Του Γ. Λακόπουλου
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις και μια ομιλία του Αλέξη Τσίπρα χίλιες εμφανίσεις στελεχών του κόμματός του.
Μόλις 36 λεπτά του πήρε το μεσημέρι της Τρίτης- μιλώντας στους βουλευτές του -για να σκορπίσει στον αέρα την καλογυαλισμένη κυβερνητική προπαγάνδα της τελευταία περιόδου. (Η ομιλία εδώ:
Τσίπρας στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ: Η κατάργηση της απλής αναλογικής αποβλέπει στην παντοδυναμία του ενός (video)
Με συγκροτημένη παρουσία, ήρεμους τόνους και επιχειρήματα, καλοδουλεμένο λόγο, ηγετικό ταπεραμέντο, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ αποστόμωσε την κυβερνητική πολυλογία που προβάλλεται από τους μιντιάρχες ως πολιτική δραστηριότητα. Αποκάλυψε τις κυβερνητικές αποτυχίες σε όλα τα μέτωπα και ανέδειξε πειστικά τις θέσεις του.
Αυτά τα 36 λεπτά υπερκάλυψαν τα κενά που αφήνει η συνολική δραστηριότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης , η εσωτερική μιζέρια της Κουμουνδούρου και οι αποσπασματικές ή ελλειμματικές εμφανίσεις εκπροσώπων της στα ΜΜΕ.
Το μόνο για το οποίο δεν έχει λόγο να στεναχωριέται η σημερινή κυβέρνηση είναι η όχλησή της από την αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει. Οι Συριζαίοι εξαντλούνται σε ανώδυνες ανακοινώσεις και δηλώσεις στελεχών της, χωρίς μαχητικό πνεύμα και χωρίς συνέχεια. Υπάρχουν «τομεάρχες» που συμπεριφέρονται ως άεργοι. Και στην πλειοψηφία τους τα κομματικά στελέχη είναι απασχολημένα με τις προσυνεδριακές ίντριγκες.
Όσο πίσω είχε μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνιακά τις τελευταίες μέρες, τόσο βρέθηκε μπροστά με μια μόνο τρέχουσα ομιλία του επικεφαλής του.
Έτσι μπορεί κανείς να μπει στον πειρασμό να ρωτήσει: είναι πράγματι αναγκαίο να αναλώνεται ο Αλέξης Τσίπρας σε ατέρμονες προσπάθειες συγκρότησης ενός νέου πολιτικού φορέα, που τείνει να εξελιχθεί σαν το θρυλικό γεφύρι της πατρίδας του, της Άρτας; Ολημερίς το χτίζει και το βράδυ γκρεμίζεται.
Του χρειάζεται όντως ένα δύσκαμπτο κόμμα με εσωτερικές αντιφάσεις και με πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων, πλην εξαιρέσεων, για να ασκήσει αντιπολίτευση και να βάλει μπροστά την εκπόνηση ενός εναλλακτικού προγράμματος εξουσίας στις προσεχείς εκλογές που μάλλον δεν θα αργήσουν;
Μήπως θα ήταν καλύτερα να συγκροτήσει ο ίδιος, με το δικαίωμα που του δίνει το 32% που τον εμπιστεύθηκαν τον περασμένο Ιούλιο, ένα επιτελείο πολιτικών στελεχών κατά την κρίση του, να προχωρήσει και «όστις βούλεται οπίσω μου ελθείν»;’
Έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία όλοι όσοι θήτευσαν στο δημόσιο βίο, εξοβελίστηκαν και τώρα διεκδικούν να επιστρέψουν; Μπορούν να συμβάλλουν στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, όσοι δεν έχουν διαυγές πολιτικό μητρώο. αγωνιστικό παρελθόν και καθαρό πρόσωπο και όσοι δεν διαθέτουν εμφανώς πολιτικά προσόντα και όσοι δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς ομαδοποιήσεις και ίντριγκες;
Αντί να αναμένεται και να μην έρχεται αποτελεσματική αντιπολίτευση, από όσους μετέχουν στον υπό διαμόρφωση φορέα ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική συμμαχία αρκούν τρεις ανάλογες εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα την εβδομάδα για να αποκαλύπτεται η κυβερνητική αποτυχία, και να αναπροσανατολίζεται η κοινωνία.
Ο Τσίπρας μπορεί να κάνει μόνος τη δουλειά. Χωρίς βαρίδια, στιγματισμένους, καμένους, προβληματικούς, απρόθυμους, μηχανορράφους και ιδεοληπτικούς, θα είναι καλύτερα για τον ίδιο και την παράταξη που του ζήτησε η βάση να συγκροτήσει.
Αν έχει δίπλα του κι ένα οργανωμένο κόμμα δεν βλάπτει. Αλλά να περιμένει να δημιουργηθεί αυτό το κόμμα είναι χάσιμο χρόνου. Είναι σαν να έχει μπει το κάρο μπροστά από το άλογο…
