Του Τάκη Ψαρίδη
Μια τεράστια βασιλική σαπουνόπερα ξεχειλίζει από τις οθόνες των καναλιών και απλώνεται στα σαλόνια των σπιτιών. Το θέαμα παίρνει και διαστάσεις θρίλερ με πρωταγωνιστή τον Ν. Ευαγγελάτο που, με τα διαβόητα γραφικά του, περιδιαβαίνει στους βασιλικούς τάφους του Τατοϊου σαν σκιά του Κρίστοφερ Λι.
Η Ιστορία αλλοιώνεται σε θέαμα, στέμματα και κουμπαριές. Προφανώς στις γενικές εξετάσεις τον Ιούνιο, οι μαθητές θα διαγωνιστούν και στα ζητήματα των βασιλικών σχέσεων που θέτουν τα κανάλια. Ποιοι είναι κουμπάροι, ποιος και ποια βάφτισε ποια και ποιον, ποιος και ποια είναι θείος και θεία, συμπέθεροι και δευτεροξάδερφοι..
Το θέαμα δεν έχει μόνο εκπαιδευτικό ενδιαφέρον αλλά κοινωνικό και πολιτικό. Κοινωνικό γιατί μερικές δεκάδες εναπομείναντες, βασιλείς, δούκες, πρίγκηπες και κόμητες, σπεύδουν στη χώρα μας δίνοντας έτσι στον ελληνικό λαό το παράδειγμα μιας εκπληκτικής, μεταξύ τους, αλληλεγγύης, που ο ίδιος δεν γνώρισε ποτέ..
Έχει και πολιτικό, γιατί η συμμετοχή των πενθούντων στην εξόδιο ακολουθία και στην ταφή, αποκαλύπτει εκτός από τους εξ αίματος δεσμούς και τους ακατάλυτους εξ αγχιστείας δεσμούς των διάφορων πρώην και νυν υπουργών και βουλευτών.
Ποιος μίλησε για «τέλος εποχής»; Άλλωστε το μητσοτακικό καθεστώς, οι απειλές Ντογιάκου προς τους δημοκρατικούς θεσμούς και ο κος Μητσοτάκης προσωπικά, που συμπεριφέρεται ως Κυριάκος-Λουδοβίκος ο κοριός, δείχνουν πως η μοναρχία μπορεί να αλλάζει, να παίρνει «επιτελικές» μορφές και να δραστηριοποιείται αναλόγως την υποστήριξη των μίντια και την ηλιθιότητα αυτών που απευθύνεται..