Η προσωποκεντρική αντίληψη Μητσοτάκη, ακόμη και στη διαχείριση φυσικών φαινομένων, έχει στοιχεία προβληματικής ηθικής και ως τέτοια υπήρξε παράγων που διεύρυνε τις συμφορές.
Τελικά βρέθηκε ο δημοσιογράφος που έκανε αυτό που δεν έκαναν όσοι βρέθηκαν απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου: ρώτησε αν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού.
Η απάντηση του νεόκοπου κυβερνητικού εκπροσώπου είναι αποκαλυπτική: «Βρισκόμαστε… στην πρώτη γραμμή και αυτό που μας απασχολεί είναι να είμαστε αποτελεσματικοί με έργα και πράξεις στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών».
Δεν χρειάζεται μετάφραση: ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι υπ΄ ατμόν. Ότι δεν έφυγε ακόμη δεν είναι επειδή …σκαντζάρει τον – αναρρωνύοντα- Χαρδαλιά στις «ενημερώσεις».
Είναι γιατί στην κυβέρνηση σοβεί εσωτερική κρίση και επιπλέον … δεν συμφέρει! Και αυτό δεν προκύπτει απλώς από την ανεπάρκεια ενός υπουργού ή περισσότερων.
Είναι απόρροια της πολιτικής ηθικής που διαπνέει την αντίληψη του Κυριάκου Μητσοτάκη για το ρόλο του ως υπεύθυνου Πρωθυπουργού. Και να εξηγήσουμε γιατί.
Υπάρχουν πολιτικοί που θέλουν να είναι χρήσιμοι στην πατρίδα τους- παλιότερα τουλάχιστον υπήρχαν.
Άλλοι θέλουν να είναι η πατρίδα χρήσιμοι σ΄ αυτούς.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μια κατηγορία από μόνος του: θέλει να είναι χρήσιμα στον ίδιο τα γεγονότα.
Είναι το αποκλειστικό κριτήριο των επιλογών του. Παραβλέποντας τις κρίσιμες διαστάσεις τους, μετατρέπει μείζονα θέματα σε παράγοντες τροφοδοσίας της προσωπικής του πολιτικής υπόστασης.
Με οποιοδήποτε κόστος. Προφανώς δεν του περνάει από το μυαλό να θυσιαστεί ο ίδιος για το δημόσιο όφελος. Προτιμάει να θυσιαστεί το δημόσιο όφελος για τον ίδιο.
Το είδαμε σε ζωντανή μετάδοση από τις αρχές του 2020, όταν εμφανίσθηκε ο κορονοϊός. Η επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος – και το γεγονός ότι ήταν πρωτίστως επικοινωνιακή- αναδείκνυε ότι για τον Πρωθυπουργό το ζητούμενο δεν ήταν πώς θα θωρακίσει τη χώρα, αλλά πώς θα «ηγετοποιηθεί» ο ίδιος.
Αντί να επενδύσει στην ενίσχυση του ΕΣΥ, στην ψύχραιμη ενημέρωση του πληθυσμού, στην αξιοποίηση της στήριξης που του προσέφερε η αντιπολίτευση, εκμεταλλεύθηκε την ήπια – σε εκείνη τη φάση-εμφάνιση του ιού στη χώρα, για να διασφαλίσει την επικοινωνιακή κυριαρχία του. Έτσι εμφανίσθηκε στα ΜΜΕ ως Μεσσίας.
Δοξάστε με. «Ευτυχώς που κυβερνάω εγώ και όχι ο Τσίπρας», ήταν το μότο του..
Το αποτέλεσμα το είδαμε όταν ανέκυψε το δεύτερο κύμα. Για λόγους σκοπιμότητας- που έχουν παραδεχθεί υπουργοί του και στελέχη της ΝΔ -άνοιξε τον τουρισμό απρόσεκτα και δεν πήρε εγκαίρως μέτρα, εν όψει του φθινοπώρου του 2020. Για να αυτοπροβάλλεται ως «ο καλύτερος την Ευρώπη».
Έτσι η Ελλάδα -που την «έβγαλε καθαρή» στην πρώτη επέλαση του κορονοϊού, χάρη στην πειθαρχημένη συμπεριφορά της κοινωνίας κυρίως- πλέον θρηνεί πάνω από 13.000 νεκρούς!
