Του Πέτρου Μηλιαράκη*
Καταρχάς, προκειμένου να αποτρέψω την έκπληξη του αναγνώστη ως προς τον τίτλο του παρόντος κειμένου, ΤΙΝΑ (“There Ιs Νo Αlternative”), πρέπει να γίνει ευκρινές ότι δεν αφορά στον γνωστό όρο για την οικονομία, την παγκοσμιοποίηση και το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά στο “μονόδρομο” και την έλλειψη εναλλακτικών ως προς τις εκλογές, αναφορικώς με τις πρωτοβουλίες που μπορεί να έχει στο πρωθυπουργοκεντρικόμας σύστημα εν προκειμένω ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, στην πρόθεσή του να προκηρύξει πρόωρες και – γιατί όχι (;) – αιφνιδιαστικές εκλογές.
Ας προσπαθήσουμε, όμως, να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη λογικής πολιτικής, αξιοποιώντας και τις εμπειρίες που μπορεί να έχει ένας πολίτης με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας, ως προς τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης από τις ευρωεκλογές, αλλά κυρίως από τις βουλευτικές εκλογές όπου αναδείχθηκε νικητής και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση, “στοχοποίησε” τον εκλογικό νόμο. Η “στοχοποίηση” αυτή αφορούσε και αφορά στο ότι: Ο κ. πρωθυπουργός επιδιώκει να εγκαταστήσει μια “πολιτική ηγεμονία”, κατακτώντας ιστορικά υψηλά μέσω δεύτερων εκλογών, αξιοποιώντας τη συγκυρία στήριξής του από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα και προφανώς από μια σπάνια στήριξη των ΜΜΕ, που αντίστοιχή της ιστορικά ουδέποτε υπήρξε, πλην της περιόδου 1989-1991, που γνώρισε και ο ίδιος ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Η επιλογή της “επικοινωνίας”
Προς την κατεύθυνση αυτή, δηλαδή της εδραίωσης μιας “πολιτικής ηγεμονίας”, το “σύστημα Κυριάκου Μητσοτάκη” επικεντρώθηκε στην “επικοινωνία”. Ωστόσο, η παραγωγή πολιτικής μέσω της επικοινωνίας δεν είναι πάντοτε προσοδοφόρα και ενίοτε αντιγυρίζει. Παράδειγμα; Η διαχείριση της πανδημίας. Περί αυτού, όμως, γίνεται λόγος στο τέλος του παρόντος κειμένου.
Ας εστιάσουμε, όμως, στην επιλογή της “επικοινωνίας”. Όταν η “επικοινωνία” είναι αναντίστοιχη των κοινωνικών συνθηκών, γίνεται ήκιστα πιστευτή. Επειδή δε αποσκοπεί στο να αιφνιδιάσει ή να εντυπωσιάσει την κοινή γνώμη, η “επανάληψη του φαινομένου” θυμίζει τη λαϊκή παράδοση του “βοσκού με τα πρόβατα”. Η “μεθοδολογία Μαξίμου” επί ημερών του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη αποσκοπούσε και αποσκοπεί στο να αίρονται δυσμενείς συνέπειες με αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης ή με το να προσχωρεί η καθεμία και ο καθένας χωριστά στο ότι, “παρόλο που εγώ μπορεί να διαμαρτύρομαι, ματαίως προσδοκώ να αλλάξει η κατάσταση, εφόσον άλλοι αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πράγματα και στηρίζουν την κυβέρνηση. Συνεπώς, είναι μάταιο να προσδοκώ ότι μπορώ να απαλλαγώ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και πρωτίστως να απαλλαγώ από την πολιτική του ηγεμονία”…
