Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
«Χατζιδάκια ’μ, Θοδωράκια ’μ, εσείς τρώτε και πίνετε και μένα με τρώει η αρκούδα». Αγνώστου καλλιτέχνη.
Ελλάδα, τέλη του 2023. Επικυρώνεται ο θρίαμβος της πρώτης τετραετίας του Μητσοτάκη: η «κοινωνία του ενός τρίτου» είναι ορατή, προκλητική και τυφλωμένη.
Τα δυο τρίτα αγκομαχούν και η ζωή τους φθίνει.
Όσοι ανήκουν στο 35% περίπου του πληθυσμού συνόλου – αναμεσά τους η κάστα όσων έχουν απομυζήσει το δημόσιο χρήμα – ευημερούν και αυξάνουν την κατανάλωση ειδών πολυτέλειας.
Ψωνίζουν στα καλά μαγαζιά, ή στο εξωτερικό. Συχνάζουν σε καλά εστιατόρια – όπου ένα γεύμα για τέσσερις, κοστίζει όσο θα ξοδέψουν στις γιορτές συνολικά, εκείνοι που ανήκουν στα δυο τρίτα.
Κατέχουν το μαχαίρι και το πεπόνι και δοξάζουν την κυβέρνηση που τους φροντίζει και το Θεό της πολιτικής που δεν υπάρχει αντιπολίτευση να βγει στα κεραμίδια.
Τα μίντια προβάλουν ως κυβερνητικό άθλο το «καλάθι» της κοροϊδίας, που τροφοδοτεί με είδη δεύτερης διαλογής- δήθεν φτηνότερα – όσους δεν έχουν πορτοφόλι για κανονικές αγορές.
Η διαβίωση στο 65% της κοινωνίας – Ελλήνων και αλλοδαπών – επιδεινώνεται και είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Ακόμη και οι αριθμοί πάσχουν. Ειδικά στο κάτω μισό αυτής της κλίμακας.
Ωστόσο δεν κρύβεται η περιφρόνηση με την οποία τους αντιμετωπίζουν – όταν δεν τους αγνοούν τελείως – η κυβερνητική αριστοκρατία, η εξουσιαστική μιντιαρχία και η δουλική πολιτική τάξη.
Η δημοσιογραφική αφρόκρεμα, που διαμορφώνει την ατζέντα της Ενημέρωσης – ο Θεός να την κάνει – και οι εκπρόσωποι της πολιτικής εξουσίας δεν έχουν ιδέα πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι
Στη Βουλή δεν υπάρχουν κατ’ επάγγελμα εργάτες, αγρότες και μισθοσυντήρητοι. Η μονή φωνή για τους άθλιους της «οικονομικής επιτυχίας» με τις «επενδυτικής βαθμίδας», ακούγεται από το ΚΚΕ.
Καθώς αντιπολίτευση δεν υπάρχει, η κοινωνία, αποκαμωμένη, δεν αντιδρά – πλην εξαιρέσεων που πνίγονται στη συσκότιση από τα ΜΜΕ.
Όπως πνίγονται και οι νησίδες αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και κοινωνικής ενσυναίσθησης, σε όλη την επικράτεια, που πασχίζουν να ανακουφίσουν τους αδύναμους.
Ίσως η πιο δραματική εξέλιξη για την κοινωνία – του ενός τρίτου που ευημερεί και των δυο τρίτων που ωθούνται όλο και χαμηλότερα – είναι η σιωπή των ταγών.
Πάντα υπήρχαν, πέραν της πολιτικής, στον χώρο της τέχνης και των γραμμάτων, προβολείς που έδειχναν τη ζοφερή αλήθεια για τους πληβείους.
Αλίμονο: στις μέρες τους γύρισαν την πλάτη.
Σε μια τηλεοπτική εκπομπή ο – Μητσοτακόφρων, από χρόνια, Διονύσης Σαββόπουλος ρωτήθηκε από την Εύη Κυριακοπούλου τι ακριβώς τον ενοχλεί γύρω μας αυτές τις μέρες.
-«Η ασχήμια», απάντησε με τη γνωστή δοκησισοφία του.
Τον κόβει μη δεν στολιστεί καλά το δέντρο στο Σύνταγμα; Ή ότι ενοχλεί την αισθητική των βολεμένων, ως «έλλειψη ομορφιάς»;
Δεν τον ενοχλεί, πρωτίστως, η φτώχεια, η ακρίβεια, η ανέχεια, η μέρα που ξημερώνει χωρίς πρόνοια και ελπίδα για τόσους πολλούς;
Υπήρξε κάποτε σύμβολο της μαχόμενης νεολαίας. Σήμερα εκπροσωπεί τις προκλητικές ελίτ και τη σαπισμένη ευημερία τους…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
