Του Ιωάννη Δαμίγου
Ακούω και διαβάζω, θέλω να πιστεύω προσεκτικά, όλα όσα προεκλογικά αναγγέλλονται από τον κ. Τσίπρα στις τελευταίες συγκεντρώσεις. Μεταξύ άλλων και ήδη γνωστών θετικών προτάσεων, άκουσα την γενική αναφορά του στα λάθη και στις παραλείψεις που έγιναν κατά την δική του, δύσκολη και εκβιαστική από ευρωπαίους, διακυβέρνηση. Ένα ουσιαστικό από αυτά τα λάθη, που δημιουργούσε και εξακολουθεί να δημιουργεί πρωταρχικά προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, είναι η υποχώρηση στον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας.
Δυστυχώς δεν έχω ακούσει και δεν έχω διαβάσει τίποτα σχετικό για προοδευτική διακυβέρνηση, άρα χωρίς την αναχρονιστική επέμβαση της εκκλησίας σε όλα τα επίπεδα και τις εκφάνσεις της κοινωνίας. Πρωταρχικό πρόβλημα, γιατί πολύ απλά και αυταρχικά, επιβάλλεται από τα πρώτα και ευαίσθητα μαθητικά χρόνια διαμόρφωσης χαρακτήρα, αιχμαλωτίζοντας, προπαγανδίζοντας και προσηλυτίζοντας παιδικές ψυχές! Εξαναγκάζοντας ακούσια και πονηρά, σαν άγραφος θρησκευτικός νόμος, πριν καν τα παιδάκια εισέλθουν στην αίθουσα διδασκαλίας για μάθηση, να ασκούνται στην βάσανο της υποχρεωτικής, αλλοίμονο, προσευχής.
Παπαγαλίζοντας τα άγνωστα σε αυτά λόγια, περί άγιου θεού, ισχυρού και ελεήμονα, τρις, που θα τα συνοδεύουν έως αποφοιτήσεως, καταλήγοντας και συνήθεια. Εισάγοντάς τα σε μια βαθιά θρησκευόμενη αντίληψη, που θα εξουσιάζει την καθημερινή ζωή τους με επεμβάσεις σε κάθε ευκαιρία. Έτσι έχουμε καταντήσει μια βαθιά ελεγχόμενη θεοκρατική κοινωνία, εμποδίζοντας από τα πρώτα κιόλας χρόνια τα παιδιά να εξελιχθούν με ελεύθερες επιλογές τους στην ζωή. Μου αρκεί και μόνο, αυτή η αναφορά, αυτή η παραθετική επισήμανση, της βλαπτικής εξουσιαστικής και καταχρηστικής συμπεριφοράς της εμπορικής εκκλησίας προς άγρα πιστών και καθοδηγούμενων ψηφοφόρων, εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Το “κακό” ξεκινά από τα πρώτα βήματα, με μεγάλο βαθμό δυσκολίας σε προσπάθεια διόρθωσης μετά. Χωρίς να αναφερθώ στις υπόλοιπες κρατικές και παρασιτικές οικονομικές απολαβές της, την περιουσία της, αλλοίμονο, μα κυρίως την εμμονική της ανάμειξη στην πολιτική, ως μη όφειλε, με ξεκάθαρη υποστήριξη σε ακροδεξιά μορφώματα. Μια και πρόκειται για “παρακράτος” και όχι για ρόλο της … εκκλησίας. Δεν θα ήθελα απλώς, μα θα απαιτούσα κιόλας, μια ξεκάθαρη προεκλογική θέση για τον άμεσο διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας ή για να μην προτρέχω εκφράζοντας προσωπική γνώμη, τι προτίθεται να πράξει;