Δήμος Αθήνας: Αναγκαία η συνεννόηση των υποψηφίων της προοδευτικής παράταξης

Tων Θεοφάνη Βέργου – Γιώργου Λυκοσκούφη

Το 2019 είναι μια χρονιά γεμάτη με εκλογικές αναμετρήσεις που θα κρίνουν σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο τις εξελίξεις, όχι μόνο για τα επόμενα τέσσερα έτη αλλά πιθανότατα για την επόμενη δεκαετία. Σε κάθε επίπεδο είναι παραπάνω από ξεκάθαρη η σύγκρουση δύο πόλων, δύο μεγάλων και ιστορικών παρατάξεων, της Αριστεράς και της Δεξιάς, της Προοδευτικής και της Συντηρητικής παράταξης. Στην Ελλάδα η δεκαετής κρίση οδήγησε τον κύριο εκφραστή της Προοδευτικής παράταξης, το ΠΑΣΟΚ, στην ολοκληρωτική εξαφάνιση και στην ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως του κύριου εκφραστή αυτού του χώρου. Από την άλλη, η ΝΔ, ο κύριος εκφραστής της συντήρησης, υπό την επίδραση των μνημονίων, έχασε τον όποιο κοινωνικό χαρακτήρα διέθετε και μετατράπηκε στον απόλυτο εκφραστή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ειδικά την περίοδο Μητσοτάκη, που στην ελληνική τους εκδοχή έχουν ισχυρή δόση εθνικιστικού λαϊκισμού όπως απέδειξε η σύγκρουση γύρω από τη συμφωνία των Πρεσπών, με τον τόνο να τον δίνει η ακροδεξιά πτέρυγα Σαμαρά-Βορίδη-Γεωργιάδη.

Μέχρι την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο οι μόνες βέβαιες χρονικά εκλογικές μάχες είναι αυτές της 19ης Μάη για την ανάδειξη τοπικών συμβούλων και της 26ης Μάη για την ανάδειξη δημάρχων-περιφερειαρχών και ευρωβουλευτών. Έτσι ,είναι προφανές, πως η 19η Μάη αποκτά μια ιδιάζουσα σημασία αφού οι εντυπώσεις που θα δημιουργηθούν τη βραδιά εκείνη είναι ικανές να προκαλέσουν φαινόμενα συσπείρωσης και αποσυσπείρωσης στις δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ που θα μετρηθούν στην κάλπη των Ευρωεκλογών. Από κάθε άποψη η μάχη στις 13 περιφέρειες της χώρας είναι εν γένει πολιτική. Συγκρούονται σαφώς δύο διαφορετικά σχέδια και δύο διαφορετικοί κόσμοι που αντιλαμβάνονται τον ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως και το ρόλο της κυβέρνησης με διαφορετικό τρόπο. Ταυτόχρονα, έχουμε τη μάχη σε μεγάλους δήμους, όπου τόσο τα πολιτικά κριτήρια όσο και τα τοπικά είναι ισχυρά για την επιλογή του συνδυασμού που θα πάρει το εισιτήριο για τον β’ γύρο των εκλογών.
Χωρίς να είμαστε Πυθίες ή προφήτες θεωρούμε πως οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ  σε μια σειρά περιφερειών, είτε στηριζόμενος σε δικά του στελέχη είτε στηρίζοντας άτομα που δεν ανήκουν στον κομματικό του χώρο, είναι επιλογές νίκης, που στον α’ γύρο θα καταγράψουν ισχυρή παρουσία έχοντας αυξημένες πιθανότητες νίκης στον β΄γύρο των εκλογών. Ταυτόχρονα, είναι ηλίου φαεινότερον πως η ΝΔ δεν έχει επιλέξει να ρίξει το βάρος της στη μάχη των περιφερειών διότι αφενός έχει πολλές αδύναμες υποψηφιότητες, όπως σε Κρήτη, Δυτική Ελλάδα, Στερεά Ελλάδα, Επτάνησα, Πελοπόννησο, είτε γιατί έχει να αντιμετωπίσει “αντάρτικα” ψηφοδέλτια όπως σε Ανατολική Μακεδονία-Θράκη, Βόρειο Αιγαίο, Ήπειρο. Από πού έχει να περιμένει νίκες; Μόνο από έναν Τζιτζικώστα στη κεντρική Μακεδονία και έναν Αγοραστό στη Θεσσαλία ή από τον ανεκδιήγητο Πατούλη στην Αττική; Άραγε όλα αυτά είναι φαινόμενα κόμματος που προηγείται με 15% έναντι του κυβερνώντος κόμματος, έτοιμο να επιτύχει περήφανη νίκη με αυτοδυναμία; Μάλλον όχι, απαντούμε εμείς.
Ακόμη δεν λανθάνει της προσοχής μας η προσπάθεια να μετακινηθεί το παιχνίδι στη μάχη των μεγάλων δήμων και ειδικά της Αθήνας. Δημοσκοπήσεις που φέρουν τον ανιψιό του προέδρου της ΝΔ να προηγείται με 20% διαφορά από τον δεύτερο, δημοσκοπήσεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας μόνο για την Α΄Αθήνας λες και αυτή ήταν ποτέ “κάστρο” της προοδευτικής παράταξης που τώρα το αλώνει η ΝΔ. Τι γίνεται όμως στο χώρο της προοδευτικής παράταξης στο δήμο της Αθήνας που το βράδυ των εκλογών θα κλέψει τις εντυπώσεις μαζί με τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη και τις 13 περιφέρειες;

