Του Γιώργου Μαρκάκη
“Γιατί ήρθες στην Σουηδία για να σπουδάσεις Ψυχολογία;”
“Αυτό δεν είναι και τόσο περίεργο” απαντούσα μόνιμα εγώ. “‘Ενας γνωστός μου από την Αθήνα κάνει business administration στο Βατικανό”.
Θυμάμαι στην δεκαετία του ’70 πως αυτό ήταν ένα κλασσικό ερώτημα στην Σουηδία απο συμφοιτητές μου, χωρίς να μπορούν να πιστέψουν ότι δεν υπήρχε πανεπιστημιακή σχολή ψυχολογίας στην Ελλάδα και πήγα εκεί για να σπουδάσω το αντικείμενο που ονομάστηκε ελληνικότατα “ψυχής λόγια”. Και που αυτα παρακαλώ; Στην χώρα της “Persona”, τρώγοντας “Αγριες Φράουλες” και βλέποντας την Φάννυ και τον Αλέξανδρο να μεγαλώνουν και να παρακολουθούν “Σκηνές απο ένα Γάμο”.
Σημείωση 1: (smultron(!)= αν φας ένα smultron ισοδυναμεί με 1 κιλό φράουλες. Καλά εεε ….Δεν υπάρχει σου λέω). Αντίστοιχα προβλήματα στην χώρα μας κάτω στην Νότια Ευρώπη δεν είχαμε τότε, άσχετα αν εγώ δεν μπορούσα ποτέ να εξηγήσω, που πήγαν όλοι οι Έλληνες πολίτες με ειδικές ανάγκες στους συμφοιτητές μου, που έρχονταν για διακοπές στα μέρη μας.
“Γιώργο, έμεινα στην Αθήνα 1 μήνα και άλλους 2 στις Κυκλάδες και δεν είδα ποτέ τυφλούς, κουτσούς και παιδιά με σύνδρομο να κυκλοφορούν !”.
Τι να λεγα; Ότι 50% είναι στίγμα που κρύβεται επιμελώς μέσα στους τοίχους του σπιτιού και 50% αντιμετώπιση της Πολιτείας και εκπαίδευση που αρχίζει από την προσχολική ηλικία, σχετικά με
το πως να συμπεριφερόμαστε και πως να συναναστρεφόμαστε άτομα με προβλήματα κινητικά και νοητικά. Κάτω από το χαλί.
Σημείωση 2: (Τώρα θυμήθηκα). Για την ακρίβεια ποτέ δε με ρώτησαν το ίδιο για άτομα με νοητικά προβλήματα κυκλοφορώντας στην Αθήνα ειδικά! Στην Αθήνα για να κυκλοφορήσει τυφλός θα πρέπει να κάνει εκπαίδευση σε blind orientation και ψηλά εμπόδια. Και όταν το θέμα στηνανυπαρξία Πανεπιστημιακής Σχολής Ψυχολογίας στην Ελλάδα, τότε γύρναγα και τους έκλεινα το μάτι πονηρά λέγοντας.
“Ρε σεις! Δεν έχουμε εμείς ψυχολογικά προβλήματα!”.
Άσχετα αν το πιο φουσκώμενο λογαριασμό της ΔΕΗ τον έπαιρναν στο Δαφνί!
Ο καθηγητής Παπαθωμόπουλος στα Γιάννινα, υπόγραψε στην αναγνώριση του πτυχίου μου, του τότε ΔΙ.ΚΑ.ΤΣΑ γράφοντας : ‘Αναγνωρίζεται ισότιμο με αυτό των Ελληνικών Πανεπιστημίων και από κάτω μα κάτω στο τέλος στον πάτο, υπάρχει και παραπομπή , το αστεράκι , που ‘αποσαφήνιζε’. “Παρόμοια εκπαίδευση στην Ελλάδα ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ”. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !
Όταν το διάβασα λίγα λεπτά αργότερα έξω στον δρόμο ειλικρινά έπεσα σε ένα πυκνό σύννεφο ζάλης και αοριστίας. Για ακρίβεια σε ένα αιθαλοπαραπέτασμα καπνοπωλείου περίπτερου ρυθμού στην οδό Πανεπιστημίου ! Παιχνίδια που παίζει η ζωή μας. Είχα πέσει με τέτοια δύναμη και φόρα πάνω στις κρεμασμένες εφημερίδες που μιά από αυτες, είχε αφήσει σημάδι πάνω στο ‘’ναό του πνεύματος’. Πάνω στο κούτελο μου θα έπρεπε να είχα αφήσει ταμπελάκι “επιστρέφω σε 5 λεπτά …είμαι τέζα κάτω”. Εκτός απο το ταμπελάκι όμως ….είχα ξεπατηκώσει μάλλον συμβολικά το νέο δρόμο που άνοιγε στη δημοσιογραφία με το συγκεκριμένο φύλλο. ΑΥΡΙΑΝΗ.
