Του Νικόλα Σεβαστάκη
Χωρίς ένα συμβόλαιο αποκλεισμού της φυσικής βίας από την πολιτική και τη δημόσια δράση, ανοίγουν οι πύλες της αυτοσχέδιας κοινωνιολογίας, ψυχολογίας, ”ανθρωπολογίας” κλπ που βαφτίζει δικαιολογημένη αντι-βία το ένα ή ”αγανακτισμένη” ανταπάντηση το άλλο ή ηθική αντίδραση το τρίτο, ανάλογα με τον στόχο και το θέμα.
Το θέμα είναι η καταδίκη της φυσικής βαναυσότητας και των μορφών της, δηλαδή η απαλλαγή της πολιτικής, της διαμαρτυρίας, της τελετουργίας από τον τραμπουκισμό και τους τραμπούκους.
Τα άλλα θέματα, είτε τα ανοίγουν εκ του πονηρού εθνικιστές της Δεξιάς, είτε αντισυστημικοί της Αριστεράς, είτε όποιος απλώς δεν χωνεύει το εκάστοτε θύμα, είναι αντιπερισπασμοί και δικαιολογίες. Το συγκεκριμένο, το απολύτως συγκεκριμένο αφορά αυτούς που κάνουν “πολιτική” με το ξύλο, με τη γροθιά και τις κλωτσιές.
Χωρίς αποκλεισμό τους από τη δημόσια σφαίρα της θεμιτής αντιπαράθεσης, δεν έχουμε συμβόλαιο αλλά επιστροφή στην προ-πολιτική αγριότητα. Ανεξαρτήτως από το ‘πρόσημο’ και τις ιδέες δικαιοσύνης τις οποίες μπορεί να επικαλεστεί ο καθένας στην αγανάκτηση και στο μένος του.
Δεν μπορεί να επιχειρηματολογούμε με όσους/ ες σχετικοποιούν και ντύνουν με κοινωνιολογικά, πατριωτικά,επαναστατικά ή αντιδραστικά ρούχα, τον τραμπουκισμό.
ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK