Του Μανώλη Σπινθουράκη
Οταν κάποια στιγμή φτάσει στις Βρυξέλλες θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει πως το γεγονός ότι εκπροσωπεί το κόμμα που όντως έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ δεν προκαλεί πλέον ρίγη συγκινήσεως στα ηγετικά κλιμάκια της Ευρώπης, όπου τα πρόσωπα αλλάζουν αλλά οι εντυπώσεις μένουν. Και οι εντυπώσεις που άφησε η Ν.Δ. κατά τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, που ταλάνισε την ευρωζώνη και βούλιαξε την Ελλάδα, δεν ήταν, όπως πολύ καλά τα ίδια τα στελέχη του κόμματος γνωρίζουν, οι καλύτερες δυνατές.
Είναι άραγε απορίας άξιο το γεγονός ότι ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν επισκέφθηκε λίγο μετά την εκλογή του τις Βρυξέλλες;
Ενδεχομένως ναι, αν αναλογιστεί κανείς ότι έτσι ορίζουν τα ήθη και τα έθιμα στην Ε.Ε. και ότι αυτό έπραξαν η Μέρκελ, ο Μακρόν και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες λίγες ημέρες μετά τις δικές τους εκλογικές νίκες. Ενδεχομένως όχι, αν σκεφτεί κανείς ότι τα πρόσωπα οσονούπω αλλάζουν στα ηγετικά πόστα των Βρυξελλών και ότι η θερινή ραστώνη είναι φέτος εντονότερη παρά ποτέ στο Βέλγιο.
Εν πάση περιπτώσει όμως όταν κάποια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης φτάσει στις Βρυξέλλες θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει πως το γεγονός ότι εκπροσωπεί το κόμμα που όντως έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ δεν προκαλεί πλέον ρίγη συγκινήσεως στα ηγετικά κλιμάκια της Ευρώπης, όπου τα πρόσωπα ναι μεν αλλάζουν, αλλά οι εντυπώσεις μένουν.
Και οι εντυπώσεις που άφησε η Ν.Δ. κατά τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, που ταλάνισε την ευρωζώνη και βούλιαξε την Ελλάδα, δεν ήταν, όπως πολύ καλά τα ίδια τα στελέχη του κόμματος γνωρίζουν, οι καλύτερες δυνατές.
Επί πρωθυπουργίας Γ. Παπανδρέου ο τότε πρόεδρός της Αντώνης Σαμαράς εμφανίστηκε σε πρώτη φάση αντιμνημονιακός, μετά αναγκάστηκε να στείλει επιστολές ότι θα εφαρμόσει το μνημόνιο και τελικά ως πρωθυπουργός δεν το εφάρμοσε, επικαλούμενος κάποιο e-mail Χαρδούβελη το οποίο οι αρμόδιοι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ουδέποτε αναγνώρισαν.
Στη συνέχεια η Ν.Δ. αντιμετώπισε τις Βρυξέλλες περίπου ως οργάνωση βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενη ακόμη και να συναντήσει επιτρόπους, όπως ο Μοσκοβισί, επειδή έβλεπαν νωρίτερα απ’ ό,τι, κατά τη γνώμη της, έπρεπε το μέλλον της ελληνικής οικονομίας ευοίωνο.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τη συμφωνία της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ η Ν.Δ. κινήθηκε εκτός των πλαισίων της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ και γενικώς της διεθνούς κοινότητας, κάτι που, με εξαίρεση το ούτως ή άλλως προβληματικό κόμμα του Ορμπαν, δεν συνηθίζεται στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο οποίο συμμετέχει.
Από την άλλη το «βαθύ κράτος» των Βρυξελλών μπορεί ποτέ να μην αγάπησε τον ΣΥΡΙΖΑ, αναγνώρισε όμως πως μετά το τέλος της περιόδου των αυταπατών ό,τι υπέγραψε το πραγματοποίησε. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο ο απερχόμενος πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του δεν κρύβει την εκτίμησή του προς τον Αλέξη Τσίπρα, όπως άλλωστε και δημοσίως το Eurogroup προς τον Ευκλ. Τσακαλώτο. Το «pacta sunt servanda» έχει πρωταρχική σημασία στην Ε.Ε. του έννομου καπιταλισμού.