Toυ Γ. Λακόπουλου
Ήταν ωραία εικόνα: ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην Πρωθυπουργός ανάμεσα στους διαδηλωτές στην πορεία για το Πολυτεχνείο- που παραμένει ορόσημο παρά την οργανωμένη αμφισβήτησή του ακόμη και ως αντιστασιακό γεγονός.
Πολύ ωραία εικόνα. Και πάντως καλύτερη από την εικόνα ενός εν ενεργεία πρωθυπουργού που την ίδια στιγμή πήγε στο Λονδίνο για να παρακολουθήσει έναν κρίσιμο αγώνα τένις ενός πανάξιου Έλληνα ενός ατομικού αθλήματος.
Τα συνθήματα που φώναζε Τσίπρας στη Σταδίου και τα «ουρλιαχτά» – κατά τον Μιχάλη Μητσό στα ΝΕΑ- της Μαρέβας στην Ο2 Arena κάνουν τη διαφορά. Απεικονίζουν ακριβώς τι χωρίζει τις δυο παρατάξεις.
Πολύ ορθά ο Τσίπρας δεν ακολούθησε ως την αμερικανική πρεσβεία. Η παρουσία του στην πορεία ήταν συμβολική – σε δυο επίπεδα: Πρώτον, έδειχνε ότι το Πολυτεχνείο είχε παλλαϊκό μήνυμα, αλλά πίσω από τα κάγκελα βρέθηκε πρωτίστως ο ανθός της όλης Αριστεράς και της Δημοκρατικής Παράταξης. Και παραμένει: πόσοι από τη Δεξιά ήταν στην κατάληψη τότε και στην πορεία σήμερα;
Δεύτερο, η συμμετοχή του Τσίπρα ήταν εγγύηση ομαλής εξέλιξης της πορείας, καθώς η παρουσία ενός πολιτειακού παράγοντα που έχει κάθε λόγο να τιμά το Πολυτεχνείο, την «αφαιρούσε» από τις διαθέσεις των μειοψηφιών της βίας.
Σ’ αυτό το σημείο κανονικά θα έκλεινε αυτή η συζήτηση. Συνεχίζεται όμως από τη ΝΔ και κάποια ΜΜΕ, με τη μορφή μπούλινγκ-με την αναγκαία παραπληροφόρηση.
Όχι μόνο για τη σημασία της συμμετοχής Τσίπρα στην πορεία, αλλά και για τα …τεχνικά στοιχεία της. Π.χ. ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγε μέχρι τη Βουλή. Αλλά για κάποια ΜΜΕ πηγές μέχρι το «Μεγάλη Βρετάνια». Το πιάσατε το υπονοούμενο;
Το επικοινωνιακό σχέδιο του Μητσοτάκη
Η επίθεση είχε στοιχεία που παρέπεμπαν στο Μνημόνιο και το Δημοψήφισμα: τότε τον κατηγορούσαν ότι δεν τίναξε τη χώρα στον αέρα , αφού, κατά τη γνώμη τους, το είχε υποσχεθεί! Για τη ΝΔ και την επικοινωνιακή παρέα της, αν ο Τσίπρας περπατήσει επί των κυμάτων, θα τον κατηγορήσουν ότι δεν ξέρει να κολυμπάει.
Δείχνει παράλογο, αλλά δεν είναι,- όπως δεν ήταν ποτέ. Είναι επικοινωνιακό σχέδιο που εφαρμόζεται από την πρώτη στιγμή με ένταση και στόχο να φορτιστεί αρνητικά το όνομα του Τσίπρα.
Το έκαναν παλιά και με τον Ανδρέα Παπανδρέου: πίνει, δεν φοράει γραβάτα, δεν πήγε στο στρατό, είναι πράκτορας των Αμερικανών και δεν πήρε τη χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, ούτε ξήλωσε τις βάσεις, όπως έλεγε.
