…Άλλωστε “παίξτε” δεν είπε και ο τότε Πρωθυπουργός;

Του Κώστα Πρώιμου

Όταν είσαι  “εικοσάρης”  και λίγες στιγμές έπειτα από μια σου σημαντική νίκη, έστω στην αντισφαίριση, δέχεσαι υποκλίσεις και κραυγές άκρατης εκτίμησης από το Πρωθυπουργικό ζεύγος, που επί τούτου Κυριάκος και Μαρέβα είχαν παραβρεθεί στο γήπεδο για να σε θαυμάσουν,  πραγματικά έχεις μεγάλες πιθανότητες να “χάσεις το…μπαλάκι”…

Πώς να μην επιθυμεί η καρδούλα σου και “Χάροντς” στην Ελλάδα και πως να διακρίνεις κάτι το μεμπτό όσον αφορά στην παρουσία σου στο Ντουμπάι ειδικά μέρες γιορτινές  αφού ήδη έχεις εξασφαλίσει με τον… ιδρώτα σου  “βίον ανθόσπαρτον” τουλάχιστον για τα επόμενα  τριάντα χρόνια…

Ανάλογο χαρακτήρα είχε και ο Αλκιβιάδης, αγαπητέ Στέφανε, ίσως να υπήρξε και λίγο πιο αλαζόνας, αλλά εκείνος κυριολεκτικά έσωσε μια ολόκληρη πόλη- κράτος την Αθήνα από τα χέρια των  Σπαρτιατών,  χρησμοποιώντας  τρομερή Πολιτική και Στρατηγική ευφυία μιας και εκείνη την εποχή ούτε ρουκέτες- μήτε καν ρακέτες  πολυκυκλοφορούσαν. Ωστόσο, επειδή στην Αρχαία Αθήνα δεν “πολυμασούσαν”  όταν κάποιο δημόσιο πρόσωπο εδώ κολλάει το (ό,τι και νάσαι όποιος και νάσαι) άρχισε να συμπεριφέρεται  “κάπως”, τον στιγμάτιζαν και αν το παράκανε τον ξαπόστελναν…(έτσι για να χρησιμοποιήσουμε πιο εκλαϊκευτικούς  όρους…)

Ο δεύτερος κύριος, που έκλεψε την παράσταση εν μέσω “Κορονοτρόμου”,  ήταν ο Κωστόπουλος που εφαρμόζοντας στο ακέραιο την διάχυτη και κακέκτυπη καπιταλιστική  νοοτροπία του  θρυλικού  “Κλικ”, ό ίδιος  ταξίδεψε away  στο Ντουμπάι.  Ας θυμηθούμε τι πρέσβευαν και τι καθιέρωσαν στη εύθραυστη και υπό διαμόρφωση νεοελληνική κοινωνία πριν από πολλά χρόνια, τα δικά του κραταιά εκείνη την εποχή Media:

“Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν, δεν είσαι τίποτα αν δεν έχεις το τάδε αυτοκίνητο, δέκα τρόποι για να “ρίξεις”   την πιο ωραία γκόμενα στην Αθήνα, αγόρασε και εσύ ένα φουσκωτό με δυό τρακοσάρες μηχανές, (μπορείς)  καλά, εσύ δεν θα πας για σκι τα εφετινά Χριστούγεννα στην Κουρσεβέλ;

Όλα τα ανωτέρω δηλητήριασμένα βέλη στη φαρέτρα του πιο δόλιου μάρκετινγκ που, επί της ουσίας  απώτερο στόχο είχε να εγκαθιδρύσει το  φθόνο, να γεννήσει την σύγκριση  κατασκευάζοντας ένα ρηχό ιλλουστρασιόν αξιακό σύστημα που δαιμόνισε και τελικά δεν ευδαιμόνισε μια ολόκληρη γενιά, την οποία τουναντίον οδήγησε νομοτελειακά σε οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο, με ολέθρια αποτελέσματα.

Κωστόπουλος και Τσιτσιπάς αποτελούν τις δύο κλασικές όψεις στο ίδιο νόμισμα, καθώς  αμφότεροι ανελίχθηκαν κοινωνικά και οικονομικά μέσα από ένα συγκεκριμένο και διαχρονικό Σύστημα προώθησης προτύπων και ινδαλμάτων. Ασφαλώς, το γεγονός ότι χτυπάς ένα μπαλάκι με επιτυχία, όσο βαθμό αθλητικής δυσκολίας  και αν έχει αυτή η δράση, δεν σου επιτρέπει να συμπεριφέρεσαι  με αμετροέπεια, ιδίως όταν έχεις καθιερωθεί ως πρότυπο για την νεολαία γιαυτό και  δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλες οι εξέχουσες προσωπικότητες στην αρχαία Ελλάδα  γινόντουσαν απο μικρή ηλικία αποδέκτες αυστηρής διαπαιδαγώγησης χωρίς την παραμικρή παρέμβαση στο έργο του δασκάλου απο τους φυσικούς γονείς.

 Ως προς τον αγαπητό Πέτρο, που θεώρησε ότι του χρωστάμε επειδή διατείνεται δημοσίως ότι  μας “ξεβλάχεψε” μόνο και μόνο επειδή  “έψησε” πολλούς από εμάς να αγοράσουμε ένα “γουάου” αυτοκίνητο με δανεικά ή μέσω “αρπαχτής” και επειδή κάποιοι αναγκαστήκαν εμποτισμένοι από  τις παροιμιώδεις  μπαρούφες υπό τη μορφή άρθρων, που συνέθεταν ρεμίξ ύμνους στην ματαιοδοξία, να εκδράμουν στην Μύκονο νοικιάζοντας μέχρι και… ελικόπερο συνοδευόμενοι από την “ψωνισμένη” κομμώτρια της γειτονιάς,  δεν χρειάζεται να γράψουμε τίποτα παραπάνω, καθότι δεν θεωρούμε ότι ο πρώην εκδότης έκανε και κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα.

Ρωτάτε το γιατί; Απλούστατα διότι μερικοί από τους “μπροστινούς” πρωταγωνιστές του Μυθικού Σκανδάλου του Χρηματιστηρίου  οι  οποίοι σίγουρα υπήρξαν φανατικοί αναγνώστες των περιοδικών του,  όπως εισήλθαν στα κάγκελα και εξήλθαν κυκλοφορώντας όπως θυμάμαι  με τα φανταχτερά τους κάμπριο στο κέντρο της Γλυφάδας, ενώ ακόμη διενεργούνταν δικαστικές έρευνες- σαν να μην τρέχει τίποτα.

Και στο κάτω-κάτω της γραφής κι εκείνη την αμαρτωλή εποχή δεν άνοιξε ούτε μύτη και δικαίως, … ‘Αλλωστε,  “παίξτε” δεν είπε και ο τότε   Πρωθυπουργός;