Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η Βούλα Κεχαγιά έχει αίσθηση του πολιτικού ρεπορτάζ και άνεση στον χειρισμό θεμάτων και προσώπων που διαμορφώνουν την ένταση στην πολιτική σκηνή.
«Γιατί δεν πάμε καλά;» είχε ρωτήσει ο Γ. Παπανδρέου έναν συνεργάτη του, μετά τον πρώτο, διόλου καλό, χρόνο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. «Δες τα βραδινά δελτία ειδήσεων» ήταν η απάντηση.
Το νόημα ήταν: «Πες μου ποιος σε εκπροσωπεί, να σου πω ποια προοπτική είχες».
Εκείνη την περίοδο οι τρέχουσες δραστηριότητες του ΠΑΣΟΚ, εικονογραφούνταν στην τηλεόραση από το σκυθρωπό πρόσωπο του Νίκου Αθανασάκη. Απέναντι στον άνετο Θ. Ρουσόπουλο, που εκπροσωπούσε τον Καραμανλή, δεν είχε καμιά τύχη.
Ο Παπανδρέου το ‘πιασε και δοκίμασε άλλες λύσεις, με τη Χρύσα Αράπογλου και τον Σπύρο Βούγια – αλλά δεν του βγήκαν.
Το καλοκαίρι του 2006, όταν συναντήθηκε τυχαία με τον δήμαρχο της Πάρου στις Λεύκες, είδε τη λύση που αναζητούσε.
Η τοποθέτηση του Γιάννη Ραγκούση ως πορτ παρόλ άλλαξε την εικόνα του ΠΑΣΟΚ – άρα και του Παπανδρέου. Η συνέχεια με τον Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν εξίσου επιτυχής.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το ‘χουν με τους εκπροσώπους Τύπου. Ο «πειστικός» – αυτό είναι το βασικό προσόν του ρόλου – Αλέξης Χαρίτσης, δεν ήταν «προεδρικός» και δεν συνέχισε.
Το τίτλο του χειρότερου, μοιράζονται ο Πάνος Σκουρλέτης επί Τσίπρα και η Δώρα Αυγέρη, που ξεπετάχθηκε με την άνοδο του Κασσελάκη.
Σχεδόν «τοπική» δημοσιογράφος της Θεσσαλονίκης, μπήκε στη Βουλή το 2019 , κυρίως με την τηλεοπτική απήχηση της στο κοινό της ΕΡΤ-3.
Ως πορτ παρόλ με ξύλινο λόγο, παγωμένο βλέμμα και παλαιομοδίτικη αντίληψη επικοινωνίας, ήταν μάλλον βαρίδι.
Ο Κασσελάκης την έστειλε πάλι στην πολιτική – όπου θα αναμετρηθεί με πιο ισχυρά κομματικά μεγέθη για τις δυο έδρες – δύσκολα τρεις – που διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Από αυτή την άποψη η Βούλα Κεχαγιά που πήρε τη θέση της – μετακινούμενη από τη διεύθυνση της «Αυγής» – βρίσκει πολύ χαμηλά τον πήχη και με τα συμφραζόμενα της διαδρομής της τον ανεβάζει: διαθέτει καλή δημόσια παρουσία και εμπειρία πολύ υψηλοτέρου επαγγελματικού επιπέδου από την προκάτοχό της.
Ως πολιτική συντάκτρια σε μεγάλες εφημερίδες του κέντρου – με δουλειά στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο – έχει αίσθηση του πολιτικού ρεπορτάζ και άνεση στον χειρισμό θεμάτων και προσώπων που διαμορφώνουν την ένταση στην πολιτική σκηνή.
Στον προσωπικό εξοπλισμό της εκτός από την αύρα της επαγγελματικής αξιοπιστίας της, υπάρχει και η συνάφεια με την Κεντροαριστερα – την οποία κάλυπτε για χρόνια ως δημοσιογράφος.
Αν αυτός είναι ο «τελικός προορισμός» του σημερινού του ΣΥΡΙΖΑ – σε διαγωνισμό με άλλους τρεις μνηστήρες: τον Ανδρουλάκη, τον Κόκκαλη και τον… Τσίπρα – η Κεχαγιά τον προσωποποιεί με επάρκεια.
Για να πετύχει τον μετασχηματισμό που – λέει ότι – έχει κατά νου ο Κασσελάκης, δεν αρκεί να εντοπίσει πού ακριβώς, στη συλλογική αντίληψη, βρίσκονται η πόρτα για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και η κλειδαριά της.
Χρειάζεται κλειδιά που θα την ανοίξουν – και η νέα πορτ παρόλ του είναι ένα από αυτά.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
