Του Γ. Λακόπουλου
Οι παλιότεροι θυμήθηκαν το σύνθημα των οπαδών του Ολυμπιακού: “Στην πάντα, στην πάντα έρχεται ο Λοσάντα”.
Πολιτικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι κάπως έτσι προσπάθησε ο Γ. Παπανδρέου να πλασάρει την υποψηφιότητά του: να αποσυρθούν οι άλλοι υποψήφιοι για να γίνει πρόεδρος ο ίδιος.
Για την ακρίβεια να ξαναπάρει το χρίσμα, χωρίς κόπο και αντιπαράθεση. Όπως το πήρε το 2004 από τον Κ. Σημίτη σε ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι . Χωρίς να τηρηθεί ούτε μια γραμμή του τότε καταστατικού του ΠΑΣΟΚ.
Κομματικά στελέχη του Κινάλ του προσάπτουν ότι μετά από 17 χρόνια επιδιώκει να γίνει αρχηγός ενός κόμματος που φθίνει-διπλά εξ αιτίας του. Ενώ μέχρι τώρα ήταν απών.
Έμεινε έξω από τη Βουλή όταν διέσπασε το ΠΑΣΟΚ και επέστρεψε στο Κοινοβούλιο όταν τον διόρισε βουλευτή η Φώφη Γεννηματά. Αλλά δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για την πορεία του κόμματος.
Οι ίδιοι θέτουν στις συζητήσεις μεταξύ τους ερωτήματα. Γιατί δεν δήλωσε υποψηφιότητα, πριν αποσυρθεί η Φώφη; Δεν ίσχυαν όσα κομίζει τώρα ; Που ήταν δυόμισι χρόνια ως βουλευτής; Σε πόσες ψηφοφορίες πήρε μέρος στη Βουλή; Με ποιες πολιτικές θέσεις θέλει την ηγεσία; “Πάντως όχι με του ΠΑΣΟΚ“, λένε με νόημα.
Σύμφωνα με έμπειρους αναλυτές, ο Γ. Παπανδρέου δεν επιχειρεί να προτάξει πολιτική πρόταση , ούτε έχει. Απλώς προσπαθεί να κάνει πολιτική πρόταση τον εαυτό του, με βάση το… όνομα του και κάποιες νεφελώδεις θεωρίες.
Ωστόσο, υπενθυμίζουν, είχε την ευκαιρία του και έχει δοκιμαστεί ως επικεφαλής. Αλλά κατέληξε ο μόνος πρωθυπουργός στην Ιστορία του κοινοβουλευτισμού που έχασε την Πρωθυπουργία χωρίς το κόμμα του να χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή. Τον απέπεμψε το κόμμα του… αφού την προηγουμένη του έδωσε στη Βουλή ψήφο εμπιστοσύνης.
Ποιον εξυπηρετεί η επιστροφή
Παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ εξηγεί ότι σε κάθε περίπτωση ο Παπανδρέου επιχειρεί να μπει σφήνα στο πολιτικό σύστημα της χώρας, σε καθόλου ουδέτερο χρόνο.
Ήδη διαμορφώνεται πλαίσιο επιστροφής στον παγκόσμιο διαμοιρασμό. Οι αγγλόφωνες ηγεσίες προσπαθούν να χωρίσουν ξανά τον πλανήτη, δημιουργώντας για λογαριασμό τους νέο συσχετισμό δυνάμεων εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας.
Η παρέμβαση τους στην Ελλάδα- με όσα της πρόσφερε στα τυφλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την ΄πρόσφατη ελληνοαμερικανική συμφωνία- αφορά την Ρωσία.
Ο Παπανδρέου είναι σε θέση να διακρίνει ότι σ’ αυτό το πλαίσιο αυτοί που επιδιώκουν να ορίσουν γεωπολιτικά την περιοχή, θα χρειαστούν τις υπηρεσίες κάποιων πολιτικών δυνάμεων και σπεύδει να δηλώσει διαθέσιμος.
