Ποιος είπε ότι θα πλήξουμε με την υποψηφιότητα Παπανδρέου; Ήδη σε εφημερίδες και ιστοσελίδες άρχισαν να παρατίθενται εξαιρετικές ιστορίες για να αναδείξουν την σημασία της υποψηφιότητας του και την συμβολή τους στην πορεία της χώρας.
Παράδειγμα όσα αναφέρονται στο powergame.gr
“Όπως σας υποσχέθηκα συνεχίζονται τα επεισόδια του ΓΑΠ. Η στήλη πιστή στη δέσμευσής της, θα έχει κάθε μέρα μια μικρή αναφορά και κάθε Σάββατο (weekend edition) μια ωραία παπανδρεϊκή ιστορία. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Μία άγνωστη, κωμικοτραγική ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Παπανδρέου και την Μαντλίν Ολμπράιτ, όταν αμφότεροι ήταν υπουργοί Εξωτερικών, αποκαλύπτει ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης. Πρόκειται για μία μεταξύ τους συνάντηση, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής ΝΑΤΟ-ΕΕ, στις 14 Δεκεμβρίου 2000, στην οποία κυρίαρχο θέμα ήταν η Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ESDP).
-Ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ την περίοδο 2000-2004 περιγράφει στο βιβλίο «Η τέλεια καταιγίδα» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) το παρασκήνιο εκείνης της Συνόδου και το «Βήμα» δημοσίευσε τα επίμαχα αποσπάσματα. Όπως λέει ο ίδιος: «Μέχρι τη Σύνοδο όλοι είχαν στραφεί κατά της Τουρκίας, καθώς στην πρώτη αυτή φάση δεν είχαν εκδηλωθεί οι ελληνικές θέσεις για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρχαν. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις μου, κανείς στην Αθήνα δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα που φάνταζε ακόμη απόμακρο, δυσνόητο και ως εκ τούτου “κράτα το μακριά”». Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου έφτασε με τους συνεργάτες του στην έδρα του ΝΑΤΟ και ο Κασκαρέλης ξεκίνησε ως είθισται την ενημέρωση.
-«Κράτησε 10 λεπτά περίπου. Αντιλήφθηκα ότι τόσο ο υπουργός όσο και οι εξ Αθηνών συνοδοί του είχαν εικόνα διάφορων θεμάτων εκτός από το κρίσιμο του ESDP», αφηγείται. Στη συνέχεια οι υπουργοί Εξωτερικών, συνοδευόμενοι από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και πέντε μέλη των αντιπροσωπειών τους πήγαν στην αίθουσα 1 που σύντομα θα μετατρεπόταν σε «αρένα ρωμαϊκού σταδίου». Ξεκίνησαν οι προσυνεννοήσεις σε «ένα πανδαιμόνιο παρόμοιο με τις αίθουσες των χρηματιστηρίων πριν από την έναρξη της συνεδρίασης. Η ελληνική αντιπροσωπεία κρατούσε πολύ χαμηλούς τόνους λόγω έλλειψης γραμμής και παρά τις προσπάθειές μου για τη δημιουργία του αναγκαίου κλίματος συναγερμού, ο Γιώργος Παπανδρέου παραμένει ήρεμος».
-Από την αρχή της συνεδρίασης γίνεται φανερό ότι η Τουρκία επιθυμεί την πλήρη συμμετοχή της στο ESDP με στόχο να αποκτήσει καθοριστικό ρόλο στα της ΕΕ αποκλείοντας την Κύπρο από τα νατοϊκά δρώμενα, θέση που αντιστρατεύεται τα ζωτικά συμφέροντα του συνόλου των ευρωπαϊκών δυνάμεων και των ΗΠΑ. Η συνεδρίαση διακόπηκε αρκετές φορές για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. Το απόγευμα, ο Αμερικανός ομόλογος του Κασκαρέλη, Σάντι Βέρσμποου ζήτησε διμερή συνάντηση της αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ και του κ. Παπανδρέου.
-«Καθίσαμε απέναντί τους και μετά τα πρώτα τυπικά ο Γιώργος Παπανδρέου άρχισε να κάνει μια ενημέρωση για το πρόσφατο ταξίδι του στη Μέση Ανατολή, αναλύοντας το Παλαιστινιακό. Δεδομένου ότι καθόμουν δίπλα του, του ψιθυρίζω στα ελληνικά να αλλάξει αμέσως θέμα και να μπει στην ουσία του ESDP. Ήλπιζα, ακόμα, ότι κάτι διπλωματικές γενικότητες θα έβρισκε να πει για να δώσει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί το θέμα και περιμένει τους Αμερικανούς να ανοίξουν περαιτέρω τα χαρτιά τους σε σημεία άμεσου ενδιαφέροντός μας. Ο υπουργός όμως, με την παροιμιώδη ψυχραιμία και την τάση του για αποστασιοποίηση από την ενοχλητική πραγματικότητα, συνέχισε ακάθεκτος στην ανάλυσή του της παλαιστινιακής κατάστασης».
