(Για χρήση στο συνέδριο του Σύριζα- προοδευτικοί πολίτες )
Κάποιες άλλες πολύ μακρινές εποχές, τότε που η φοιτητική καθημερινότητα δεν ήταν τόσο ανέμελη, συγκρινόμενη με τα τωρινά χρόνια, σε μια μακρινή (πολύ κρύα χώρα) με απόμακρους αλλά αλληλέγγυους και ειλικρινείς ανθρώπους στην μεγάλη τους πλειοψηφία έφερνα πάντα στην μνήμη μου όταν έβλεπα στην TV υπουργούς και στελέχη του Σύριζα με τα σακίδια στις πλάτες.
Ήταν η μόνη βοήθεια, ένα μεγάλο δάκρυ (το μόνο που μπορούσε να μου προσφέρει ο παππούς μου την στιγμή που ανέβαινα στο τραίνο για την χώρα αυτή).…Και μια υφασμάτινη στρατιωτική χακί τσάντα, σακίδιο με μια μεγάλη τιράντα στην επάνω της μεριά, ταυτόχρονα μου εκμυστηρεύτηκε εκείνη την στιγμή, ότι την τσάντα αυτή η μάνα μου την κουβαλούσε μεταφέροντας μηνύματα στους αντάρτες στο Πάικο, τα δύσκολα και κακά χρόνια.
Τα κρίσιμα και τα σοβαρά μηνύματα η μάνα σου τα αποστήθιζε, είχε μεγάλες ικανότητες μνήμης , κουβαλούσε όμως πάντα την τσάντα για αποπροσανατολισμό σε περίπτωση κάποιας ενέδρας από τους φασίστες τόνισε ο παππούς.
Η μάνα μου στάθηκε τυχερή τραυματίστηκε βαριά βέβαια στα πρώτα γεγονότα αλλά άντεξε, η αδερφή της όμως βαριά τραυματισμένη στο κεφάλι δεν άντεξε και στην αποχώριση στα σύνορα της Αλβανίας κάπου εκεί σε μια πλαγιά, δίπλα σε μια γκορτσιά ξαποσταίνει αιώνια.
Ο Πρώτος της ξάδελφος όμως, ο καθοδηγητής της περιοχής, δάσκαλος, ο επονομαζόμενος καπετάν Σοφιανός, ο καπετάνιος του τριακοστού συντάγματος του ΕΛΑΣ ήταν ο πιο άτυχος, έζησε στο πετσί του όλα τα γεγονότα και στη Ελλάδα και στο Ουζμπεκιστάν και στους χώρους εξορίας, εκεί σε παγωμένα μέρη, που σερνόταν για πολλά χρόνια.
Αυτήν την χακί υφασμάτινη τσάντα κουβαλούσα πάντα πάνω μου με κάποια βιβλία και χαρτιά μέσα, όλα τα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής, Κουβαλώντας βέβαια ταυτόχρονα και τα όνειρα, τους αγώνες, τους καημούς και όλα τα μηνύματα που η τσάντα αυτή προστάτευσε όλα εκείνα τα χρόνια του αδελφοκτόνου σπαραγμού.
Να κάνω μια πρώτη κατάθεση ψυχής για το γεγονός ότι το γενικό αυτό λουκ των υπουργών με τη απλή ενδυμασία, το προσιτό της επικοινωνίας και το σακίδιο στη πλάτη ήταν καθοριστικός παράγοντας στη καλή εντύπωση που αρχικά σχημάτισα για τις προθέσεις του Σύριζα.
Ταυτόχρονα όμως αισθανόμουν να με διαπερνά το ρεύμα της αμφισβήτησης, του προβληματισμού, της υποψίας, για το τι μας επιφυλάσσει ο χρόνος.
Εάν οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονται και σε ποιο βάθος την πράξη αυτή;
Εάν είναι αποτέλεσμα υιοθέτησής του τρόπου ζωής και συμπεριφοράς που επαγγελλόμαστε ως προοδευτικοί πολίτες, με στόχο την διαμόρφωση μιας άλλης αλληλέγγυας, ανθρωποκεντρικής κουλτούρας, χωρίς διακρίσεις προκαταλήψεις και φραγμούς.
Ή ενδεχομένως μια συνειδητή, μελετημένη και οργανωμένη συμπεριφορά με συγκεκριμένους στόχους και αποδέχτες, ένας προχωρημένος θεατρινισμός.
Έχοντας έρθει σε επαφή με ανθρώπους που ένιωσαν πολύ βαθιά στο πετσί τους την εξουσία της παντοδύναμης και απόλυτης κομματοκρατίας, με τα συνεπακόλουθα αλάθητα που την συνόδευαν. Όπως την δύσμορφη εξελικτικά αλαζονική πορεία, με πλειάδα προσωπικών βλέψεων και αλλότριων συμφερόντων, που απαντούν ορθολογικότατα στις ερωτήσεις για το πως φτιάχτηκαν, πως ξεπήδησαν από το πουθενά οι αμέτρητοι μεγιστάνες του πλούτου και της εξουσίας, στις πριν “σοσιαλιστικές” χώρες.