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζει υποψήφιο τον Νάσο Ηλιόπουλο.Επιτυχημένος υφυπουργός της κυβέρνησης, νέος πολιτικός, κάτοικος της Αθήνας, γνώστης των προβλημάτων αλλά χωρίς μεγάλη δυνατότητα διείσδυσης μέχρι τώρα στον προοδευτικό χώρο. Ένας αναπληρωτής υπουργός της κυβέρνησης και βουλευτής, ο Γιάννης Τσιρώνης, κατεβαίνει επίσης υποψήφιος στον ίδιο Δήμο γεγονός που αυτόματα δημιουργεί ερωτήματα για τη δυναμική της υποψηφιότητας του Νάσου Ηλιόπουλου να πείθει όλον τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνεργαζόμενες με αυτόν δυνάμεις.Τέλος ο Παύλος Γερουλάνος από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, φίλος του Γιώργου Παπανδρέου που δεν τον ακολούθησε στο ΚΙΔΗΣΟ, με κυβερνητική θητεία που λίγοι τη θυμούνται καταφέρνει να έχει μια παρουσία ισοδύναμη με αυτή του Νάσου Ηλιόπουλου, έχοντας και τη στήριξη της κίνησης  ΠΡΑΤΤΩ του Νίκου Κοτζιά.

Από την άλλη, η υποψηφιότητα Κασιδιάρη, με τον αέρα των Πρεσπών στα πανιά της ΧΑ έχει ισχυρές πιθανότητες να βρεθεί στον β’ γύρο. Στο χώρο της συντήρησης ο Κώστας Μπακογιάννης δε χρειάζεται συστάσεις για το τι είναι και από ποια πολιτική οικογένεια έρχεται. Θα βρει απέναντί του τον Γιώργο Βουλγαράκη, ανανήψαντα στην πολιτική δια του δήμου Αθηναίων.

Οι μέχρι τώρα μετρήσεις προκρίνουν τον Μπακογιάννη πρώτο για τον β’ γύρο των εκλογών. Όσον αφορά τον δεύτερο υποψήφιο επικρατεί χάος. Άποψή μας είναι ότι δεν είναι δυνατόν μια εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές η προοδευτική παράταξη να βρεθεί χωρίς υποψήφιο στον β’ γύρο στον δήμο της Αθήνας, με τον κίνδυνο να υπερκεραστεί από την ακροδεξιά, λόγω της πολυδιάσπασής της. Το ρεύμα που θα δημιουργηθεί τότε για τη ΧΑ θα είναι ισχυρότερο ενώ από την άλλη θα δοθεί η δυνατότητα στη ΝΔ δια του Μπακογιάννη να παρουσιαστεί ως υπερασπίστρια της δημοκρατίας, και ας έχει φουσκώνει με τη συμπεριφορά της τα πανιά της ακροδεξιάς.

Έτσι νομίζουμε πως είναι παραπάνω από αναγκαία μια συνεννόηση των τριών υποψηφίων της προοδευτικής παράταξης, Ηλιόπουλου-Γερουλάνου-Τσιρώνη, χωρίς ηγεμονισμούς, αρχηγισμούς, μικροπολιτικές λογικές, ώστε η Αθήνα να αποκτήσει ένα ψηφοδέλτιο νίκης και πρότυπο συνεννόησης των προοδευτικών δυνάμεων για όλη τη χώρα.  Από μια τέτοια κίνηση που γνωρίζουμε πως είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί αφού ο χρόνος είναι πιεστικός, όλοι έχουν να κερδίσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα παρουσιαστεί ως η δύναμη της Αριστεράς που δεν φοβάται να ανοιχθεί πολιτικά περνώντας την πολιτική του γραμμή σε ευρύτερα ακροατήρια. Το ΠΑΣΟΚ ότι είναι όντως προοδευτικό κόμμα και όχι δεκανίκι της ΝΔ. Βέβαια οι πολιτικές επιλογές της Φώφης Γεννηματά και της γραμμής Βενιζέλου δεν μας αφήνουν ελπίδες για κάτι τέτοιο. Οι Οικολόγοι Πράσινοι ότι μπορούν να συμπορεύονται όντας η οικολογική τάση μιας ευρύτερης συμπαράταξης.

Όσο υπάρχει επομένως χρόνος θα ήταν ελπιδοφόρο αν οι υποψήφιοι της προοδευτικής παράταξης έβρισκαν μια ελάχιστη βάση για συνεργασία, άλλωστε με τις μέχρι τώρα δηλώσεις τους δείχνουν να συμφωνούν σε πολλά, έτσι ώστε ο δήμος της Αθήνας να μην βρεθεί διεκδικούμενος από τον αρχηγό των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ ή να μην χάσει άλλα τέσσερα χρόνια διοικούμενος από ένα άτομο που τον βλέπει ως σκαλοπάτι για την αρχηγία της ΝΔ.