Στην αρχή, η Ολμπράιτ δεν αντέδρασε, για λόγους ευγενείας και διπλωματικού τακτ, αλλά σύντομα άρχισε να δείχνει τη δυσφορία της. «Ύστερα από άλλα πέντε λεπτά ανάλυσης της ψυχολογίας των καταπιεσμένων Παλαιστινίων και ενώ στην Αίθουσα 1 γινόταν πανδαιμόνιο, η αμερικανίδα υπουργός τον έκοψε απότομα λέγοντας «όλα αυτά είναι καλά αλλά ας μπούμε στο θέμα» και τον ρώτησε για τις εντυπώσεις του από την εξέλιξη της συζήτησης στην Αίθουσα 1 και για τις ελληνικές θέσεις στο φλέγον θέμα της Συνόδου. Η αντίδρασή του μας άφησε όλους άφωνους. Την ευχαρίστησε για την ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων (που δεν υπήρξε), σηκώθηκε, πήγε στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού, τη χαιρέτησε ευγενέστατα και της είπε ότι ο μόνιμος αντιπρόσωπος, δηλαδή εγώ, θα συζητήσει το θέμα με τους συμβούλους της γιατί ο ίδιος είχε μία επείγουσα συνάντηση (που δεν είχε). Έμειναν εμβρόντητοι», αφηγείται ο κ. Κασκαρέλης, που έμεινε πίσω για να μπαλώσει την κατάσταση.
-Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε την επόμενη ημέρα. Η Ολμπράιτ, έπειτα από 36 ώρες συνεδριάσεων και βλέποντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία μέσα στην αίθουσα, πρότεινε να συνεχιστεί η συζήτηση στο δείπνο εργασίας των ΥΠΕΞ. Ο κ. Παπανδρέου είπε στον κ. Κασκαρέλη ότι μετά τη συνεδρίαση του Μόνιμου Κοινού Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας θα φύγει για την Αθήνα, γιατί την επόμενη ημέρα πετούσε για την Ινδία και δεν μπορούσε να μετάσχει στο νατο-ευρωπαϊκό δείπνο.
-«Με κάθε ευγένεια, αλλά σε έντονο ύφος, του εξήγησα ότι το δείπνο είναι μόνο για υπουργούς, είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν επιτρέπεται η αντικατάστασή τους από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και ότι δεν μπορεί να αναχωρήσει γιατί η θέση της Ελλάδας θα μείνει κενή με ένα εξαιρετικής σημασίας ανοικτό θέμα πάνω στο τραπέζι. Προβληματίστηκε για λίγο και τελικά μου ανακοινώνει ότι θα αποχωρήσει. Επιμένω, επιμένει και η λύση που μου προτείνει με αφήνει άναυδο, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο.
-«Θα τηλεφωνήσω στην Αθήνα να έρθει αμέσως ο υφυπουργός για τον Απόδημο Ελληνισμό Γρηγόρης Νιώτης, ώστε να μη μείνει η καρέκλα άδεια και εσείς θα παραμείνετε έξω από την αίθουσα για να του πείτε τι πρέπει να πει αν παραστεί ανάγκη». Ο Νιώτης έφθασε λίγο πριν από την έναρξη του δείπνου «αγχωμένος, χωρίς να καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται, κάθισε στην καρέκλα με εμένα έξω από την πόρτα για να προσφέρω πρώτες βοήθειες, κάτι που δεν χρειάστηκε γιατί ο εκπρόσωπός μας δεν πήρε τον λόγο, ούτε αντέδρασε στα λεγόμενα των άλλων».
Στην ίδια στήλη δημοσιευθήκαν την προηγούμενη μέρα τα εξής:
“Από σήμερα η στήλη «υιοθετεί» τον ΓΑΠ. Γιατί δεν σας κρύβω ότι υπήρξε διαχρονικά ο αγαπημένος μου. Νύχτες ολόκληρες όταν ήμουν μικρός διασκέδαζα με τις πράσινες ιδέες, την Μπιρμπίλη, και τον Γερουλάνο. Ωραία χρόνια, που δεν σας κρύβω ότι μου έχουν λείψει. Με το που άκουσα ότι ο Παπανδρέου επιστρέφει, ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά. Αισθάνθηκα και πάλι ενεργός πολίτης. Γι αυτό από σήμερα και κάθε μέρα, θα αφιερώνω όλο και κάτι στην ΙΔΕΑ που ακούει στο όνομα ΓΑΠ.
