Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Όσες εκδηλώσεις και αν οργανώσουν τα «ορφανά του Σημίτη» και όσο σεβασμό και αν έχει εξασφαλίσει ο ίδιος ως πρόσωπο, η πολιτική πράξη του ως πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργού, ήταν αρνητική. Η υστεροφημία δεν είναι υπόθεση δημοσίων σχέσεων από αυλοκόλακες…
Στην πολιτική είναι καλό να σε τιμούν εν ζωή. Αλλά δεν έχει καμία αξία, αν σε τιμούν πρώην υπάλληλοί σου, κολλητοί και ευεργετηθέντες.
Αυτό συμβαίνει σε μια περίεργη εκδήλωση που οργανώνεται στα ξεκούδουνα στις 6 Νοέμβριου για τον πρώην Πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη.
Τη στήνει η Αννα Διαμαντοπούλου. Σαν να του ανταποδίδει: από υφυπουργό τη διόρισε στην Κομισιόν και την ευεργέτησε ακόμη και με συστάσεις προς τον Γ. Παπανδρέου – όταν του την παρέδωσε πακέτο με το ΠΑΣΟΚ.
-Θα μιλήσει ο Γιάννης Στουρνάρας εξ απορρήτων του πρώην Πρωθυπουργού – ειδικά την εποχή του Χρηματιστηρίου και της προεργασίας για την ΟΝΕ. Αλλά και κατ΄ απονομήν τραπεζίτης – που σκόρπισε στους πέντε ανέμους τα λεφτά από την πώληση μιας θυγατρικής.
Αρχι-τραπεζίτης πλέον, χάρη στον Σαμαρά – κόντρα στη βούληση του Βενιζέλου που πρότεινε με σωφροσύνη την ανανέωση της θητείας του επιτυχημένου Γιώργου Προβόπουλου- στην ουσία έχει αλλάξει στρατόπεδο.
Θα μιλήσουν επίσης δυο αξιοπρεπείς άνθρωποι: ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης και ο πρέσβης επί τιμή Αρ. Αγαθοκλής. Δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν, αφού τους ζητήθηκε. Φυσικά και η διοργανώτρια, για τη δοξολογία της ημέρας.
Επειδή μάλλον δεν βρέθηκε άλλος πρόθυμος, μπήκε και ο Γ. Σακκελίων, ξεχασμένος ς αναπληρωτής γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη -που τα παράτησε και γύρισε την επιστήμη του.
Στην εκδήλωση θα εμφανιστούν, λέει και, εκπρόσωποι των γενεών Χ και Ζ , παρουσιάζοντας τον «αντίκτυπο της περιόδου Σημίτη» στις γενιές τους.
Καλό. Αρκεί να ρωτήσουν πριν τους ανιόντες τους, που έχασαν τα λεφτά τους στους στο καζίνο της Σοφοκλέους -λαμπρό έργο Σημίτη και μιας ομάδας υπουργών τραπεζιτών και επιχειρηματιών, υπό την τεχνική στήριξη χρηματιστών με το δόγμα: «αυτοί τα χαρτιά, εμείς τα λεφτά».
Από τον αφρό του σημιτικού πυρήνα του «εκσυγχρονισμού» λείπει ο Γιάννος Παπαντωνίου. Να δούμε αν τον έχουν καλέσει τουλάχιστον ως ακροατή.
Ότι θα παρίσταται ως ο τιμώμενος πρώην Πρωθυπουργός-εξ ορισμού περιορίζει τους ομιλητές σε λιβανωτούς. Η Ιστορία δεν γράφεται με τελετουργικά ημετέρων. Με την αλλεργία που έχει στην αυτοκριτική, ποιος θα αποτολμήσει πραγματική αποτίμηση της διαδρομής του;
Συνεπώς η εκδήλωση μόνο αξιολόγηση της κυβερνητικής θητείας δεν θα είναι. Ούτε βεβαίως του ρόλου στο ΠΑΣΟΚ, απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Κώστας Σημίτης είναι σοβαρός πολιτικός και αξιοπρεπής άνθρωπος. Η αγωνιστική φάση της διαδρομής του ήταν αξιοθαύμαστη, αλλά την άφησε πίσω, όταν ετέθη στη διάθεση των «διαπλεκομένων συμφερόντων» στην οικονομία και τα ΜΜΕ και στράφηκε κατά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, με το επιχείρημα «είμαι συνιδρυτής».
