Του Γ. Λακόπουλου
Μετά από μια συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου μάθαμε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει μέτρα για το προσφυγικό. Όχι τίποτε ιδιαίτερο. Διακήρυξη προθέσεων με επιλογές που προσπαθούσαν να υλοποιήσουν και οι Συριζαίοι. Πασπαλισμένες με δεξιά νοοτροπια.Δεν υπάρχει κάτι άλλο εδώ που τα λέμε.
Έτσι αυτοί που προπαγάνδιζαν ότι οι πρόσφυγες έρχονται γιατί ο Τσίπρας άνοιξε τα σύνορα και μένουν γιατί η Γεροβασίλη δεν τους διώχνει- άρα έχουν τη λύση στο τσεπάκι αν κυβερνήσουν- τώρα που κυβερνούν, μιλούν για αποσυμφόρηση καταυλισμών, επιτάχυνση του ασύλου, επαναπροωθήσεις, και περίθαλψη με κοινοτικά λεφτά.
Μέχρι εκεί φτάνουν και σ’ αυτά θα μείνουν. Αλλά αν η προηγουμένη κυβέρνηση είχε κάποιες πιθανότητες να κλείσει κάποιες από τις πληγές του προσφυγικού -και σε πολλές περιπτώσεις το κατάφερνε- η σημερινή όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει το ίδιο αλλά θα το επιδεινώνει.
Ο λόγος είναι απλός: η ουσία της πολιτικής, της ιδεολογίας και της συμπεριφοράς πολλών ανθρώπων της δεν επιτρέπει να κατανοήσουν το πρόβλημα. Άρα τι να λύσουν;
Επικράτησαν πολιτικά, αλλά και διαπαιδαγωγήθηκαν σαν άνθρωποι αρκετοι απο αυτούς, με τον «μετανάστη τον εχθρό». Έβλεπαν τους κατατρεγμένους που έμπαιναν στις τρύπιες βάρκες αναζητώντας την ελάχιστη ελπίδα επιβίωσής τους σαν εισβολείς. Σαν εχθρικό στρατό που απειλεί τα ιερά και τα όσια.
Δεν το σκέπτονταν απλώς. Το διατυμπάνιζαν. Το έλεγαν τα στελέχη τους που τώρα είναι υπουργοί. Το διακινούσαν οι άνθρωποι τους που στελεχώνουν κρατικό μηχανισμό και την αυτοδιοίκηση. Το συζητούσαν μεταξύ τους και το έκαναν σημαία αντιπολίτευσης και σύνθημα ψηφοθηρίας στους «νοικοκυραίους. Κάλυπταν όποιον εκμεταλλευόταν ή ταπείνωνε πρόσφυγες.
Υπόσχονταν να «καθαρίσουν τη χώρα» από τους «λαθραίους» και για μια περίοδο ο Σαμαράς υπερηφανεύονταν ότι το έκανε στο κέντρο της Αθήνας.
Έλεγαν ότι θα στεγανοποιήσουν τα σύνορα και θα στέλνουν πίσω όποιον τολμάει να τα περάσει. Ακόμη και ότι πρόκειται να γίνει κομμάτια σε κάποιο ναρκοπέδιο στον Έβρο ή να βρεθεί στο βυθό του Αιγαίου.
Εξέφραζαν τον θαυμασμό του στον Σαλβίνι και συντάσσονταν στην Ευρώπη με αυτούς που έκτιζαν φράκτες με ηλεκτροφόρα σύρματα για να εμποδίσουν γυναίκες και μικρά παιδιά να τους “μολύνουν”.
Ήταν απέναντι σε κάθε πρωτοβουλία αλληλεγγύης. Δεν προσέφεραν τίποτε στους κατατρεγμένους που έφταναν στην Ελλάδα και συκοφαντούσαν τις οργανώσεις που τους στήριζαν.
Κατηγορούσαν την τότε κυβέρνηση για το το συνωστισμό στους καταυλισμούς των νησιών, αλλά συντάσσονταν και με όποιον τοπάρχη δεν ήθελε μετανάστες στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Μια φορά πήγε στη Λέσβο ο Μητσοτάκης ως αντιπολίτευση και κοίταζε τον καταυλισμό από μακριά. Οι πρόσφυγες δεν έχουν ψήφο για να σηκώσει τα μανίκια και να αρχίσει χειραψίες. Το πρόβλημα τους δεν ήταν στο οπτικό πεδίο του και στην ατζέντα του υπήρχε μόνο η εξαφάνισή τους.
Η ΝΔ ήταν κόμμα εναντίον των μεταναστών και η πολιτική της ενσωμάτωσε στοιχεία μισαλλοδοξίας, ρατσισμού, απάνθρωπης συμπεριφοράς και ανελέητου μικροκομματισμού.
Ήταν δύναμη παρεμπόδισης κάθε προσπάθειας ανακούφισης αυτών των ανθρώπων, ενσωμάτωσης, η διευκόλυνσης τους προ τον τελικό προορισμό τους.
Αυτά και άλλα πολλά συνιστούν σήμερα στοιχεία αδυναμίας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Δεν το κατανόησαν ποτέ. Δεν είδαν τους πρόσφυγες σαν διωκομένους ανθρώπους και συχνά προσέθεταν και τον εαυτό τους στους διώκτες τους.
«Να τους κάνουμε το βίο αβίωτο για να φύγουν» κήρυττε ο ο Άδωνις, που ακόμη και προχθές έλεγε να τους διώχνουμε αμέσως «αν είναι παράνομοι», κάνοντας ότι δεν ξέρει ότι πρόσφυγας με ταξιδιωτικά έγγραφα και οικοσκευή δεν υπάρχει.
Πώς μπορεί λοιπόν αυτή η κυβέρνηση να βρει λύσει στο μεταναστευτικό ή να κατανοήσει τις λύσεις που προτείνει η κοινοτική Ευρώπη, όταν δεν έσκυψε ποτέ σ’ αυτό το πρόβλημα και αντιμετώπισε όσους το υφίστανται με περιφρόνηση και απαξία;
Ποιος σ’ αυτή την κυβέρνηση έχει το πάθος του Γιάννη Μουζάλα να βρει τρόπους που θα απαλύνουν το μαρτύριο αυτών των ανθρώπων; Γι’ αυτό δεν τους αντιμετωπίζει σαν ανθρώπους , αλλά σαν όχληση στην ιλουστρασιόν εικόνα της.