-Φυσικά πέραν του χαβαλέ (που είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον Γιώργο) θα ασχολούμαστε και με τις ειδήσεις που βγάζει. Για παράδειγμα, έμαθα ότι ο Παπανδρέου, έχει ξεκινήσει να βλέπει επικοινωνιολόγους (ένας είναι πολύ γνωστός) προκειμένου να καταλήξει ποιος θα τον αναλάβει. Σε επίπεδο τώρα λογογράφων – συμβούλων, σε πρώτο ρόλο βρίσκεται ο Γιώργος Ελενόπουλος και ακολουθεί σε δεύτερο πλάνο ο Νίκος Φελέκης. Όσο περνά ο χρόνος θα προστίθενται και άλλοι, πολλοί και διάφοροι, αφού ο ΓΑΠ, απεχθάνεται τη μοναξιά.”
Εξ ίσου συναρπαστική είναι η η στήλη ” Insideout ” με την “Πυθία” στο περιεκτικό “Insider. gr”:
“Το διάγγελμα και ο σχεδιασμός γενικότερα του ΓΑΠ ανήκει στη γνωστή παρέα της Φιλοθέης. Παλιό στέκι Σκανδαλίδη και παρέας του αείμνηστου συνδικαλιστή της ΑΔΕΔΥ Παπασπύρου, το μπαρ ρέστοραν του Αχιλλέα, εξακολουθεί να συγκεντρώνει την ελίτ του παλιού Προεδρικού ΠΑΣΟΚ. Να χορτάσεις αντιδεξιά ρητορική και μητσοτακοφάγους. Πριν εγκλωβιστώ στη ντουλάπα άκουσα γνωστό δημοσιογράφο να λέει στην παρέα ανέμελα, «φεύγω τώρα πάω να γράψω το διάγγελμα».
Τώρα για την ίδια την υποψηφιότητα, η μεγαλύτερη κακία που έπεσε στην κοφτερή αντίληψή μου, εκεί που ήμουν στη ντουλάπα, είναι η ηλικία του Γιώργου. Ετών 69. Κάποιοι θυμήθηκαν ότι ο ίδιος, ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είχε βάλει ηλιακό κόφτη για υποψήφιους σε κρατικές θέσεις τα 65 έτη, για ν’ αποκλείσει τους μπαρουτοκαπνισμένους συντρόφους του πατέρα του όπως έλεγαν τότε οι κακές γλώσσες. Αυτά του τα ‘κανε ο Γιάννης Πανάρετος μέσω opengov, για όσους θυμούνται, που ήταν πάντα κάτι περισσότερο από υφυπουργός Παιδείας και Δια βίου μάθησης. Βέβαια μετά την ανάληψη της Προεδρίας των ΗΠΑ από τον 78άρη Τζο Μπάιντεν, μπορούμε πλέον να αναφωνήσουμε ότι ο 70άρης είναι το μέλλον.
Αλλά και ο Θανάσης Κ. στη DailyPost .gr του δίνει και καταλαβαίνει:
“Γιατί κατεβαίνει για Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ; Το ερώτημα θα μπορούσε να έχει περιορισμένο μόνο ενδιαφέρον…
Θα μπορούσε να θεωρηθεί, ας πούμε, ως απλώς «προσωπικό καπρίτσιο» ενός πρώην πολιτικού αρχηγού που απέτυχε ως Πρωθυπουργός, απέτυχε και ως αρχηγός μεγάλου κόμματος, κέρδισε τις εκλογές με σύνθημα… «λεφτά υπάρχουν», αμέσως μετά ανακάλυψε ότι η χώρα του είναι χρεοκοπημένη, ύστερα την κατήγγειλε ως την… «πιο διεφθαρμένη στην Ευρώπη»,
ύστερα έφερε το πρώτο μνημόνιο, το οποίο, οι ίδιοι που το επέβαλαν ομολόγησαν λίγο αργότερα ότι ήταν λάθος (!),
ύστερα απειλούσε να φέρει νόμο που θα απαγόρευε την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας – σε μια υπερδανεισμένη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας,
ύστερα εξήγγειλε ένα καταστροφικό «δημοψήφισμα», που ξεσήκωσε εναντίον του και τους «φίλους» του στο εξωτερικό, αλλά και το ίδιο το κόμμα του,
ύστερα αναγκάστηκε να παραιτηθεί και λίγο αργότερα «πέτυχε» το μέγα «κατόρθωμα»: το κόμμα του να πέσει από το 44% με το οποίο είχε νικήσει τον Οκτώβριο το 2009 στο 13,5%, μόλις δυόμιση χρόνια αργότερα!
Έκτοτε έμεινε στην αφάνεια, και το μόνο για το οποίο “ακούστηκε” ήταν όταν διέσπασε το Κόμμα του και βγήκε στο περιθώριο…
Θα μπορούσε, λοιπόν, όλο αυτό να είναι απλώς το προσωπικό άγχος «δικαίωσης» ενός αποτυχημένου “πρώην” – και τίποτε παραπάνω.
Πλην δεν είναι! Η υποψηφιότητα ΓΑΠ κρύβει πολλά παραπάνω…”