Σαν να μην ήταν παρόντες άλλοι 150 στην ιδρυτική Πράξη, χωρίς να διανοηθούν ότι μπορούν να προβάλουν τον ίδιο ισχυρισμό.
Αναδείχθηκε Πρωθυπουργός από την πλειοψηφούσα Κοινοβουλευτική Ομάδα που κέρδισε ο Ανδρέας Παπανδρέου, χωρίς ιδιαίτερη δική τους συμβολή. Στην ουσία παρέλαβε το κράτος και δι΄ αυτού κέρδισε δυο φορές τις εκλογές.
Ωστόσο εμφανιζόμενος με το πρόταγμα του «εκσυγχρονισμού», το μόνο για το οποίο δεν μπορεί να υπερηφανεύεται είναι ότι εκσυγχρόνισε κάτι. Εκτός αν λογαριάζει την απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες.
Τα υπόλοιπα σε ότι αφορά την εσωτερική πολιτική τα περιέδωσε, βουτηγμένα στη διαπλοκή, τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, τον αθέμιτο πλουτισμό μιας κάστας που τον υποστήριξε και έναν κύκλο υπουργών του στους ανακριτές και στη φυλακή.
Στα εξωτερικά κάποιο κύκλοι προσπαθούν να του αποδώσουν φωτοστέφανο για την ένταξη της Κύπρου της Ευρωπαϊκή Ένωση, που υπήρξε υπόθεση της Κυπριακής πολιτικής ηγεσίας και του ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου- χωρίς να υποτιμάται η ελληνική συμβολή..
Αλλοι του αποδίδουν την πολιτική ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, που υπήρξε επιλογή της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου το 1994. Ο ίδιος μάλλον την κακοποίησε, προκειμένου να εξασφαλίσει την ένταξη πριν τις εκλογές του 2000, για να επωφεληθεί.
Το game is over, του Γιούνγκερ το 2009, τον συμπεριλάμβανε – και η πρώτη που το γνωρίζει είναι η διοργανώτρια της εκδήλωσης.
Ετσι κι αλλιώς δεν περισσεύει χώρος γι αυτόν την Ιστορία με τα Ίμια και τη Μαδρίτη στην πλάτη του. Οι συμβιβασμοί του στο εθνικό μέτωπο δεν εξαλείφονται.
Όπως δεν εξαλείφεται και η αντιδημοκρατική και αντικαταστατική παράδοση του ΠΑΣΟΚ στον υιό Παπανδρέου, σε ένα διαμέρισμα στη οδό Αναγνωστοπούλου – με βάση προϋπάρχουσες συμφωνίες, κάτω από το τραπέζι. .
Για να τον πληρώσει αργότερα ο διάδοχος του με εξευτελιστική αποπομπή από τη Βουλή, με ασήμαντή αφορμή- χωρίς να ιδρώσει κανένα αυτί.
Έκτοτε πήρε μέρος σε κάποιες κομματικές ίντριγκες – ωθώντας στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ- και με αδιάφορη αρθρογραφία προσπάθησε να κατοχυρωθεί ως Νέστωρας- χωρίς ποτέ να μιλήσει για τη θητεία του.
Τότε προς τι η εκδήλωση; Μόνο για να εμπεδωθεί το δόγμα Σημίτη: δεν ξέρω τίποτε, δεν είδα, δεν άκουσα τίποτε, δεν ευθύνομαι, για τίποτε- μετά από οκτώ χρόνια στην πρωθυπουργία; Για να πιστωθεί τον φιλοευρωπαϊσμό του «ναι σε ούλα» και της μηδενικής διαπραγμάτευσης, που του εξασφάλιζε χτυπήματα στην πλάτη;
Ούτε καν γιατί έστελνε στο κόμμα του λεφτά ο Χριστοφοράκος δεν απάντησε ποτέ. Για τα σκάνδαλα υπουργών και συνεργατών του δεν είχε ιδέα. Ούτε έχει σήμερα για την ομαδική φυγή των πολιτικών τέκνων του από το ΠΑΣΟΚ στην αυλή του Μητσοτάκη, που συνεχίζεται-σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικές μεταγραφές- ωθώντας την πολιτική στην αναξιοπιστία και την ασυνέπεια..
Όσες εκδηλώσεις και αν οργανώσουν τα «ορφανά του Σημίτη» και όσο σεβασμό και αν έχει εξασφαλίσει ο ίδιος ως πρόσωπο, η πολιτική πράξη του ως πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργού, ήταν αρνητική. Η υστεροφημία δεν είναι υπόθεση δημοσίων σχέσεων από αυλοκόλακες…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
