Του Γιάννη Γουσιόπουλου
Τα δύο τελευταία χρόνια τα ενοίκια στα μεγάλα αστικά κέντρα μέσα στον μεγάλο χαμό των γενικών αυξήσεων απογειώθηκαν, πλησίασαν τον κατώτατο μισθό, έγιναν απλησίαστα για τα χαμηλά εισοδήματα.
Για την αντιμετώπιση και όχι για τη λύση του προβλήματος, η κυβέρνηση θα επιδοτήσει όπως εξάγγειλε, την απόκτηση κατοικίας για αυτούς που δεν έχουν και την ανακαίνιση των προορισμένων προς ενοικίαση κατοικιών, έτσι ώστε η αύξηση της διαθεσιμότητας να προκαλέσει την σταθεροποίηση αν όχι την αποκλιμάκωση των ενοικίων.
Έως εδώ όλα καλά, αν βεβαίως η επιδότηση είναι αρκετή, αν τα χρηματοδοτικά προγράμματα είναι ελκυστικά.
Όμως τα μέτρα δεν αρκούν, υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν μέσα από την εκπόνηση και εφαρμογή ενός γενικού σχεδίου παραγωγικής, κοινωνικής και οικιστικής ανασυγκρότησης της χώρας, που μαζί με το στεγαστικό πρόβλημα θα λύσει πολλά άλλα προβλήματα περισσότερο σοβαρά.
Η έλλειψη κατοικιών στα μεγάλα αστικά κέντρα που εκτόξευσε στα ύψη τα ενοίκια συμβαίνει όταν στα μικρά αστικά κέντρα της χώρας, ιδιαίτερα της περιφέρειας, όχι μόνο δεν αυξάνονται τα ενοίκια αλλά οι κατοικίες παραμένουν μακροχρονίως κενές λόγω έλλειψης ενοικιαστών, λόγω έλλειψης κατοίκων στους οικισμούς.
Όλοι διαβάσαμε τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής που δείχνουν τις αθρόες μετακινήσεις του πληθυσμού από την επαρχία προς το κέντρο. Βεβαίως το πρόβλημα υπάρχει από δεκαετίες όμως τελευταία λαμβάνει δραματικές διαστάσεις.
Γιατί ένα τεράστιο δυναμικό που υπάρχει να μένει αναξιοποίητο όταν οι ιδιοκτήτες κάτοικοι της περιφέρειας δαπάνησαν χρήματα από το υστέρημά τους για να το αναπτύξουν; Όταν η πολιτεία διέθεσε τεράστια ποσά για την κατασκευή των υποδομών; Όταν το κράτος συνεχίζει να διαθέτει όχι ευκαταφρόνητα ποσά για τη συντήρηση και τη λειτουργία των υποδομών που πλέον υπολειτουργούν λόγω του μείωσης των χρηστών; Όταν η υπερσυγκέντρωση πληθυσμού στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των κατοίκων των κέντρων για τα οποία από τούδε και στο εξής, θα απαιτούνται όλο και περισσότερα χρήματα για να κρατηθεί η ποιότητα ζωής σε αυτά, σε ανεκτά επίπεδα;
Όταν από την εγκατάλειψη της περιφέρειας, η μη αξιοποίηση των παραγωγικών πόρων που η περιφέρεια διαθέτει θα αποβεί ίσως κάποτε, καταστροφική για το σύνολο του πληθυσμού της χώρας;
Βεβαίως εδώ οι απαιτούμενες ενέργειες και δράσεις φεύγουν από τη στενή λογική της στέγασης, περνούν στο πεδίο των μεγάλων θεμάτων.
Εκτός από την αξιοποίηση των κατοικιών της περιφέρειας υπάρχουν και οι νέες κατοικίες που πρέπει να γίνουν αυτή τη φορά με την μορφή της οργανωμένης δόμησης, όπως γίνεται από δεκαετίες πριν, στη δυτική αλλά και την ¨πρώην¨ ανατολική Ευρώπη. Να κτίζουν επιτέλους τις πόλεις οι μηχανικοί αντί των εργολάβων.
Στο μεγάλο θέμα της οργανωμένης δόμησης η κυβέρνηση εξάντλησε όλα τα ενδιαφέροντά της σε ένα οικονομικό σχέδιο, αυτό του ¨Ελληνικού¨, το οποίο στο βαθμό που άπτεται της οργανωμένης δόμησης, αφορά κατοικίες για υψηλά εισοδήματα.
Ως πότε λοιπόν οι προσεγγίσεις των θεμάτων θα είναι αποσπασματικές, οι πολιτικές ημιτελείς, οι λύσεις περιοριστικές;
Δυστυχώς ζούμε στη χώρα της παραδοξότητας, είμαστε λαός αντιφατικός, η συγκριτική ανάλυση απουσιάζει από τις ομάδες εργασίας και ενίοτε, η ολοκληρωμένη σκέψη από τον μυαλό μας. Η σκέψη που χρειάζεται για να κατανοηθεί το πρόβλημα στο σύνολό του, για να εξευρεθεί η μία και μοναδική λύση.