Του Γ. Τεκίδη
Αν είχε φωνή η πολύπαθη Ελλάς, κάτι τέτοιο θα έλεγε με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις με πρωταγωνιστή τον Μένιο Φουρθιώτη. Μα ποιος είναι αυτός ο Μ. Φουρθιώτης αναρωτιέται μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, αλλά και οι ξένοι που παρακολουθούν με ενδιαφέρον, μα και με πολλές απορίες τα τραγελαφικά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας και μονοπωλούν την επικαιρότητα.
Την επικαιρότητα που αγνοούν προκλητικά τα φιλοκυβερνητικά φερέφωνα η αναφέρονται στα ψηλά στο θέμα και επί τροχάδην, εφόσον αυτή λερώνει την με τόσο κόπο ωραιοποιημένη εικόνα μιας φαύλης και με τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά κυβέρνησης. Ποιος τελικά είναι αυτός ο μέχρι πρότινος ανυπόληπτος και αμφιλεγόμενος…δημοσιογράφος που με άνωθεν εντολή φυλάσσονταν από την αστυνομία γιατί ,λέει, κινδύνευε και από από ποιους; – Ποιοι υψηλά ιστάμενοι από τον κρατικό μηχανισμό υπήρξαν ομοτράπεζοι, ποιοι συναγελάζονταν και ανέχονταν την προκλητική και χυδαία συμπεριφορά ενός ανθρώπου που όλα δείχνουν ότι κρατούσε ισχυρά χαρτιά στα χέρια του, ικανά να εκβιάζουν πρόσωπα και καταστάσεις;
Εικόνες και γεγονότα που καμιά σχέση δεν έχουν με μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία, παρά θυμίζουν ταινίες όπου υπόκοσμος και κοσμική εξουσία, παρακράτος και κράτος από κοινού και χωρίς να διακρίνεις σύνορα διαπλέκονται και ενεργούν προσβλέποντας ο καθένας στην περιφρούρηση και εξασφάλιση των συμφερόντων του.
“Δυσώδη” χαρακτήρισε την υπόθεση Φουρθιώτη και ο ανεκδιήγητος υπουργός, ο εντεταλμένος για την συμμόρφωση του πολίτη κ Χρυσοχοΐδης. Είναι αυτός που πριν λίγες μέρες μέσα στην βουλή και σε ανάλογη επερώτηση για τον παραπάνω κύριο, διακωμωδούσε χαρακτηρίζοντας υπερβολικές τις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης για το θέμα της φύλαξής του. Κι αυτός τώρα πέφτει από τα σύννεφα, προσποιούμενος άγνοια και ελλειπή ενημέρωση.
Και όσο θα ξετυλίγεται το κουβάρι από τις καταθέσεις των συλληφθέντων και θα εδραιώνεται η κατηγορία για σύσταση συμμορίας, στην οποία θα χρεώνονται παρανομίες κακουργηματικού και πλημμεληματικού χαρακτήρα, τόσο θα εδραιώνεται η υπόνοια και η πεποίθηση στον κόσμο ότι το βαθύ κράτος που στις μέρες του Κυριάκου μεταμορφώνεται σε παρακράτος, έχει το πάνω χέρι. Εκεί που λείπει, όχι τυχαία το κράτος, έρχεται να το συμπληρώσει , να το υποκαταστήσει το παρακράτος, με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν είναι μακριά μας η Ιταλία και συγκεκριμένα η Νότια Ιταλία, η παραμελημένη από το κέντρο, την κυβέρνηση και τον αναπτυγμένο βορρά. Την απουσία της επίσημης κυβέρνησης κάλυπτε η εξουσία των παρανόμων της Καμόρα και της Ντράγκετα . Έτσι για να επιβεβαιωθεί η γνωστή ρήση “η φύση απεχθάνεται τα κενά”.
Και ο πρωθυπουργός ο κ. Μητσοτάκης Κυρ. σιωπά επίμονα και απαξιωτικά δεν παίρνει θέση , να διασκεδάσει εντυπώσεις, να δείξει ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του με πρώτους αυτούς τους κατασταλτικούς, δεν υπάρχουν μόνο για να δέρνουν και να κακοποιούν όσους διαμαρτύρονται για τα ακροδεξιά κυβερνητικά πεπραγμένα, όσους διεκδικούν μόρφωση , υγεία , παιδεία, κοινωνική πρόνοια, αλλά υπάρχουν για την πραγματική προστασία , τον σεβασμό του πολίτη και προπάντων για την αποτελεσματική πάταξη του κοινού ποινικού εγκλήματος. Είναι εξάλλου θέμα σύμπασας της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, η προστασία και η λειτουργία ενός ευνομούμενου δημοκρατικού κράτους, αποφασισμένου και ανελέητου απέναντι στην διαφθορά και την όσμωση κράτους και παρακράτους.
Για να μην ξυπνήσουμε ένα πρωί και διαπιστώσουμε ότι μας κυβερνά μια κυβέρνηση που τα επίθετα των ονομάτων σχεδόν όλων των υπουργών της είναι: ΦΟΥΡΘΙΩΤΗΣ.