμφισβήτηση, αυτή η διαρκής εν ψυχρώ υπονόμευση και αυτή η εμμονή να μην αναγνωρίζετε ένα καθόλα καθαρό και τίμιο δημοκρατικό αποτέλεσμα, σας κατατάσσει αυτόματα σε χώρους που δεν έχουν καμία σχέση με την αριστερά. Και βέβαια δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα στο δυτικό κόσμο, όπου τέτοιες ακραίες συμπεριφορές που ουσιαστικά δουλεύουν για το όφελος του αντιπάλου, μπορούν να γίνουν ανεκτές, όσο και αν φωνασκεί ο κ. Φίλης. Αν θέλετε εσείς να είστε οι πρώτοι πολιτικοί που θα ιδρύσουν ένα τέτοιο κόμμα – νηπιαγωγείο, δε θα σας εμποδίσει κανείς. Το αντίθετο.
Προϋπόθεση για την ανασύνταξη της προοδευτικής παράταξης είναι πρώτα από όλα το νοικοκύρεμα στο εσωτερικό της. Να ενοποιηθούν οι φωνές, να μπει τάξη στους ρόλους και στην εκπροσώπηση, ποιος δηλαδή ομιλεί για λογαριασμό του χώρου και πόσα περιθώρια ευελιξίας δικαιούται να έχει. Δεν είναι δυνατόν να ασχολούνται κάθε μέρα οι 107 με την αριστερά για τους λάθος λόγους και για αυτούς να είναι Κυριακή.
Για αυτό και οι τελευταίες κινήσεις του Στέφανου, όπως η διαγραφή του 77χρονου πασοκογενούς στελέχους, αλλά και η ευθεία προειδοποίηση για τον τρόπο με τον οποίο θα δίνονται στο εξής τα χρίσματα (ελπίζω βέβαια και στο συνέδριο να γίνει επιτέλους το πρώτο κόμμα στην Ελλάδα που θα στήσει προκριματικές εκλογές), δεν είναι ούτε ενδείξεις ηγετικότητας, ούτε damage control, από τη σκοπιά που το βλέπει ο καθένας. Είναι elementary κινήσεις νοικοκυρέματος, από έναν άνθρωπο που γνωρίζει άριστα τον τρόπο για να το κάνει.