Του Γ. Λακόπουλου
Η απόφαση για εκλογές εδώ και τώρα δεν είναι καλή ή κακή. Είναι αναπόφευκτη και αναγκαία. Η χώρα θα ήταν αδύνατο να κυβερνηθεί πλέον από ένα σχήμα που παραπαίει στη Βουλή και ασκεί πολιτική διαφορετική από εκείνη για την οποία εξελέγη. Όσες φορές συνέβη αυτό στο παρελθόν απέληξε σε τραγωδία.
Ας μην πάμε πολύ πίσω. Το 2009 ο Γ. Παπανδρέου υποσχόταν ως υποψήφιος πρωθυπουργός τα πάντα στους πάντες. Όταν πήρε τη εξουσία δεν έκανε απλώς τα αντίθετα από όσα έλεγε , αλλά έκανε ότι χειρότερο: οδήγησε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και σε εκχώρηση της ανεξαρτησίας της-προβάλλοντας προκλητικά ότι την …«σώζει». Κανείς δεν τον είχε εξουσιοδοτήσει γι’ αυτό.
Κατ’ αντίστοιχο τρόπο το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε ότι θα καταργούσε το Μνημόνιο και θα ανακούφιζε τους πάντες. Όταν πήρε την εξουσία – συνεργαζόμενος με το μόνο κόμμα που δεν θα έπρεπε- όχι απλώς κατέληξε, κακήν κακώς, να κάνει ακριβώς το αντίθετο, αλλά στο τέλος υπέγραψε νέο Μνημόνιο. Προβάλλοντας κι αυτός ότι ‘σώζει’ τη χώρα με το Τρίτο Μνημόνιο. Μόνο που κανείς δεν τον έχει εξουσιοδοτήσει για αυτό.
Από μόνη της η -αναγκαστική- επιλογή της κυβέρνησης να ασκήσει πολιτική διαφορετική από εκείνη για την οποία αναδείχθηκε τον περασμένο Ιανουάριο, είναι επαρκής λόγος για να γίνουν αμέσως εκλογές -για λόγους πολιτικής νομιμοποίησης. Το έκανε άλλωστε και το 2009 ο Κ. Καραμανλής, προσφεύγοντας σε πρόωρες εκλογές προκειμένου να αλλάξει πολιτική- και ήταν η σωστή επιλογή.
Η πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία για μια πολιτική που αποδείχθηκε κακή και ανεφάρμοστη, δεν καλύπτει την αλλαγή της με μια σωστή και αναγκαία. Ένας πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του και το εκλογικό σώμα οφείλει να πάει εκ νέου στην κάλπη και να ζητήσει νέα εντολή να ασκήσει την νέα πολιτική του. Αλλιώς πρόκειται για πλαστογράφηση της προηγούμενης.
Άλλωστε από τη φύση τους οι πρόωρες εκλογές είναι μια ανέλπιστη ευκαιρία για όλους.
– Για τους πολίτες, να επαναξιολογήσουν νωρίς πρόσωπα και πράγματα -αλλά και τη δική τους ψήφο.
-Για την αντιπολίτευση, να δώσει δείγματα νέας γραφής αφού η προηγούμενη καταδικάστηκε.
-Για την κυβέρνηση,να πείσει ότι είναι σε θέση να ασκήσει την αντίθεση πολιτική από αυτή στην οποία πίστευε έως πρόσφατα.
Είναι λίγο περίπλοκα όλα αυτά, αλλά έτσι είναι η Δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός. Τον λογαριασμό για όλα πρέπει τον κάνει πάντα ο ξενοδόχος και κανένας άλλος.
Ειδικά για τον Αλέξη Τσίπρα οι εκλογές είναι η ευκαιρία να αποδείξει ότι εννοεί τη στροφή του τελευταίου διαστήματος της πρωθυπουργίας του, έστω και αν προήλθε από τη μετατροπή της ανάγκης σε φιλοτιμία. Η πρώτη ένδειξη θα προέλθει από τα ψηφοδέλτια που θα καταρτίσει.
Αν δεν αποκλείσει όσους έδειξαν ως τώρα αντιευρωπαϊκές διαθέσεις, ανεπάρκειες και αντικοινοβουλευτικές τάσεις θα τους ξαναβρεί μπροστά του.
Εννοείται ότι δεν θα υπάρχει μεγαλύτερο λάθος για τον πρωθυπουργό αν δεν εκμεταλλευτεί τις εκλογές για να κόψει κάθε παρτίδα τον Καμμένο. Η διακινούμενη ιδέα να τον φιλοξενήσει στα ψηφοδέλτια του… ΣΥΡΙΖΑ θα ισοδυναμούσε με πολιτικό έγκλημα και αυτοχειριασμό εκ προμελέτης.
Εκτός από την ομάδα Λαφαζάνη εννοείται ότι θα ήταν παράδοξο να βρουν θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ο Βαρουφάκης, η Ζωή και κάποιοι τυχοδιώκτες που κινηθήκαν ανάλογα με το προσωπικό τους συμφέρον τη Βουλή ως τώρα. Όπως και κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι που μόνο για βουλευτές δεν κάνουν.
Αλλά οι εκλογές είναι ασφαλώς ευκαιρία και για όσους αντέδρασαν με οποιονδήποτε τρόπο στη συμφωνία Τσίπρα με τους εταίρους ή ζήτησαν αλλαγή νομίσματος.
Προφανώς είχαν δίκιο λέγοντας ότι ο Τσίπρας δεν ψηφίστηκε τον Ιανουάριο για πρωθυπουργός για να κάνει αυτά που κάνει . Αλλά καθώς οι εκλογές ισοδυναμούν με ξαναμοίρασα της τράπουλας δεν έχουν παρά να σχηματίσουν οι ίδιοι κόμμα, να ζητήσουν την ψήφο των πολιτών και εφόσον την πάρουν να τα κάνουν αυτοί.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για κάποιους πρώην υπουργούς – κυρίως του ΠΑΣΟΚ- που έχουν τις λύσεις, που υπόσχονται νέα κόμματα και που ονειρεύονται την επάνοδο τους. Γιατί όχι; Η κάλπη τους περιμένει να θέσουν στη λαϊκή κρίση τα σχέδιά τους και τον εαυτό τους και αν πείσουν, καλώς να ορίσουν.
.
