Έργο που γράφει ιστορία

Του Χρόνη Πολυχρονίου

Η βουβή πλειοψηφία όλο και περισσότερο εδραιώνει την πεποίθηση πως ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι ο πιο ενδιαφέρον χαρισματικός πολιτικός ηγέτης της γενιάς του. Στα χοντρά, το έργο του γράφει ήδη ιστορία. Πήρε ένα κόμμα του 4% και το έκανε 36% και κυβερνάει ακόμα για 4η συνεχόμενη Βουλευτική περίοδο. Αναδεικνύεται έτσι σε ατμομηχανή του πολιτικού συστήματος. Έβγαλε την Ελλάδα από τα Μνημόνια, της έδωσε ξανά κύρος και προοπτική, έσωσε την τιμή της Ευρώπης στο προσφυγικό και τις ζωές των φτωχών Ελλήνων από την εξαθλίωση της συνεχόμενης λιτότητας. Αποκατέστησε την διακυβέρνηση της χώρας ξανά σε ράγες κανονικότητας, μακριά από ρουσφέτια, σκάνδαλα και ρεμούλες.

Για να συμβούν όλα αυτά, έπρεπε να προκαταβάλει  το τίμημα μίας κυβερνητικής συνεργασίας με ένα κόμμα με το οποίο δεν είχε καμία απολύτως ιδεολογική και πολιτική ώσμωση, τους ΑΝΕΛ. Από την άποψη αυτή είναι εντελώς άδικο να ταλαιπωρείται τόσο μεθοδευμένα η Κοινή Γνώμη για ένα θέμα ουσιαστικής, πλην γνωστής, διαφωνίας με έναν Υπουργό της Κυβέρνησης ο οποίος είναι ταυτόχρονα και ο ηγέτης των ΑΝΕΛ. Ενώ κατά βάθος υποκρύπτεται αποκάτω η προσμονή της Αντιπολίτευσης για την διάλυση της Κυβερνητικής συνεργασίας. Και είναι άδικο, διότι ο κύριος Καμένος είναι ένας από τους υπουργούς της Κυβέρνησης. Είναι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας που τοποθετήθηκε, εντελώς αναρμόδια-ως ΑΝΕΛ λέει ο ίδιος, για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής. Δηλαδή μηδέν εις το πηλίκο.

Με τον μεθοδευμένο όμως αυτό τρόπο ‘κραυγής’, ο οποίος εφαρμόζεται συχνά-πυκνά από την Αντιπολίτευση και τα προσφιλή της Μέσα, υποβαθμίζεται τεχνηέντως το τεράστιο έργο συνολικά της Κυβέρνησης Συνεργασίας και συγκεκριμένων άλλων Υπουργών στα μάτια του κόσμου. Καθίστατε έτσι γκρίζα η περιοχή της μεγάλης αποτελεσματικότητάς αυτού του έργου τους. Πρόκειται για το έργο Υπουργών οι οποίοι στηρίζουν καθοριστικά, ως ΄μπουντέλια’ την εικόνα του Πρωθυπουργού και τον κατοχυρώνουν ως τον ηγέτη που ήλθε για να μείνει, προς μεγάλη λύπη του κατεστημένου. Θα αναφερθούμε επιγραμματικά σε ορισμένους Υπουργούς και το έργο τους, έργο ουσίας, που έχουν ήδη εδραιωθεί για τα καλά στο υποσυνείδητο του Λαού ως παραδειγματικά σεμνοί και επιτυχημένοι Υπουργοί. Διότι για μια Αριστερή συλλογική διακυβέρνηση, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά έχουν πολύ μεγάλη σημασία.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι ο μοναδικός υπουργός που ‘μας τα παίρνει’ και παραμένει ακόμα συμπαθής, ομολογούν όλοι. Έργο, του η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ξανά στην Ελληνική Οικονομία. Στην σκιά του, ο Γιώργος Χουλιαράκης με την σταθερή εικόνα του σύγχρονου τεχνοκράτη. Ο νυν υπουργός Εσωτερικών Αλέξης Χαρίτσης, με την ιδιότητα του διαχειριστή των ΕΣΠΑ, έφερε την Ελλάδα στην πρώτη θέση της απορρόφησης κονδυλίων στην ΕΕ. Οι Δήμοι το ξέρουν καλά. Η Έφη Αχτσιόγλου αποκαθιστά σιγά σιγά από το υπουργείο Εργασίας ξανά τα δικαιώματα και το εισόδημα των εργαζομένων, από την καθίζηση που είχαν υποστεί. Και αυτό φαίνεται. Το έργο της Θεανώ Φωτίου στην Πρόνοια τεράστιο. Έχει σώσει και επαναφέρει την αξιοπρέπεια σε όλους όσους βρέθηκαν σε δύσκολη ή μειονεκτική θέση. Με την μαεστρία του έμπειρου υπουργού Χρήστου Σπίρτζη, το σύνολο των μεγάλων Έργων έχουν ολοκληρωθεί ή ξεκολλήσει και ακολουθούν άλλα, τα επόμενα μεγάλα.

Η σταθερή και πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική του υπουργού Νίκου Κοτζιά αποκαθιστά την Ελλάδα από παρία, σε κόμβο των διεθνών γεω-πολιτικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή. Οργασμός κρίσιμων αποφάσεων παίρνονται καθημερινά από τον νέο υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σταύρο Αραχωβίτη, καθοριστικών για τις προοπτικές του αγροτικού εισοδήματος. Είναι θέματα που απασχολούν και συζητούν σήμερα οι αγρότες. Και βέβαια όλοι οι πολίτες αναγνωρίζουν την καθοριστική συμβολή της υπουργού Τουρισμού Έλενας Κουντουρά στην τεράστια αύξηση του τουριστικού ρεύματος. Και αθόρυβα, της το πιστώνουν.

Η περιπτωσιακή αυτή αναφορά σε ορισμένους υπουργούς, δεν έχει το νόημα της ‘αξιολόγησης’, κάτι που αφορά μόνο και αποκλειστικά τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Είναι μια απλοϊκή και αναμφισβήτητη καταγραφή, όπως την αντιλαμβάνεται ανεπηρέαστα ο απλός πολίτης και την έχει καταγράψει χωρίς υστεροβουλία στο υποσυνείδητό του, καταθέτοντας την μάλιστα στις κουβέντες του καφενείου. Αν, για ορισμένους, αυτές οι κουβέντες έχουν κάποια αξία. Και εάν είναι άδικο να μην αναφέρονται οι υπόλοιποι υπουργοί, είναι άλλο τόσο άδικο να απαλείφονται σκόπιμα όλοι, μαζί με το έργο τους και να αναδεικνύεται ένας από την συγκυβέρνηση, για όσα μάλιστα ο ίδιος θέλει να πιστεύει. Δηλαδή περί όνου σκιάς. Είναι κρίμα και υποκρισία. Και υποκρύπτει, αυτή η εμμονή, ύποπτες και επικίνδυνες σκοπιμότητες.