Αλλά και ζώντας από μέσα την μετεξέλιξη του ΠΑΚ με τους πασοκογενειοφόρους συντρόφους μου, που ενέπνεαν επαναστατική αύρα και σιγουριά για δομικές αλλαγές και ρήξεις. Με τα γνωστά όμως αποτελέσματα και την κατάντια κάποιους χρόνους, να ντρεπόμαστε για πολλά και πολλούς που εξέθεταν όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και έναν συλλογικό ωραίο αγώνα με όνειρα και διεκδικήσεις.
Ήτανε συνεπώς δικαιολογημένες οι επιφυλάξεις και ο προβληματισμός για την ηθική των υπουργών με τα σακίδια, βέβαια στην πορεία η εξέλιξη απομακρινέ δισταγμούς και κουμπώματα για την πορεία της διαδικασίας.
Πείστηκα και αισθάνθηκα βαθιά ευγνώμων για τις αγνές και ανιδιοτελείς προθέσεις του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, με τις αδυναμίες του βέβαια και τις επαναλαμβανόμενες προχειρότητες και τσαλαβουτήματα.
Έλα όμως, γιαλό γιαλό παρέα με τον χρόνο, σύντροφε Ευκλείδη, βάλε τον εαυτό σου νοητά στον επιταχυντή του χρόνου, δες τον Ευκλείδη στα ογδόντα του με ένα σακίδιο στη πλάτη, να εμμένει ως προς το να πείσει την νεολαία για τις αγνές του προθέσεις και το ηθικό πλεονέκτημα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
ΝΑΙ, ΝΑΙ σύντροφε Ευκλείδη εδώ ακριβώς είναι το θέμα, εδώ είναι η μεγάλη αδυναμία, το καρκίνωμα, η αχίλλειος πτέρνα της παγκόσμιας κυβερνώσας αριστεράς και το ξέρεις πολύ καλά.
Το πρόβλημα αυτό το εντοπίζουν όλα τα αριστερά ρεύματα στη γένεση τους, πολλά το κάνουν και σημαία με κατάρες και αναθεματίσματα στους αριστερούς που γίνονται επαγγελματίες της πολιτικής, σε κάθε μετερίζι της εξουσίας, αποσκοπώντας πρώτιστα την επανεκλογή τους για τον προσωπικό τους στόχο.
Στην πορεία βέβαια το χαμόγελο της εξουσίας σαγηνεύει τις πρώτες επαναστατικές προθέσεις και σκαρφιζόμαστε ένα κάρο δικαιολογίες και άλλοθι για να παραμείνουμε σαν πρόσωπα όσο το δυνατόν περισσότερο στον εξουσιαστικό χώρο.
H πλειοψηφία των συντρόφων αυτών αλλοτριώνονται πάντα από τον αρχικό τους σκοπό και η όποια χρήση των ιδεών και αξίων της αριστεράς, είναι άλλοθι και καιροσκοπισμός στην πορεία των χρόνων. Τα αποτελέσματα κατ’ επανάληψη γνωστά σύντροφε Ευκλείδη, σε πόσα κράτη, σε όλο τον πλανήτη…Μην πιστεύεις ότι εσύ και κάποιοι άλλοι θα είστε η εξαίρεση εάν δεν θεσμοθετηθεί ο κόφτης, κάποιος φραγμός στην επαναλαμβανόμενη προσωπική συμμετοχή.
Μα θα απαντήσεις λογικότατα η προτεραιότητα μας σήμερα, η επικέντρωση μας, η έγνοια μας είναι η ανακατάληψη της εξουσίας και μετα βλέπουμε…
Όχι σύντροφε, για να γίνονται τα πάντα, καθαρά, με ειλικρίνεια, τόλμη και παλικαριά πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα πρώτα τους εαυτούς μας τα προσωπικά μας θέλω και μπορώ με γνώμονα την μαρξιστική μας θεώρηση να δούμε την εξέλιξη με σθένος, αυτοκριτική και παρρησία.
Πάρε πρωτοβουλία, σύντροφε Ευκλείδη, βάλε έστω ένα πρώτο μικρό λιθαράκι στο συνέδριο, αυτό πρέπει να μπει, θα γίνετε πειστικότεροι για τις προθέσεις σας όταν αδιαφορήσετε για την προσωπική καριέρα στην εξουσία, η αριστερά πρέπει να σαγηνεύει και να πρωτοτυπεί, είναι μια αέναη, προσωπική πρώτιστα, επανάσταση.
Αυτό δεν σημαίνει κόπτης στην ενασχόληση με τα κοινά, δεν σημαίνει αδιαφορία για την όλο και αυξανόμενη αναγκαιότητα χρήσης της σωρευμένης εμπειρίας. Θεσμοθετήστε νέους φορείς με ουσιαστική και μόνιμη πρόσβαση στο πράττειν, αξιοποιείστε όλους αυτούς που εκτός εξουσίας περιθωριοποιούνται και μουχλιάζουν ενώ έχουν τόσα πολλά να προσφέρουν.
Δώστε αέρα στην κοινωνία, βηματισμό στις γενιές, την σκυτάλη πολύ νωρίτερα στα νιάτα. Δημιουργήστε περισσότερη αξιοπιστία, σεβασμό και εμπιστοσύνη για της αγνές σας προθέσεις, ξεκινήστε τις προσωπικές σας επαναστάσεις, τολμήστε το.
Τ .Ι.