Ο περιπτεράς ήταν Πέρσης από ότι κατάλαβα ….έδωσε οδηγίες στον Χασάν ‘φαρσι’. “Δώστου ένα μπουκαλάκι νερό για να συνέλθει” είπε θυμάμαι . Πως έκανες τέτοια στάμπα βρε αγόρι μου
στο μέτωπο σου ; Ουτε Χένα να ήτανε ! …Καλά γιατί δεν έπεφτες στα ΝΕΑ τουλάχιστον!”. Στην Πανεπιστημίου μου ειχε έρθει ελληνική ισοτιμία μετά απο 5 χρόνια χθεσινών σπουδών σε ένα μελλούμενο πανεπιστήμιο που ….δεν υπήρχε …verificato με την στάμπα της αυριανής πραγματικότητας μας.
Το έλεγα και το ξανάλεγα στους γνωστούς μου “Δεν υπάρχει… δεν υπάρχει… που σκέπτομαι ότι εν αγνοία μου μπορεί είτε να χρησιμοποίησα εγώ ή καποιος άλλος τη δικη μου απόγνωση και να ξεκίνησε από τότε αυτό το…. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αλλά τι λέω; Σκεφτείτε πόσα ‘δεν υπάρχει’ εκστομίζονται καθημερινά στον τόπο μας απο ανάλογες απίστευτες καταστάσεις που βιώνετε εσείς με εαυτούς μας και αλλήλους; Δεν αποκλείεται να ξεκίνησε τότε αυτή η τόσο χαρακτηριστική σύγχρονη έκφρασή μας για να δείξουμε την μοναδικότητα κάποιου πράγματος ή καποια ενέργειας ή πράξης ή και ατόμου ακόμα.
Το ‘ καλά…δεν υπάρχει’ αντανακλά την λατρεία στο τόπο μας για πράγματα που δεν υπάρχουν. Σαν να είναι ένας σύγχρονος ναός λατρείας στην χώρα των μαρμάρινων αιθέριων και ουράνιων γλυπτών μας, αλλά φτιαγμένος από εμάς με φελιζόλ. Υμνούμε κάτι που η αξία του είναι τόσο μεγάλη ώστε αναλώνει τρώει την ίδια του την ουρά και την επομενη στιγμή περνά που;
Στην ανυπαρξία. Τoo good to be true, θάλεγαν οι αγγλόφωνοι.
Παρόμοιες εκφράσεις όπως και αυτή είμαι σίγουρος δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα σε μια περίοδο όπου η Οικονομία μας έχει καταρρεύσει αλλά δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε από ένα μόνιμο συρόμενο μακροβούτι πάνω σε βράχια που δεν μπορούμε να αποφύγουμε.
Μας ρίχνουν πέτρες και βράχια ή εμείς συρόμαστε πάνω τους; Η έκφραση ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ δείχνει κάτι ανάλογο. Υπάρχει τόσο χρήμα γύρω μας,άσχετα αν εγώ σήμερα δεν μπορώ να το ακουμπήσω, να το πιάσω και να το κάνω κτήμα μου. Μοιάζει με ένα πιτσιρικά που ή μάνα του δεν του έκανε το χατίρι να αγοράσει ένα γλυφιτζούρι και περνάει μετά, έξω από ένα μεγάλο ζαχαροπλαστείο και το προσωπάκι του κολλάει πάνω στην βιτρίνα του μαγαζιού και τα σάλια του τρέχουνε.“Πω πω, κάτι τούρτες!” Και ονειρεύεται ότι μπορεί να βάλει κάτω 3-4 απο αυτές και να πιάσει, όχι ένα μικρό κουταλάκι αλλά την κουτάλα μαγειρέματος και να ‘ρχίσει να καταβροχθίζει.
“Παίζεις λόττο, αν γίνει τζακ-ποτ, βρε Χριστιανέ μου;”. “Βέβαια και αν τύχει και γίνουν 5 τζακ ποτ, τότε παίζει όλη η Ελλάδα”. “Το έχει η φυλή δηλαδή;”. “Μπα και οι απέναντι τα ίδια”. “Τα Μεμέτια… ;”. “Ναι. Μία από τα ίδια. Δεν πάει να ανατιναχθεί στην κεντρική αγορά με τα κοριτσόπουλα αν δεν τον διαβεβαιώσουν ότι τον περιμένουν 100 παρθένες στον άλλο κόσμο “. Εδώ αυνανίζονται όλη την μέρα όταν ξεφύγει λίγο μαλί απο την μπούργκα και το δούνε, σκέψου τι θα κάνουν με 100 παρθένες… Όντως μαλακίες λέμε τώρα;”.
“Και εμείς ; Λύση; Πολιτικά κόμματα; ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ;” “Δεν υπάρχει σου λέω!”. “Ορκίζεσαι!” “Ορκίζομαι!” “Πως αν πιάσεις 5 εκατομμύρια στο Λόττο θα γίνεις Μέγας Χορηγός στην φανέλα της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου που θα γράφει για 1 χρόνο πάνω της ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ;
“Στο ορκίζομαι”.
γμ