Το είχε κάνει και το 2009 με την αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ,που είχε συμφωνήσει ο Καραμανλής με τον Πούτιν, κόντρα στην βούληση των Αμερικάνων . Το πρώτο που έκανε όταν έγινε Πρωθυπουργός ήταν να τον ακυρώσει
Δεν είναι βέβαιο ότι από τις δυνάμεις που ξαναμοιράζουν τον κόσμο θα του αναγνωριστεί ο ρόλος που θέλει να διαδραματίσει, σύμφωνα με αυτή την ανάλυση.
Αλλά στο εσωτερικό της χώρας η παρέμβαση του -στο βαθμό που θα επηρεάσει τα πράγματα – αντικειμενικά θα αποβεί … υπέρ του Μητσοτάκη και θα ενισχύει την προοπτική της επικράτησής του.
Οπότε αντίο προοδευτική κυβέρνηση. Το σύστημα Μητσοτάκη θα διαιωνιστεί. Να το δούμε αναλυτικά.
Αν ο Παπανδρέου γίνει αρχηγός κόμματος, οσο θα ενισχύεται δεν θα αποδυναμώνεται απλώς ο βασικός αντίπαλος του σημερινού Πρωθυπουργού Αλέξης Τσίπρας. Θα συνέβαινε με οποιονδήποτε επικεφαλής του Κιναλ.
Απλως ο Παπανδρέου, με την προσωπική ατ΄ζέντα που θα προτάξει θα μπει τροχοπέδη στην παραταξιακή δυναμική επιστροφής στην κυβέρνηση, που ούτως ή άλλως πάσχει.
Είναι εύλογη η επιδίωξή του να ενισχύσει την επιρροή του και θα την είχε όποιος αναδειχθεί επικεφαλής του Κινάλ. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μονοπωλεί τη Δημοκρατική Παράταξη στην οποία έχουν περι΄θώρια ύπαρξης και άλλα κόμματα.
Αλλά έχει σημασία για την Παράταξη και την κυβερνητική προοπτική της, ο προσανατολισμός των πολιτικών της δυνάμεων, όπως θα διαμορφωθεί από την ηγεσία τους. Πχ ΄είναι ορατό ποιος θα είναι με τον Λοβέρδο επικεφαλής:: ένα δορυφορικό σχήμα του Μητσοτάκη- εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Με τη γνωστή αντίληψη Παπανδρέου για το ρόλο του και τη διακυβέρνησή του η συμπόρευση των δημοκρατικών δυνάμεων θα πληγεί. Για ευνόητους λόγους: ως Πρωθυπουργός και φορέας της λαϊκής εντολής έκανε επιλογές που δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές απο τον ΄Τσίπρα.
Οπως άλλωστε δεν έγιναν ανεκτές την πραγματικότητα ούτε απο τη ΄Φώφη Γεννηματά, που θεωρούσε πλεονέκτημα της οτι < δεν υπέγραψε Μνημόνιο>.
Αντιστοίχως κανείς απο τους άλλους διεκδικητές της ηγεσίας στο Κιναλ δεν έχει αυτό το μειονέκτημα, το οποίο είναι ολοφάνερο οτι ο Παπανδρέου θα προσπαθήσει να προβάλει ως…. πλεονέκτημα που < έσωσε τη χώρα>.. Δηλαδή θα προσπαθήσει αν αλλάξει την ανάγνωση του Μνημονίου . Αυτό δεν του καταλογίζουν στελέχη του Κιναλ;
Δικαίωμά του, αλλά αλίμονο όμως αν στο επόμενο διάστημα η παράταξη αναλωθεί σε συζητήσεις αν καλώς ή κακώς ο Παπανδρέου έκανε τις επιλογές που έκανε ,-ενώ αυτά έχουν κριθεί. Αν τα επαναφέρει για να <δικαιωθεί>-που θα το κάνει- θα είναι η χειρότερη παραταξιακή εξέλιξη και βούτυρο στο ψωμιά του Μητσοτάκη.
Αυτή την περίοδο για τον μέσο δημοκρατικό πολίτη, προτεραιότητα έχει η πολιτική αλλαγή, υπέρ των προοδευτικών δυνάμεων, και αυτό μόνο με τον Τσίπρα διαφαίνεται.
