Γιάννης Αγγέλου: Ένας υπέροχος άνθρωπος

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΣτην πολιτική  εφαρμόζεται συχνά μια σκοτεινή πρακτική. Όταν κάποιος θέλει να πλήξει τον πολιτικό του αντίπαλο  δεν επιλέγει τον ίδιο,  αλλά κάποιον συνεργάτη του  και πυροβολεί στα τυφλά.  Θύμα αυτής της πρακτικής υπήρξε ο Γιάννης Αγγέλου. Μετά το 2004, όσοι έβαλαν στο σημάδι τον Κ. Καραμανλή  – για την πρόθεση του να συγκρουστεί  με τους ‘νταβατζήδες’-  χτυπούσαν τον  Αγγέλου. Εκμεταλλευόμενοι τη βιωματική σχέση  του με το Άγιο Όρος- ίσως λόγω  της μάχη του με την ασθένεια του-προσπάθησαν να τον ενοχοποιήσουν, για να φτάσουν στον τότε πρωθυπουργό. Κανείς  δεν μπορεί να  ξέρει πόσο  επιβάρυνε αυτό την κατάσταση της υγείας του.

Ο Καραμανλής τον βρήκε  στη δικηγορική εταιρία του πατέρα του  στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν επέστρεψε από τη Βοστόνη και έγιναν φίλοι, παρ’ ότι δεν έχουν καθόλου την ίδια ιδιοσυγκρασία. Είχαν όμως κοινή άποψη για την πολιτική. Αυτό ήταν αρκετό να φέρει κοντά δυο ανθρώπους που είχαν διαφορετικό  μοντέλο ζωής και συμπεριφοράς. Χαμηλών τόνων  ο Αγγέλου, δεν επιδίωξε ποτέ να απολαύσει να προνόμια της εξουσίας,,  δεν προκάλεσε με τη συμπεριφορά του και  έζησε με αξιοπρέπεια διπλά σ’ έναν καλπάζοντα πολιτικό. Ίσως να είναι το δικό του παράδειγμα που οδήγησε  τον Καραμανλή στην προτροπή προς τους υπουργούς του  για ‘σεμνότητα και ταπεινότητα ‘ -που δεν ακολούθησαν ποτέ οι περισσότεροι.

Ο Αγγέλου ανήκε στο είδος εκείνο των εργατών της πολιτικής που έχει εκλείψει τα τελευταία χρόνια από το δημόσιο βίο. Το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι όσο κοντά και αν έφτασαν στην εξουσία παρέμειναν ανιδιοτελείς , με λιτό βίο και καθαρό πρόσωπο.  Από αυτή την άποψη καλύτερο διευθυντή του πολιτικού γραφείου του δεν  θα μπορούσε να βρει ο  Καραμανλής στην περίοδο  2004-2009  ως Πρωθυπουργός. Ακέραιος, ακατάβλητος, απολύτως αφοσιωμένος και χωρίς προσωπική ατζέντα.

Ίσως αυτό εξελήφθη και ως αδυναμία και ένας  κύκλος αναξιόπιστων πολιτικών αντίπαλων του Καραμανλή και ανυπόληπτων μέσων ενημέρωσης της διαπλοκής τον στοχοποίησαν . Έτσι  βρέθηκε κατηγορούμενος για ‘ηθική αυτουργία σε απιστία ‘στην υπόθεση του Βατοπεδίου και ταλαιπωρήθηκε ως το 2014 που  ο  Άρειος Πάγος αποφάσισε με αμετάκλητο βούλευμά του, την οριστική απαλλαγή του. Σ’ αυτό το διάστημα, παρά την επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας του, δεν  παραπονέθηκε και δεν θέλησε να αντεπιτεθεί στους κατηγόρους του, παρ’ ότι είχε τη δύναμη από τη θέση που κατείχε.

a8hna--khde-thumb-largeΩς  άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του πρώην Πρωθυπουργού ο Γιάννης Αγγέλου, χειρίστηκε υποδειγματικά λεπτές υποθέσεις και δεν άφησε ποτέ καμία σκιά.  Δεν είχε ποτέ προσωπικές ιδιοτέλειες- και αυτό το καταθέτουν όσοι γνωρίζουν τον τρόπο της οικογενειακής ζωής του,  αλλά ούτε πολιτικές φιλοδοξίες. Ήταν απλώς ένας πιστός και χρήσιμος συνεργάτης. Έβρισκε τρόπο να  λειτουργούν  τα πράγματα στο μέγαρο Μαξίμου με τις λιγότερες  δυνατές τριβές και με το λιγότερο δυνατό κόστος για τον τότε Πρωθυπουργό, σε μια εποχή που είχε δημιουργηθεί  μια  σκληρή συμμαχία συμφερόντων εναντίον του.

Απέφευγε να κινείται στο δημόσιο χώρο, δεν μετείχε στα κομματικά όργανα και δεν έκανε  προσωπικές επιλογές,  αλλά δεν θεωρήθηκε ποτέ  αινιγματικό πρόσωπο  και δεν ήταν. Αντίθετα το ήθος του και η  απλότητα της λειτουργίας του, από μόνα τους λειτουργούσαν ως ασπίδα για 7-21-thumb-largeτον  Καραμανλή από την αρχή μέχρι σήμερα. Συμπορεύτηκαν από την οδό Βουλής, στην Πλουτάρχου, μετά στη Ρηγίλλης και στο Μαξίμου τα τελευταία χρόνια στην Παν. Κυριακού. Περισσότερο από κάθε άλλον  κατάλαβε ποιος ήταν ο Γιάννης Αγγέλου και τι  σήμαινε  και για τους δύο  η υπομονετική στάση διπλά του ο  ίδιος ο Καραμανλής, αν κριθεί από το λυγμό που χρωμάτιζε όσα είπε στην κηδεία του.