Για την Πιονγκγιάνγκ, ο Τραμπ είναι ένας χάρτινος τίγρης

Του Τζόελ Ουίτ (*)

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα κάνει κάτι διαφορετικό από πριν μετά τη νέα πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας. Θα ενισχύσει τις κυρώσεις, θα καταδικάσει την Πιονγκγιάγκ, θα εμπλέξει περισσότερο την Κίνα στην υπόθεση των «δευτερογενών κυρώσεων» που θα πλήξουν τις κινεζικές επιχειρήσεις οι οποίες συνεργάζονται με τη Βόρεια Κορέα. Θα γράφει διάφορα tweets, τα οποία οι Βορειοκορεάτες θα αγνοούν πλήρως. Θα θυμώσει. Αλλά οι Βορειοκορεάτες είναι πολύ πιο σκληροί από αυτόν. Εκείνοι δεν γράφουν tweets, κάνουν πράξεις. Εχουν καταλάβει ότι ο Τραμπ είναι ένας χάρτινος τίγρης. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να σκεφτούμε διαφορετικά. Δυστυχώς, εξακολουθούμε να σκεφτόμαστε όπως πριν. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση. Η πολιτική μας έχει φτάσει σε αδιέξοδο.

Η στρατιωτική δράση εναντίον της Βόρειας Κορέας δεν ανήκει στα πιθανά σενάρια. Και γίνεται ακόμη πιο απίθανη όσο η Πιονγκγιάνγκ ενισχύει το οπλοστάσιό της. Μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά κανείς δεν το πιστεύει πραγματικά, και λιγότερο απ’ όλους το πιστεύουν οι Βορειοκορεάτες. Υπάρχουν άλλες στρατιωτικές επιλογές, όπως η ενίσχυση των συμμαχιών μας στην περιοχή. Αλλά πρέπει να τις σκεφτούμε σοβαρά. Το να αντιδράμε σε αυτή τη δοκιμή στέλνοντας βομβαρδιστικά Β1 πάνω από την περιοχή προκειμένου να καθησυχάσουμε τους συμμάχους μας είναι γελοίο.

Αντί γι’ αυτό, πρέπει να επανεξετάσουμε συστηματικά και συνολικά τη στρατιωτική μας θέση στη Νοτιοανατολική Ασία. Από τις συμβατικές δυνάμεις μέχρι το ενδεχόμενο εγκατάστασης τακτικών πυρηνικών όπλων. Παράλληλα, πρέπει να ασκήσουμε μια πιο αποτελεσματική διπλωματία, να κάνουμε μια πραγματική προσπάθεια να μιλήσουμε με την Πιονγκγιάνγκ, ώστε αφενός να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα και αφετέρου να ερευνήσουμε τις δυνατότητες εξόδου από αυτόν τον φαύλο κύκλο στον οποίο έχουμε μπει. Πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε άσκοπες κινήσεις, και να προσποιούμαστε ότι ακολουθούμε μια διπλωματία κατευνασμού, και να αναζητήσουμε άλλους δρόμους. Ο δρόμος τον οποίο ακολουθούμε αυτή τη στιγμή δεν οδηγεί υποχρεωτικά στον πόλεμο, αλλά σε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση.

Οι Βορειοκορεάτες θέλουν εδώ και μήνες να διαπραγματευθούν. Δεν έχουμε πάρει όμως αυτή την επιθυμία τους στα σοβαρά. Κωλυσιεργούμε, θέτουμε όρους, διστάζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι ο πλανήτης ολόκληρος δεν ζει στους ίδιους ρυθμούς με μας. Και οι Βορειοκορεάτες έχουν τους δικούς τους ρυθμούς.

Πολλοί λένε ότι η «στρατηγική υπομονή» του Μπαράκ Ομπάμα ήταν ένα χάσιμο χρόνου. Όμως η κυβέρνησή του βρέθηκε απέναντι σε μια δύσκολη κατάσταση. Ανέλαβε την εξουσία τη στιγμή που στην Πιονγκγιάνγκ προετοιμαζόταν μια μεταβίβαση της εξουσίας, καθώς ο Κιμ Γιονγκ-ιλ είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Δύο χρόνια αργότερα πέθανε. Η Βόρεια Κορέα κράτησε χαμηλούς τόνους, όπως συμβαίνει συχνά σε μια χώρα σε τέτοιες συνθήκες. Και οι προτεραιότητες του Ομπάμα ήταν άλλες, το Ιράν για παράδειγμα, και αυτό ήταν δικαιολογημένο.

Πολλοί λένε ότι η «στρατηγική υπομονή» του Μπαράκ Ομπάμα ήταν ένα χάσιμο χρόνου. Όμως η κυβέρνησή του βρέθηκε απέναντι σε μια δύσκολη κατάσταση. Ανέλαβε την εξουσία τη στιγμή που στην Πιονγκγιάνγκ προετοιμαζόταν μια μεταβίβαση της εξουσίας, καθώς ο Κιμ Γιονγκ-ιλ είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Δύο χρόνια αργότερα πέθανε.

Το αποτέλεσμα ήταν να μη δοθεί η πρέπουσα σημασία στο βορειοκορεατικό πρόβλημα. Ολοι λένε ότι είναι πολύ δύσκολο να αποσπαστούν πληροφορίες για το τι συμβαίνει εκεί. Όμως ο Λευκός Οίκος γνώριζε πολύ καλά σε τι κατεύθυνση αναπτυσσόταν το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας. Ηδη από το 2009, η χώρα προετοίμαζε έναν κινητό διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο. Ο Ομπάμα όμως αρκέστηκε στις στοχευμένες κυρώσεις, κάτι που αποδείχθηκε ένα μεγάλο φιάσκο.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως δεν ξέρουμε αν ο Κιμ θα σταματήσει και τι θα μπορούσε να τον σταματήσει. Ο μόνος τρόπος να το μάθουμε είναι να μιλήσουμε απευθείας μαζί του. Εμείς όμως προσποιούμαστε ότι ξέρουμε τι θα κάνει. Και αυτό είναι γελοίο. Χρειάζονται υψηλές ηγετικές ικανότητες στην Ουάσινγκτον για να αντιμετωπιστεί αυτό το εμπρηστικό θέμα, τόσο από την πλευρά του προέδρου όσο και από το επιτελείο του, και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει.

(*) Ο Τζόελ Ουιτ είναι πρώην στέλεχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, βαθύς γνώστης της Βόρειας Κορέας και ιδρυτής της ιστοσελίδας στρατηγικών και πολιτικών μελετών 38North.org

(Από συνέντευξη του Joel S. Wit στη Liberation)

ΑΠΕ ΜΠΕ