Με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας, αυτό επιδιώκεται από το “επικοινωνιακό επιτελείο” που προωθεί τις φιλοδοξίες του κ. πρωθυπουργού. Πώς, όμως, αυτό εξασφαλίζεται; Είναι πάρα πολύ απλό. Μετά από μια δυσμενέστατη κατάσταση, αιφνιδίως εμφανίζεται μια “δημοσκόπηση” (!), η οποία παρουσιάζει τα πράγματα πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι αντιλαμβάνεται καθεμία και ο καθένας χωριστά με βάση την παραπάνω λογική. Ωστόσο, με καλή πίστη ας αποδεχτούμε ότι οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες σφυγμομετρούν την κοινή γνώμη στη συγκυρία των δυσμενών καταστάσεων, είναι απολύτως ακριβείς. Ας λάβουμε ως παράδειγμα την πρόσφατη “περιπέτεια του χιονιά” στην Αττική. Οι δημοσκοπήσεις που έλαβαν χώρα έχουν ως εξής: Όσον αφορά στη νεοεμφανισθείσα Abacus, δίδεται ποσοστό στη Ν.Δ. (διάβαζε Κυριάκος Μητσοτάκης) 37,5%. Ως προς τις παγίως γνωστές εταιρείες τα πράγματα έχουν ως εξής: Η Marc δίδει ποσοστό 37,8%, η Metron Analysis 36% και η Pulse 36,5%. Τούτων δοθέντων, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης υπό τις παρούσες συνθήκες μπορεί να προσδοκά από 118 έως 132 έδρες…
Ο μονόδρομος του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη
Είναι γνωστό ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης εξαρχής ήταν σαφής ως προς τις εκλογές και τον εκλογικό νόμο. Η θέση του είναι ξεκάθαρη: «Θα κάνω δεύτερες εκλογές, οπότε θα λάβουν χώρα με τον εκλογικό νόμο που εγώ έχω ψηφίσει». Πέραν του ότι μια τέτοια δήλωση προσκρούει στις πρόνοιες του Συντάγματος (ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η μετεκλογική εξέλιξη συνεργασιών μετά τις εκλογές με απλή αναλογική), θα περιφέρει τον κ. πρωθυπουργό σε δυσχερή θέση, καθόσον:
α) Εξ ανάγκης θα εγκαταλείψει το Μέγαρο Μαξίμου και θα το παραδώσει σε υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Άρα θα είναι τέως πρωθυπουργός κατά την προεκλογική περίοδο,
β) Οι εκλογές θα διεξαχθούν με “δεσμευμένους συνδυασμούς” (λίστα), πράγμα που ουδόλως υποβοηθά το παραδοσιακό σύστημα της Δεξιάς να διενεργεί-διεξάγει γενικές βουλευτικές εκλογές, ακόμη και αν το “σύστημα Μητσοτάκη” επιδιώκει να εγκαταστήσει “επιτελείο στήριξης θέσεων”, αλώνοντας Επιμελητήρια, όπως η περίπτωση του κ. Γιάννη Χατζηθεοδοσίου από την ΚΕΕΕ. Τα επιμέρους μέλη ενός Επιμελητηρίου γνωρίζουν καλύτερα ποια είναι η κατάστασή τους και υπακούουν στην “κεντρική διακήρυξη”, και
γ) Πρόκριμα όλων δε θα είναι εάν η Ελλάδα απέκτησε μερικά Rafale, αλλά πώς διαβιώνει ο Έλληνας την περίοδο των εκλογών.
Οι εκλογές – όποτε και αν διεξαχθούν – θα είναι μονόδρομος ως προς το οικονομικό. Ακόμα και οι συνέπειες της πανδημίας που επιδιώχθηκε σε πρώτη φάση να πιστωθούν θετικά στον κ. πρωθυπουργό, ακόμη κι αυτή η διαδικασία έχει εξαντληθεί επικοινωνιακά και ήδη έχει καταστεί επαχθής και άκρως αρνητική για τον κ. πρωθυπουργό!..
Τι μέλλει γενέσθαι;
Για την οικονομική κατάσταση της χώρας, υπ’ όψιν ότι η Ελλάδα αξιολογείται από τους εκτιμητικούς Οίκους στην κατηγορία ΒΒ με βέλος ανόδου και Βα3 (βλ. Standard & Poor’s, Fitch και Moody’s αντιστοίχως). Η Ελλάδα είναι κάτω από το επίπεδο της Αρούμπα και της Μποτσουάνα. Η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, με φτωχοποιημένο το 83% του ενεργού πληθυσμού, δύσκολα θα προσχωρήσει σε πομφόλυγες και μεγαλοστομίες, καθώς και σε ευχολόγια παραδοσιακού μικροπολιτικού λόγου… Μια τέτοια “επικοινωνία” μόνο αντικείμενο ειρωνείας θα είναι από το εκλογικό σώμα. Πέρασε η εποχή των “λαγών με τα πετραχήλια”…
Οι προσεχείς εκλογές έχουν τον μονόδρομο πως… όλα θα κριθούν από τις συνθήκες διαβίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Στην κατεύθυνση αυτή πειστικό λόγο θα έχουν όσοι στήριξαν με συνέπεια τον αντιμνημονιακό λόγο και τα δίκαια αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στις “ελίτ των Βρυξελλών και της Αθήνας”!
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).