Του Γ. Λακόπουλου
Αν η Δικαιοσύνη ήταν Εκκλησία, θα είχε ανακηρύξει ήδη την Ελένη Τουλουπάκη οσιομάρτυρα. Και θα ταίριαζε απόλυτα με τη λιτή μορφή της.
Κανείς άλλος δικαστικός λειτουργός δεν έχει σήμερα υποστεί τα πάνδεινα από κάποιους πολιτικούς που ερευνά για διάπραξη ποινικών αδικημάτων -και τους φίλους τους στα κόμματα και στα ΜΜΕ.
Δεν βρέθηκαν στο δρόμο της για πρώτη φορά πολιτικοί. Στην σταδιοδρομία της χρειάσθηκε να ψάξει κι άλλες φόρες για μαύρο χρήμα πίσω από τις δραστηριότητες δημοσίων προσώπων.
Μια χαρά τα πήγε. Και τα ΜΜΕ, που σήμερα φιλοξενούν λιβέλους εναντίον της, μιλούσαν για την καταρτισμένη εκπρόσωπό μιας νέας γενιάς δικαστικών λειτουργών «δυναμική, αλλά ηπίων τόνων», που τιμά το εισαγγελικό σώμα.
Και ύστερα ήλθαν οι μέλισσες. Από πολλές πλευρές άρχισε να σηκώνεται μπουχός για την ελβετική εταιρεία που λάδωνε τη μάνα της και τον πατέρα της στην Ελλάδα. Ακριβώς το αντικείμενο της Εισαγγελίας Διαφθοράς, ως επικεφαλής της οποίας η Τουλουπάκη είχε ήδη διακριθεί.
Όταν έφτασαν στο γραφείο της φυσικά πρόσωπα που ήταν σε θέση να γνωρίζουν, με διάθεση να καταθέσουν επωνύμως, έτσι κι αλλιώς ήταν υποχρεωμένη να ερευνήσει τα καταγγελθέντα. Και αυτό άρχισε να κάνει.
Άρχισε, αλλά δεν συνέχισε με τη διακριτικότητα που θα διευκόλυνε την έρευνά της. Γιατί ο νόμος την υποχρέωνε να στείλει τα ονόματα των πολιτικών στη Βουλή, χωρίς να ερευνήσει.
Όταν η Βουλή τα έστειλε πίσω, αφού είχαν ήδη γίνει βούκινο, όσοι είχαν λόγους έλαβαν τα μέτρα τους.
Οι περισσότεροι πολιτικοί της υπόθεσης αντί να διακηρύξουν την αθωότητά τους και -να τεθούν στη διάθεσή της-προκαλώντας όποιον έχει στοιχεία εναντίον τους να τα καταθέσει, άρχισαν να μιλούν για σκευωρίες, κουκουλοφόρους και ψευδομάρτυρες.
Η εισαγγελέας χρίσθηκε «μέλος συμμορίας» και της υποβλήθηκαν μηνύσεις, επειδή κάνοντάς τη δουλειά της, το καθήκον της δηλαδή, ερεύνησε. Κάποιοι προτιμούσαν να πει στους μάρτυρες. “Τι λέτε, ρε κερατάδες, που θα μιλήσετε εσείς για πολιτικούς;». Και να τους ρίξει στο μπουντρούμι. Τους μάρτυρες.
Από την τότε κυβερνητική παράταξη, ανόητοι υπουργοί και κουτοπόνηρα στελέχη νόμισαν πως βρήκαν ευκαιρία να καθαρίσουν την επανεκλογή τους και περιέφεραν το σκάνδαλο από κανάλι σε κανάλι χωρίς στοιχεία και αποδείξεις.
Από εκείνη τη στιγμή η Τουλουπάκη έγινε η εισαγγελέας που υπέστη το χειρότερο μπούλινγκ στην Ευρώπη. Ακόμη και για τις περιπτώσεις που έχει βάλει στο αρχείο, αφού δεν βρήκε τα αναγκαία τεκμήρια. Ακόμη και για τον έναν για τον οποίο η Βουλή της έδωσε την άδεια να ασκήσει δίωξη εναντίον του.