Ο Τσίπρας τη βγάζει με χαμηλότερης αξίας αλλά μεγαλύτερης επιθετικότητας πράγματα: δεν ξέρει καλά αγγλικά, στη συνάντηση με τον Ομπάμα δεν είχε κλειστά τα πόδια, πήγε σε κότερο, κάπνιζε πούρο, έκανε καταλήψεις στο σχολείο, ήταν με τον Καλογρίτσα και τον Σαββίδη, άνοιξε τα σύνορα για τους πρόσφυγες, πρόδωσε τη Μακεδονία και στα υπόγεια του Μαξίμου έκαναν μπάφους.
Πλάκα, πλάκα, αυτά δούλεψαν και -ενώ κέρδισε σε όλα τα πολιτικά μέτωπα- έχασε τις εκλογές από έναν αντίπαλο που κονιορτοποιούσε στις αναμετρήσεις τους.
Θα περίμενε κανείς ότι μετά την ανάδειξη του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση το επικοινωνιακό κόνσεπτ της υποστήριξης του θα άλλαζε. Ότι θα αντικαθιστούσε το μπούλινγκ η πολιτική αντιπαράθεση.
Φευ! Από την πρώτη μέρα στη Βουλή μέχρι την πορεία για το Πολυτεχνείο , η επικοινωνιακή αντιμετώπιση του Τσίπρα από τον αντίπαλό του παραμένει ίδια. Μακριά από την πολιτική ουσία και με φαιά προπαγάνδα για το πρόσωπό του.
Πρόωρες εκλογές για να καεί η “απλή αναλογική”
Η επιμονή σ’ αυτή τη θεματολογία -που έχει συχνά στοιχεία γελοιότητας- υποδηλώνει ότι το δυστύχημα για το επικοινωνιακό επιτελείο του Μητσοτάκη είναι ότι δεν έχουν βρει το παραμικρό που θα τους διευκόλυνε να τον συνδέσουν π.χ. με σκάνδαλα -ακόμη και από τη «σκευωρία» της Νοβάρτις τον άφησαν έξω.
Όπως δεν μπόρεσαν να του προσάψουν ότι τους παρέδωσε «καμένη γη» , αφού είναι ο πρώτος Πρωθυπουργός που άφησε βιώσιμη οικονομία και απόθεμα- ώστε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κάνει πάρτι με τον δικό του προϋπολογισμό.
Από πολιτική άποψη η συντεταγμένη επίθεση στο πρόσωπο του Τσίπρα και μετά τις εκλογές δεν έχει… προσωπικό χαρακτήρα. Είναι μέρος του αναγκαστικού πολιτικού σχεδίου της ΝΔ για πρόωρες εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κατάφερε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για εκλογές με νόμο δικής του κατασκευής. Αλλά αντιλαμβάνεται ότι έχει ημερομηνία λήξης: εκλογές στο τέλος της τετραετίας με απλή αναλογική. Με την πολιτική που ασκεί, σημαίνει ότι το σχέδιο της επικυριαρχίας τελειώνει εκεί. Και μετά θα γίνουν κάτι πλάκες…
Θα επιχειρήσει λοιπόν -αφού ψηφίσει τον εκλογικό νόμο που τον βολεύει -να «κάψει» -όπως πιστεύει-την απλή αναλογική, με πρόωρες εκλογές σε χρόνο που κατά τη γνώμη του θα είναι ακόμη πρώτο κόμμα η ΝΔ.
Ανάμεσα στον Ιούλιο του 2020 -ώστε να τις κάνει ο ίδιος και όχι υπηρεσιακός πρωθυπουργός- και στη λήξη του 18μηνου, ώστε να έχει το εργαλείο της λίστας στη διάθεσή του.
Με αυτό σχεδιασμό αρχίσει ήδη την προεκλογική καμπάνια με τα συνήθη μέσα: δημοσκοπήσεις, αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση και μπούλινγκ προσωπικά στον Τσίπρα από τα ΜΜΕ που τον υποστηρίζουν -και ταυτοχρόνως χειραγωγούν – τη ΝΔ.
Η πολιτική όμως έχει τους δικούς της νόμους. Αν μπορεί να πετύχει δυο φορές η ίδια μέθοδος εξαρτάται από τον… Τσίπρα.