Του Γ. Τεκίδη
Ανάλογη του ήθους, του ύφους και της γνωστής πολιτικής αλητείας, η ανακοίνωση του Υπουργείου καταδίωξης του πολίτη, ως απάντηση στην κριτική του Σύριζα-ΠΣ, για το πρόβλημα των αποκλεισμένων σε νησίδα του Έβρου, προσφύγων. Δηλαδή τι αποκλεισμένων, πες καλύτερα εγκαταλειμμένων και μη απασχολούντων ουδόλως τις εγχώριες αρμόδιες και αναρμόδιες αρχές, μηδέ εξαιρουμένων και αυτών της …πολιτισμένης ΕΕ.
Ανακοίνωση – απάντηση, λοιπόν, έμπλεη επαγγελματικού πατριωτισμού και εθνικόφρονος οίστρου με την υπογραφή ενός πρώην…επαναστάτη και επικεφαλή στα τέλη της δεκαετίας του 80 της νεολαίας του ΚΚΕ. Απάντηση στους…εθνομηδενιστές του Σύριζα-ΠΣ, που τολμούν να ασκούν κριτική και να πιέζουν κυβέρνηση και αρμόδιους, να δώσουν λύση, λύτρωση στους αποκλεισμένους, σε αυτούς που αδυνατούν να πιστέψουν στο μέγεθος της σύγχρονης απανθρωπιάς και που ο θάνατος φαντάζει σιγά-σιγά ως λύτρωση για αυτούς.
Συκοφαντεί λοιπόν η αξιωματική αντιπολίτευση, κατά τον κ. Τάκη Θεοδωρικάκο, όψιμο εραστή και ακραιφνή οπαδό των ακραία νεοφιλελευθέρων απόψεων ,την χώρα, στερούμενη, λέει, πατριωτικών αισθημάτων και πολιτικής ευθύνης. Και μεταξύ των άλλων αραδιάζει και μια σειρά επιχειρημάτων, δικαιολογιών ακόμη και το σε ποιόν ανήκει η περιβόητη νησίδα χρεώνοντας την στην Τουρκία. Και εν τω μεταξύ μέχρι να ανακαλυφθούν οι τίτλοι ιδιοκτησίας της νησίδας, ο θάνατος έπιασε δουλειά. Ένα μέχρι στιγμής νεκρό πεντάχρονο παιδί από δάγκωμα σκορπιού και ένα άλλο σε άμεσο κίνδυνο από την ίδια αιτία. Ψιλά γράμματα για τους παρακρατικούς άριστους αυτά. Κούλης και Τάκης και η υπόλοιπη παρέα, έχουν επανειλημμένα δείξει στο χρηματιστήριο ανθρώπινων αξιών πόσο εκτιμούν την ανθρώπινη ζωή, όταν μάλιστα αυτή τυχαίνει να είναι αλλόθρησκη και σκουρόχρωμη.
Καμία λοιπόν, έκπληξη από την στάση και την συμπεριφορά του κυβερνητικού παρακράτους. Εκείνο όμως που προκαλεί για μια ακόμη φορά εντύπωση και γεννά αισθήματα λύπης και απογοήτευσης στο χριστεπώνυμο και μη πλήθος, είναι η στάση και η αδιαφορία της εκκλησίας στην παραπάνω υπόθεση. Πώς να μην αναρωτιέται καλόπιστα ο καθένας, τι κάνει η εκκλησία, ο προκαθήμενος της, οι Μητροπολίτες και οι ιερείς, όταν για μια τόσο βαθειά ανθρώπινη υπόθεση, που ξεπερνά σκοπιμότητες, ύστερες σκέψεις, επιδιώξεις και όποιες άλλες επιφυλάξεις, στέκουν απαθείς και θεατές απέναντι σε αυτή τη μέγιστη ντροπή του ανθρώπινου πολιτισμού.
Στα πρόσωπα των αποκλεισμένων να μη βλέπουν άραγε το πρόσωπο Εκείνου;. Εκείνον που περιμένει στη νησίδα της απόγνωσης την αλληλεγγύη, την βοήθεια, την συμπαράσταση, το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Εκτός και αν στις διδαχές του, περιλαμβάνετε και η διάκριση μεταξύ των ανθρώπων, με βάση τις θρησκευτικές η και πολιτικές τους πεποιθήσεις και ιδιαίτερα το χρώμα του δέρματος τους. Άγιοι Πατέρες είναι γνωστή η απήχηση σας στον θρησκευόμενο και όχι μόνο, κόσμο. Η έκκληση σας έστω για συμπαράσταση στους αναίτια μελλοθάνατους αποκλεισμένους, το διάβημα σας και η απαίτηση από την πολιτεία για λύση του ζητήματος, θα ήταν σίγουρα αποφασιστικής σημασίας.
Την μεγάλη ώρα της κρίσης και της λογοδοσίας, τι θα πείτε σε Εκείνον;