Το ζητούμενο είναι να χειραφετηθεί ο Τσίπρας από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ και η Δημοκρατική Παράταξη να πυκνώσει τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ με στόχο τη πρώτη θέση. Οχι να ξαναγραφεί η ιστορία του 2010.
Συνεπώς η υποψηφιότητα Παπανδρέου αντικειμενικά αποπροσανατολίζει . Οι προσωπικές επιδιώξεις, που την υποκινούν θα αποδυναμώσει την προοπτική για προοδευτική διακυβέρνηση.
Εξελιξη υπέρ του Μητσοτάκη
Η θεωρία ότι αν πάρει το Κινάλ-ΠΑΣΟΚ και αν μπει στη Βουλή θα στηρίξει συγκυβέρνηση με τον Τσίπρα είναι παραπλανητική-παρότι την καταπίνουν και κάποιοι Συριζαίοι.
Όσοι τον ξέρουν λένε ότι ο Παπανδρέου <μόνο υπουργός του Τσίπρα δεν θα πήγαινε ποτέ > .Οσοι το προωθούν το κάνουν εκ του πονηρού.
Εκ των πραγμάτων, εμποδίζοντας , αν μπορεί, τον Τσίπρα να πάρει τη πρώτη θέση τη δίνει αυτομάτως στον Μητσοτάκη.
Άρα ο μόνος με τον οποίο μπορεί να συγκυβερνήσει είναι ο Μητσοτάκης. Με τον Τσίπρα θα αποκλείεται , αν δεν είναι ο νικητής των εκλογών.
Δεν είναι κοινοβουλευτικά ανεκτό να προκύψει πρωθυπουργός, όχι από το πρώτο κόμμα, αλλά από τη συνεργασία του δευτέρου και το τρίτο ή το τέταρτο. Ακόμη και αν βγαίνουν οι αριθμοί.
Για να υπ΄άρχει λοιπόν προοδευτική κυβέρνηση, προϋπόθεση είναι να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ . Ισχυε ως τώρα και συνεχίζει να ισχύει.
Κάποιοι εικάζουν ότι ο Γιώργος επιθυμεί τα δυο πρώτα κόμματα να του δώσουν την πρωθυπουργία , αν δεν σχηματίζουν κυβέρνηση. Δεν είναι ο μόνος που το καλοβλέπει.
Περισσότερο σαν επιστημονική φαντασία μοιάζει, αλλά ορισμένοι ζητούν ήδη να αποσυρθεί τώρα… ο Τσίπρας.
Όπως υπήρξε απαίτηση να αποσυρθούν οι άλλοι υποψήφιοι και να χρίσουν… δια βοής οι βουλευτές του Κινάλ τον Παπανδρέου αρχηγό τους. Στελέχη του χώρου λένε ότι είναι θέμα νοοτροπίας.
Αξιόπιστο πρόσωπο από το περιβάλλον της Φώφης Γεννηματά παρατηρεί σχετικά ότι εμφανίστηκε ενώπιόν της στο νοσοκομείο χωρίς καμία αναφορά στις προθέσεις του- παρ ότι της οφείλει ευγνωμοσύνη επειδή τον κράτησε στην πολιτική, ενω ως αρχηγός κόμματος είχε αποτύχει
Η ουσία είναι ότι επί των πραγματικών εξελίξεων με τις παραλλαγές τους, η επανεμφάνιση Παπανδρέου αποβαίνει υπέρ του Μητσοτάκη.
Η υπόθεση της προοδευτικής κυβέρνησης, ήταν που ήταν αδύναμη -λόγω των δισταγμών του Τσίπρα να υπερβεί τον “σκληρό πυρήνα” του ΣΥΡΙΖΑ και να κινηθεί ως παραταξιάρχης- όπως τον έχρισαν οι πολίτες το 2015 και το 2019- χάνεται σχεδόν οριστικά με τους προσωποκεντρικούς σχεδιασμούς Παπανδρέου.
Γιατί χαίρεται ο Μητσοτάκης και χαμογελά πατέρα;