Παραλλαγή του ίδιου σεναρίου είδαμε όταν άρχισε να διαφαίνεται η προοπτική των εμβολίων.
Αντί να εξοικειώσει τους πολίτες με τον εμβολιασμό προσπάθησε άκομψα να ταυτιστεί προσωπικά με τα εμβόλια, για να κερδοσκοπήσει πολιτικά -εμφανιζόμενος ως «σωτήρας».
Πάλι η πραγματικότητα δεν του έκανε το χατίρι και το κόστος πλήρωσε η κοινωνία, της οποίας το ένα τρίτο παραμένει ανεμβολίαστο- επειδή ο Πρωθυπουργός, που ανέλαβε προσωπικά να την πείσει, απέτυχε. Όταν λες ότι θα βρέξει κατόπιν ενεργειών σου , μην παραπονιέσαι μετά για την ξηρασία.
Το τρίτο μέτωπο στο οποίο ο Μητσοτάκης προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τα γεγονότα υπέρ του, αντί να προετοιμαστεί για την αντιμετώπισή τους, ήταν οι πυρκαγιές. Όταν ξέσπασαν φάνηκε ότι η κυβέρνηση ήταν απροετοίμαστη και βάδιζε σε ολισθηρό δρόμο.
Εδώ ο υπολογισμός ήταν ανατριχιαστικός: επειδή το 2018 η προπαγάνδα του σημερινού Πρωθυπουργού, είχε σκυλεύσει τις χαμένες ζωές στο Μάτι για επωφεληθεί στις εκλογές του 2019, τώρα είχε μια επιδίωξη: να μην υπάρχουν νεκροί – και ας πάει και το παλιάμπελο.
Ακούγεται εύλογο- κανένας πολιτικός δεν μπορεί να επενδύει σε θύματα. Αλλά και κανένας υπεύθυνος Πρωθυπουργός δεν προσπαθεί να κάνει – με πονηριά-μέτρο σύγκρισης τα θύματα επί των ημερών του αντίπαλου του. Γιατί θα οδηγηθεί σε λάθη.
Για την κυβέρνηση το λάθος ήταν η εύκολη επιλογή των εκκενώσεων- για να υπηρετηθεί, υποτίθεται , ο στόχος να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές.
Αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η εκκένωση μιας περιοχής στην ύπαιθρο, έχει νόημα όταν τη θέση των κατοίκων που θα φύγουν, θα πάρουν- εγκαίρως- πυροσβέστες. Αλλιώς την παραδίδεις στην πυρκαγιά.
Η κυβερνητική πολιτική να φύγουν οι κάτοικοι- χωρίς καμία προετοιμασία για την αναχαίτιση της πυρκαγιάς κατά την απουσία τους – έκανε τις περιουσίες τους παρανάλωμα του πυρός.
Απόδειξη ότι όπου η εντολή δεν εφαρμόσθηκε, η πυρόσβεση υπήρξε πιο αποτελεσματική.
Να επιστρέψουμε στην αρχή. Αν ο Χρυσοχοΐδης δεν έχει την κυβερνητική εμπιστοσύνη, θα έπρεπε να είχε ήδη αντικατασταθεί. Αλλιώς η παρουσία του αποβαίνει σε βάρος του αποτελέσματος.
Παρέμεινε για να «καεί» ολοσχερώς και να μείνει εκτός ευθύνης ο Πρωθυπουργός, που θα εμφανισθεί και ως «τιμωρός» στο τέλος.
Το έγινε με τον Κικίλια, που παραγκωνίσθηκε στη μάχη κατά του κορονοϊού. Ή με τον υπουργό Ανάπτυξης που δεν παίζει κανέναν ρολό στα θέματα της ανάπτυξης- και άλλους.
Η προσωποκεντρική αντίληψη Μητσοτάκη, ακόμη και στη διαχείριση φυσικών φαινομένων, έχει στοιχεία προβληματικής ηθικής και ως τέτοια υπήρξε παράγων που διεύρυνε τις συμφορές.
Ταυτόχρονα δημιουργεί όρους διαρκούς εσωτερικής κρίσης στην κυβέρνηση- με υπουργούς που θεωρούνται αναλώσιμοι, αλλά θα … αναλωθούν όταν θα συμφέρει προσωπικά τον Πρωθυπουργό.
Έτσι όμως δεν μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR