Εμένα με πειράζει…

Της Λίας  Γκουντρουμπή*

 

Οι καιροι αλλαξαν. Selfie την ωρα που αναβεις κερι, selfie με τον επιταφιο και live μεταδοση την περιφορα. Στην περιφορα καποιοι καπνιζαν, αλλοι ηταν τοσο ατημελητοι που ουτε στο περπτερο δεν πας ετσι. Σκεφτομαι οτι παλιοτερα ακομα και οι φτωχωτεροι στην εκκλησια ηταν καθαροι και φορουσαν τα καλα τους. Σκεφτομαι τη Μεγαλη Παρασκευη των παιδικων μου χρονων στο Μοναχο με κοριτσια ντυμενες μυροφορες, μεταξυ αυτων και η αδερφη μου, να ψελνουν μελωδικα και ολος ο κοσμος να τις ακολουθει. Το μπαμπα μου και τη μαμα μου να με κουβαλανε γιατι επεφτα απο τη νυστα. Δεν σκεφτηκαν ποτε να μην πανε για να γλιτωσουν την “ταλαιπωρια” με τρια παιδια και δεν ηταν και διπλα μας η ορθοδοξη εκκλησια. Κι αναρωτιεμαι… Πως και ποτε ακριβως αρχισαμε ολα αυτα να τα αντιμετωπιζουμε με αυτη την ελαφροτητα; Δεν πειραζει το ενα, δεν πειραζει το αλλο… Πειραζει και πολυ μαλιστα.

 

*Από το FB