Διχασμός με ομοιοκαταληξία

Toυ Τάκη Ψαρίδη

Πόσο θλιβερός είναι ένας πρωθυπουργός που κάθε βήμα του το σκηνοθετούν οι επικοινωνιολόγοι του, ακόμα και την καλημέρα του την γράφουν οι λογογράφοι του;

Ο σκηνοθετημένος πρωθυπουργός λοιπόν μίλησε στον Αι Στράτη για «έναν τόπο με βαριά ιστορία, ένα τοπόσημο διχασμού και δοκιμασίας, το οποίο μετατρέπεται σε ένα ορόσημο ενότητας και αισιοδοξίας».

Τοπόσημο-ορόσημο, δοκιμασίας-αισιοδοξίας. Αυτή τη φορά οι «άριστοι» λογογράφοι- διαφημιστές του Μαξίμου, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Κατάφεραν να χωρέσουν μέσα σε λίγα στιχάκια τόση απάτη, τόσο ψέμα και χυδαιότητα και μάλιστα με ομοιοκαταληξία, οι αθεόφοβοι, για να περάσει καλύτερα το μήνυμα στον καταναλωτή Λαό.

Και μόνο το γεγονός ότι ο Αι Στράτης από τόπος μαρτυρίου, χαρακτηρίζεται ως τόπος διχασμού, ακριβώς για να τονιστεί ότι ο μεγαλειότατος πρωθυπουργός δήθεν χτίζει την ενότητα και την αισιοδοξία, αποκαλύπτει τον κυνισμό, την θρασύτητα και χυδαιότητα, όχι αυτών που έγραψαν τα στιχάκια, αλλά εκείνου που τα απαγγέλει.

Αυτοί που τα έγραψαν την δουλειά τους κάνουν. Στυγνοί επαγγελματίες διαφημιστές είναι και «πουλάνε» τον πρωθυπουργό της χώρας ως ένα προς επένδυση προϊόν της αγοράς. Όσο πιο ισχυρό κατασκευάσουν το brand του προϊόντος, τόσο και ευκολότερα θα πουληθεί.

Το πρόβλημα για την χώρα δεν είναι οι διαφημιστές αλλά είναι το «προϊόν» που δεν ντρέπεται να σκηνοθετείται για να εξαπατά τον κόσμο για να το αγοράσει, να το ψηφίσει και μετά να το πληρώσει πολύ ακριβά, ακόμα και με τη ζωή του όπως συμβαίνει σήμερα.

Αλήθεια, ποια ενότητα και αισιοδοξία μπορεί να περιμένει ένας τόπος και μια κοινωνία όταν η χώρα διοικείται ως επιχείρηση, ο πρωθυπουργός λειτουργεί ως ο CEO της επιχείρησης, το υπουργικό συμβούλιο ως ΔΣ ΑΕ, το κοινοβούλιο αντιμετωπίζεται ως συνέλευση μετόχων, οι πολίτες ως καταναλωτές και τα μίντια αντί να ελέγχουν την εξουσία την δοξάζουν και την υμνολογούν; Τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή και πώς λέγεται ένα τέτοιο καθεστώς;