Μια φορά πήγαν να τη μπλέξουν με την αγορά ενός ακίνητου, αλλά τους το έτριψε στα μούτρα. Τώρα θέλουν να ακυρώσουν με τους μάρτυρες που έχουν καταθέσει, υπό προστασία, στις αμερικάνικες αρχές.
Τζάμπα μάγκες. Το νομικά της Τουλουπάκη είναι επαρκή για να μην κλονίζεται η ερευνά της από σπέκουλες. Άλλωστε είχε επιλεγεί από τον Άρειο Πάγο σχεδόν ομόφωνα, κατά τα προσόντα της, ειδικά στη δίωξη του οικονομικού εγκλήματος.
Μιλάει δυο γλώσσες, έχει εμπειρία σε διεθνείς συνεργασίες που είναι αναγκαίες στο σκάνδαλο Νοβάρτις και δεν ψαρώνει όσο μεγάλος και ισχυρός και αν είναι αυτός που έχει βάλει στο μικροσκόπιο. Έχει διακριθεί και στη δίωξη του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.
Ως προσωπικότητα είναι κάτι περισσότερο από διώκτρια παρανομίας, καθώς όταν μπορεί εκδηλώνει καλλιτεχνική φλέβα της με χορό, θέατρο και ποίηση.
Α, κατά τον Λοβέρδο και έτερους Καππαδόκες μετέχει και σε μια «συμμορία κακοποιών» με το Τσίπρα τον Παπαγγελόπουλο και στήνει «σκευωρίες». Και ο Άδωνις με τον Σαμαρά θα… τη βάλουν φυλακή.
Σε κάθε περίπτωση η Ελένη Τουλουπάκη είναι ένα από τα πρόσωπα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα στην Ελλάδα.
Κάπως απόμακρη, με αγέρωχη γοητεία, αινιγματική και λιγομίλητη. Ίσως και υπερβολικά τυπική, αν κριθεί από την άστοχη -και αντιδημοσιογραφική- αξίωσή της να της κοινοποιήσει η Μάνδρου τις πηγές των πληροφοριών της, ή να μην δημοσιεύσει ο Παπαχελάς, έγγραφα και πληροφορίες που δεν έχουν εκχωρηθεί νομίμως.
Σε κάθε περίπτωση για εισαγγελική λειτουργό σε τόσο κρίσιμη υπόθεση είναι μάλλον δώρο ότι την πυροβολούν, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δικηγόροι. Αποδεικνύουν ότι κάνει καλά τη δουλειά της σε ύποπτες υποθέσεις. Αλλιώς θα την έκαναν σαλόνι στα έγχρωμα ένθετα εφημερίδων και περιοδικών.
Με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη και τον υψηλό βαθμό ατιμωρησίας πολιτικών που έχουν συνδεθεί με σκάνδαλα, η Χανιώτισσα εισαγγελέας με το τσαγανό – που έπαιζε στα παιδικά της χρόνια με τον… Κυριάκο Μητσοτάκη -ο πατέρας της ήταν κομματάρχης το πατέρα του- είναι η πιο συζητημένη εισαγγελική λειτουργός της εποχής.
Στην Ελλάδα της επιτίθενται αθέμιτα και ενίοτε υβριστικά, αλλά σύμφωνα με το Politico είναι «μια από τις προσωπικότητες που θα διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός νέου οράματος για την Ευρώπη το 2019″.
Όσο βάζει άφοβα το χέρι της στις τρύπες με τα φίδια και ταρακουνάει το πολιτικό σύστημα, εξελίσσεται σε «αγία» των πολιτών που στερηθήκαν όσα λεφτά χάθηκαν σε τσέπες με τις μεγάλες κομπίνες της Μεταπολίτευσης.
