Tου Γ. Λακόπουλου
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν συμπάθησε ποτέ τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Όχι μόνο γιατί τον αντιμετώπιζε πρώτα με ειρωνεία και στη συνέχεια δουλικά. Και δεν τον φοβήθηκε ποτέ ως αντίπαλο.
Αφού τον νίκησε την κάλπη, στη συνέχεια του απαγόρευσε να ιδρύσει έναν «κύκλο ιδεών» που επιδίωκε και εν τέλει τον εξευτέλισε διορίζοντάς τον αντιπρόεδρο του.
Λίγο αργότερα τον άφησε να γίνει -επιτέλους- πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για να πληρώσει τα δικά του σπασμένα. Και και τελικά του τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια -με την ανήθικηδιάσπαση του 2015- και τον έστειλε στο 4% και την ντροπιαστική αποχώρηση.
Το καλύτερο όμως ο πρώην Πρωθυπουργός το έλεγε στους φίλους του. «Σιγά τον νομομαθή. Τον είχα δικηγόρο στο υπουργείο Παιδείας και έχανε όλες τις υποθέσεις».
Μπορεί να ήταν υπερβολή. Πάντως ως προβεβλημένος συνταγματολόγος ο Βενιζέλος, όπου έβαζε το χέρι του τα έκανε ρόιδο. Όπως στην αλλαγή του Συντάγματος, στη διευθέτηση της Βασιλικής περιουσίας, και αλλού.
Ίσως γι’ αυτό ο Σημίτης δεν του έδωσε ποτέ σπουδαίο υπουργείο- όχι γιατί το 1996 ήταν με τον Τσοχατζόπουλο.
Ο ομότεχνός του καθηγητής Γιώργος Σωτηρέλης συνηθίζει τα τελευταία χρόνια να αποδομεί τον συνταγματολόγο Βενιζέλο.
Ο Άκης άλλωστε του άνοιξε την πόρτα του ΠΑΣΟΚ- δεκαπέντε χρόνια μετά την ίδρυσή του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου τον καλοδέχθηκε το 1989, αλλά δεν ξεγελάσθηκε. «Αυτός βουτάει το μυαλό στη γλώσσα του» έλεγε. Και κατά τη μαρτυρία του Τηλέμαχου Χυτήρη προέβλεπε: «Δεν θέλει να γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θέλει να γίνει πρόεδρος οποιουδήποτε κόμματος».
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ δεν έπεσε έξω. Ο Βενιζέλος αφού λούφαξε ως δελφίνος του Σημίτη, απέναντι στον νεότερο Παπανδρέου και διασύρθηκε στην κάλπη ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, επιχείρησε να στήσει δικό του τσαντίρι- αλλά δεν του βγήκε.
Καθώς είχε υπηρετήσει υπό τον Σαμαρά- σέρνοντας και το ΠΑΣΟΚ στο δεξιό ημισφαίριο του πολιτικού συστήματος- υπολόγιζε ότι θα γίνει αρχηγός της ΝΔ και αυτοπροβλήθηκε ως θεωρητικός ηγέτης της Δεξιάς.
Στο τέλος πιάστηκε από τη μύτη σαν το έξυπνο πουλί- . από τη Φώφη. Έτσι επέστρεψε αναγκαστικά εκεί που απειλούσε -δίκην τιμωρίας -όσους δεν το θέλουν: στη δουλειά του.
Έμεινε έξω από τη Βουλή και παρηγοριέται με την ιδέα ότι δεν τον χωράνε τα κόμματα. Όλοι ξέρουν πως νομίζει ότι μιλάει με την Ιστορία. Ποτέ άλλωστε δεν του έλειψε η μεγαλοπρεπής ανάγνωση των πραγμάτων υπέρ του εαυτού του.
Κάπως έτσι ένας χαρισματικός πολιτικός και ο σπουδαιότερος ρήτορας της Μεταπολίτευσής, υπέκυψε στην βουλιμία και τον αυτοθαυμασμό του. Μια ζωή πολιτικός αυτοτραυματίας και ανθρωποδιώχτης. Ο καθηγητής Καρυώτης, που συνεχίζει να τον θαυμάζει, είναι δραματικά μόνος….
Πάντως το χούι δεν κόβεσαι. Συνεχίζει να εκδίδει σπουδαιοφανείς γνωματεύσεις. Τώρα κάνει υποδείξεις στον Αρειο Πάγο, ζητάει την άρση της προστασίας μαρτύρων στο σκάνδαλο Νοβάρτις και υπαινίσσεται την … ποινική ευθύνη του Τσίπρα στη «σκευωρία»- στην οποία άλλωστε αναφέρθηκε και το όνομά του, αλλά αρχειοθετήθηκε.
Το νέο σοφισμα του είναι ότι η προστασία δόθηκε, κακώς κατ αυτόν, για άλλη υπόθεση και αίρεται ενώπιον της προανακριτικης.
Κοντολογίς ο Βαγγέλης Βενιζέλος -που έφτασε να θεωρείται ως «άνθρωπος που θα γίνονταν βασιλιάς»- υπηρέτησε πολλούς και τώρα, από την αεργία στην οποία τον καταδίκασε η πονηρία της Φώφης, τίθεται στην υπηρεσία του Άδωνι Γεωργιάδη.
