Του Μελέτη Ρεντούμη
Ο πρόσφατος ανασχηματισμός που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός μετά και τις πρόσφατες καταστροφές με τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, σίγουρα προβλημάτισε πολλούς αναλυτές και απλούς πολίτες για την επιδίωξη, την τελική στόχευση αλλά και το όραμα που θέλει να δώσει στην κυβέρνηση στα μέσα της τετραετίας, όταν έχει ήδη επέλθει μία φυσιολογική φθορά από την διαχείριση της εξουσίας.
Εκεί λοιπόν που όλοι περίμεναν ένα δομικό ανασχηματισμό με σημαντικές αλλαγές σε υπουργεία που μπορούν και πρέπει να επιταχύνουν το κυβερνητικό έργο και τις μεταρρυθμίσεις, ξαφνικά είδαμε πολύ επιλεκτικές τοποθετήσεις και απομακρύνσεις, χωρίς να υπάρχει εμφανής λόγος για τις συγκεκριμένες επιλογές.
Πιο συγκεκριμένα, τόσο η απομάκρυνση από το κυβερνητικό σχήμα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όσο και του Χάρη Θεοχάρη από το Υπουργείο Τουρισμού, δημιούργησαν μία ανάμεικτη ως αρνητική εντύπωση στην μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, καθώς αφενός η τοποθέτησή τους, συμβόλιζε ένα άνοιγμα προς τον μεσαίο χώρο και την κεντροαριστερά και αφετέρου, επρόκειτο για δύο καταξιωμένα στελέχη με διαφορετική πολιτική διαδρομή, που όμως απέδειξαν ότι έχουν σημαντικές διαχειριστικές ικανότητες σε όρους αποτελεσματικότητας, μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Πέραν όμως των απομακρύνσεων, ακόμη και οι εσωτερικές μετακινήσεις υπουργών από το ένα χαρτοφυλάκιο στο άλλο δεν προσθέτουν κάτι σε τεχνογνωσία ή σε επίπεδο διαχείρισης, αλλά ενδεχομένως να δημιουργούν και πρόσθετες δυσκολίες στην πλήρη κατανόηση όλων των θεμάτων που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Εκτός των επιλογών των υπουργών που τοποθετήθηκαν ή απομακρύνθηκαν που είναι μοναδική επιλογή και δικαίωμα του πρωθυπουργού, η προσπάθεια συναίνεσης με την αντιπολίτευση στην αξιοποίηση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, για την θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, έπεσε στο κενό, γεγονός που αποτέλεσε μία βασική αστοχία της κυβέρνησης επί του τελικού αποτελέσματος.
Όσο και να θέλει κάποιος να κατηγορήσει την αντιπολίτευση ότι υποδαυλίζει την εθνική συνεννόηση και ότι δεν αποδέχεται την αξιοποίηση δικών της στελεχών, άλλο τόσο είναι ευθύνη και της ίδιας της κυβέρνησης να διασφαλίσει ότι τα στελέχη που προτείνει, έχουν τόσο το σθένος, όσο και την επάρκεια, αφενός να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και αφετέρου να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις πολιτικές πιέσεις, από όπου και αν προέρχονται.
Με βάση τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση με την συνεχή πίεση της πανδημίας, αλλά και την κλιματική αλλαγή να επιταχύνει συγκεκριμένα μέτρα στην αντιμετώπιση των φυσικών φαινομένων και καταστροφών, οφείλει να λάβει σημαντικές αποφάσεις, τόσο ως προς την χάραξη της εθνικής στρατηγικής, όσο και ως προς την αψήφιση του πολιτικού κόστους, πάντα προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.
Εν κατακλείδι, όταν κάποιος κυβερνά, οφείλει να έχει καθαρό λόγο και σχέδιο αλλά και άρτιες επιλογές στελεχών που να είναι σε θέση να ανταποκριθούν κάθε στιγμή στις προκλήσεις των καιρών, πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, που τελικά διχάζουν και αποπροσανατολίζουν από τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός