Από τη Ρωσία με αγάπη

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Πριν από ενάμιση και πλέον αιώνα, στην ταραγμένη μετεπαναστατική Ελλάδα του Βαυαρού βασιλιά Όθωνα κυριαρχούσαν το “ρωσικό” κόμμα υπό τον Ανδρέα Μεταξά, το “γαλλικό” του Ιωάννη Κωλλέτη και το “αγγλικό” του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Βλέπετε, τα ξένα συμφέροντα που ελευθέρωσαν τη χώρα ήθελαν να έχουν τον έλεγχο των εξελίξεων… Γιατί λοιπόν να μας παραξενεύει σήμερα το “ρωσικό” κόμμα στην Κύπρο;

Αν δεν έχετε παρακολουθήσει τα ρεπορτάζ, να θυμίσω ότι στην Κύπρο έχει κατατεθεί στο υπουργείο εσωτερικών αίτηση για εγγραφή νέου κόμματος με την επωνυμία “Εγώ ο πολίτης” και έμβλημα με στοιχεία από την κυπριακή σημαία. Μέσα από τη ρωσική κοινότητα της Λεμεσού έγινε γνωστό ότι εμπνευστές της δημιουργίας του νέου κόμματος είναι πολιτογραφημένοι Κύπριοι με καταγωγή από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και κυρίως τη Ρωσία.

Μην σας φαίνεται περίεργο. Οι Ρώσοι και οι ρωσικής καταγωγής Κύπριοι πολίτες αποτελούν σήμερα μία σημαντική και οικονομικά και πληθυσμιακά οντότητα στο νησί. Και δεδομένου ότι μεταξύ αυτών βρίσκονται μεγιστάνες και πολυεκατομμυριούχοι, μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι πρόθεσή τους είναι να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν αποφάσεις που σε κάθε περίπτωση συνδέονται με τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα και τη διακίνηση κεφαλαίων στο νησί. Που προφανώς δεν ξεχνούν και ότι… κουρεύτηκαν πριν λίγα χρόνια… Χωρίς αυτό φυσικά να αποκλείει και προσπάθεια για ευρύτερες παρεκβάσεις που αφορά ενδεχομένως ευρύτερα ρωσικά γεωστρατηγικά συμφέροντα…

Μη νομίζετε ότι είναι λίγοι οι Ρώσοι ή ρωσόφωνοι ή ρωσικής καταγωγής Κύπριοι… Αν η κίνηση αυτή έχει οργανωθεί σοβαρά, να δείτε που θα μας απασχολήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια… Αφήστε που ίσως ανοίγει την όρεξη και σε άλλους… Τι εννοώ; Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη σε σχέση με την πληθυσμιακή διεύρυνση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων με ομοειδή εθνικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Και αν δεν υπάρχουν πολυεκατομμυριούχοι ανάμεσά τους, μπορεί να βρεθεί και από αλλού ενδεχομένως χρηματοδότηση…

Η είδηση αυτή λοιπόν, μπορεί εκ πρώτης να ακούγεται και λίγο αστεία, κάτι σαν… κουτσομπολιό, όμως ίσως να μην είναι καθόλου έτσι… Όσο για την Ελλάδα, φαντάζομαι ότι το μυαλό των περισσότερων που διαβάζουν τις γραμμές αυτές, πήγε στο μουσουλμανικό στοιχείο. Και αρνητικά φοβάμαι… Για σκεφτείτε το όμως λίγο περισσότερο…

Για παράδειγμα, πρόσφατα σε συνέντευξή του μεγαλοεπιχειρηματίας άφησε να εννοηθεί, εμμέσως πλην σαφώς,  ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να ασχοληθεί στο μέλλον με την πολιτική. Και δεδομένου ότι εκπροσωπεί ως καταγωγή ένα πολύ ισχυρό και σημαντικό στοιχείο της ελληνικότητας, δεν μπορεί να αποκλεισθεί να προσελκύσει και να συσπειρώσει γύρω του ισχυρά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Θα πείτε, είναι κακό αυτό; Μα δεν είναι εκεί το θέμα… Δεν συζητάμε τι είναι κακό και τι είναι καλό. Κάθε άλλο. Απλώς επισημαίνουμε τις καταστάσεις και αναμένουμε αν κάποια στιγμή θα υπάρξουν και εξελίξεις.

Το πρόβλημα άλλωστε αν συμβεί να υπάρξουν ξανά εκτός από την Κύπρο και στην Ελλάδα, σχεδόν 200 χρόνια μετά, “ρωσικό” ή άλλο κόμμα, το έχουν τα υφιστάμενα κόμματα. Εκείνα καλούνται να αφομοιώνουν τις τάσεις, να δημιουργούν πολιτική και να εμπνέουν οράματα. Αν δεν το πράξουν, τότε πολλά μπορεί να δουν τα μάτια μας…

ΥΓ: Ο τίτλος του άρθρου, ελάχιστος φόρος τιμής στους… James Bond, ένας εκ των οποίων, ο Ρότζερ Μουρ, απεβίωσε χθες… Βεβαίως στη συγκεκριμένη ταινία έπαιζε ο Σον Κόνερι, αλλά μικρή σημασία έχει…

[email protected]

 

ΑΠΟ ΤΟ CAPITAL.GR