Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Τον Αύγουστο του 2024 θα κλείσουν είκοσι χρόνια. Γιατί να μην δούμε σε μια εκδήλωση της Πολιτείας, τις δυο μορφές εκείνης της βραδιάς που απεικόνιζε την Ελλάδα που θέλουμε: Τη Γιάννα και τη Φωτεινή.
Η ανάμνηση εκείνης της βραδιάς, μετά από 19 χρόνια, προσφέρεται για υπερηφάνεια και μελαγχολία ταυτοχρόνως.
Η 29η Αυγούστου 2004 φάνηκε σαν υποθήκη για το μέλλον: η Αθήνα τα κατάφερε καλύτερα από κάθε προηγούμενο στην πολυπλοκότερη διοργάνωση του πλανήτη.
Τα πυροτεχνήματα στον ουρανό του Ολυμπιακού Σταδίου έμοιαζαν με τομή: Η Ελλάδα πριν και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ήταν έργο της Γιάννας Αγγελοπούλου– στην οποία η κυβέρνηση Σημίτη, ανέθεσε να φέρει στην Αθήνα τους Αγώνες και στη συνέχεια να τους διεκπεραιώσει.
Έστησε από το μηδέν, έναν γιγαντιαίο μηχανισμό και παράδωσε το θαύμα που αναγνώρισε η υφήλιος.
Παραδόξως όμως, όταν έσβησαν τα φώτα της τελετής λήξης, κάποιοι έσβησαν και το κεφάλαιο που απέκτησε η χώρα.
Άλλοι γιατί είδαν την Αγγελοπούλου ως εν δυνάμει ανταγωνίστρια στον πολιτικό στίβο και άλλοι για επιχειρηματικές σκοπιμότητες.
Ήταν σαν να κέρδισε κάποιος τον πρώτο λαχνό και δεν ενδιαφέρθηκε να εισπράξει τα κέρδη.
Οι υποδομές ρήμαξαν, η παγκόσμια φήμη εξανεμίσθηκε, το δυναμικό κίνημα των εθελοντών εγκαταλείφθηκε.
Η αποκτηθείσα εμπειρία με το υποδειγματικό μάνατζμεντ της Επιτροπής «Αθήνα 2004» έμενε στα αζήτητα.
Η προσπάθεια υποβάθμισης -ή ακόμη και συκοφάντησης- του επιτεύγματος, ως .. εθνικά ασύμφορο, κατέπεσε με την τεκμηριωμένη μελέτη του ΙΟΒΕ, υπό τον καθηγητή Νίκο Βέττα:
-Το αποτίμημα των Αγώνων υπήρξε πολλαπλά θετικό για τη χώρα.
Κυρίως όμως υπήρξε θετικό για την κοινωνία της. Για πρώτη φορά στην ιστορία του το ελληνικό κράτος δημόσιο έδρασε συντονισμένα και αποτελεσματικά.
Η χώρα έβγαινε από την ομίχλη της περιοχής με υστερήσεις και έλαμπε παγκοσμίως, ως χώρα -μοντέλο.
Πού πήγε εκείνη η Ελλάδα; Τι έγιναν οι προσδοκίες που αναδείχθηκαν την ώρα που η Αγγελοπούλου και ο Ζακ Ροκ παρέδιδαν τη σκυτάλη στο Πεκίνο;
Λίγα διασώθηκαν.
-Για τη Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου – το αξιολάτρευτο κορίτσι που έσβησε τη φλόγα στο βωμό, μεγαλωμένη στα παιδικά χωριά SOS- οι Αγώνες ήταν η μοίρα της και προχώρησε στη ζωή με κορυφαίες σπουδές στις ΗΠΑ:
-«Οι πανύψηλες σκάλες, ο θεόρατος βωμός, η τεράστια φλόγα, ο ατέλειωτος διάδρομος …μου θυμίζουν πως πρέπει να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος και τόλμη, να πηγαίνεις κόντρα στις προβλέψεις>.
-Η Γιάννα Αγγελοπούλου κλήθηκε το 2020 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, να δώσει περιεχόμενο στους δυο αιώνες από την Επανάσταση του 1821 -και το κατάφερε κόντρα στη θεομηνία του κορονοϊού.
Για πολλούς η επιτυχία του 2004 υπήρξε η μεγαλύτερη ευκαιρία που χάθηκε για την Ελλάδα.
Ίσως όχι. Άφησε πίσω της την αίσθηση ότι οσάκις υπάρχει σχέδιο, καθοδήγηση και έμπνευση η Ελλάδα τα καταφέρνει.
Τον Αύγουστο του 2024 θα κλείσουν είκοσι χρόνια. Γιατί να μην δούμε σε μια εκδήλωση της Πολιτείας, τις δυο μορφές εκείνης της βραδιάς που απεικόνιζε την Ελλάδα που θέλουμε:
– Τη Γιάννα Αγγελοπούλου και τη Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR