Toυ Γ. Λακόπουλου
Σε ένα εξαιρετικής πυκνότητας και ευρηματικού βάθους κείμενο του Μιχ. Τσιντσίνη στην «Καθημερινή» για την προετοιμαζόμενη 200στή επέτειο του 1821- και το αμφιλεγόμενο σήμα του εορτασμού που παρουσίασε αυτοπροσώπως η πρόεδρος της επιτροπής « Ελλάδα 2021»- η Γιάννα Αγγελοπούλου χαρακτηρίζεται «μασκότ». Ήτοι το χαρακτηριστικό «καρτούν» που έχουν οι εορτασμοί.
Είτε το ήθελε, είτε όχι ο αρθρογράφος, πρόσφερε στην κυρία μια μεγάλη υπηρεσία: την προειδοποίησε για τον κίνδυνο που την απειλεί.
Ή μάλλον για τον λάκκο που της σκάβουν οι διαφημιστές που είχαν την ιδέα του σήματος και της παρουσίασης: η προσωποποίηση το εγχειρήματος οδηγεί στην ακύρωση της ουσίας του.
Σε κάθε περίπτωση στοχοποιεί τη Γιάννα και αμβλύνει τον μύθο που την ακολουθεί μετά το 2004, όταν παρέλαβε κομμάτια και θρύψαλα και παρέδωσε εθνικό θρίαμβο παγκοσμίου βεληνεκούς.
Εκείνο το επίτευγμα προσωποποιήθηκε, αλλά εκ του αποτελέσματος. Γι’ αυτό την ακολουθεί και προφανώς καθιστά την τοποθέτησή της στο ρόλο των Πρωθιέρειας του 2021 σχεδόν εθνικό ευτύχημα.
Η επιτροπή που συγκρότησε στερέωσε την κοινή πεποίθηση ότι η επέτειος δεν θα είναι τσάμικα και σουβλιστά αρνιά, ούτε παρελάσεις και λόγοι δεκάρικοι για το μεγαλείο του έθνους.
Θα αναδειχθεί το 1821 ως έκρηξη στη ρωγμή του χρόνου. Ενότητα πράξεων ηρωισμού για την Ελευθερία.
Θα στρωθεί το χαλί της εθνικής συνείδησης, μέσα από όσα επακολουθήσαν, αλλά με ιστορική ακρίβεια και όχι αυτοβαυκαλισμούς.
Εν τέλει θα τσιμεντωθεί το βάθρο στο οποίο η ελληνική κοινωνία δεν θα βάλει την ελληνοπληξία της, αλλά την διάθεση να κινήσει μπροστά το τροχό της ιστορίας της.
Αυτό και τίποτε άλλο. Αλλά προτού καν η Επιτροπή πιάσει δουλειά άρχισαν οι πονηρίες.
Από την πλευρά της κυβέρνησης π.χ. διαφαίνεται η πρόθεση να εντάξει τον εορτασμό στον κομματικό σχεδιασμό της- ή να τον αξιοποιήσει για ψηφαλάκια.
Εκ παράλληλου ο Πρωθυπουργός αποδυνάμωσε την επιτροπή που επικύρωσε η Βουλή ως εθνικό φορέα για την Επέτειο η Βουλή, εγκαθιστώντας μια δεύτερη επιτροπή ιδιωτικών Ιδρυμάτων- επί της οποίας δεν νοείται φυσικά κοινοβουλευτικός έλεγχος.
Το τηλεοπτικό σποτ για την παρουσίαση του αδύναμου εικαστικά και χωρίς νόημα σήματος, με παρουσιάστρια την ίδια την Αγγελοπούλου, ήταν αυτό που δεν χρειάζονταν η ίδια αυτή τη στιγμή.
Η ιδέα ότι παίρνει πάνω της την υπόθεση ήταν ήδη αποδεκτή με τη κοινωνία, αλλά όχι με αυτή την έννοια.
Όλοι περιμένουν να οργανώσει αυτό που της ανατέθηκε με μανατζίριαλ επιμονή, με αρτιότητα εκδηλώσεων και πληρότητα περιεχομένου.
Αλλά το κείμενο της παρουσίασης ήταν μια άγαρμπη άνωθεν παιδαγωγική, με παραδοχές δεν αντέχουν σε αξιολόγηση και υποδείξεις που είναι αρμοδιότητας της πολιτικής και όχι του οργανωτικού φορέα της επετείου.
Ευτυχώς για τη Γιάννα και την υπόθεση του εορτασμού το καμπανάκι χτύπησε νωρίς.
Έχει το χρόνο με το μέρος της να επανεκτιμήσει την κατάσταση και να κινήσει τον μηχανισμό της προετοιμασίας στη σωστή κατεύθυνση.
Με την ίδια πότε πίσω από τη κάμερα και πότε ως μαέστρος με τη πλάτη γυρισμένη στο κοινό- στραμμένη στην ορχήστρα της.
Δεν είναι «μασκότ». Είναι η διευθύντρια της παράστασης. Ενορχηστρώνει και διδάσκει τις νότες, δεν γράφει την παρτιτούρα.
Η προσδοκώμενη μαγεία του αποτελέσματος -και συνακόλουθα η δικαίωση- θα φανεί στην ένταση του χειροκροτήματος, όταν θα γυρίσει στην πλατεία για υπόκλιση.
