Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Ξενόφερτα τραγουδάκια πολυεθνικής για τον ευτραφούλη πανευτυχή γενειοφόρο ντελιβερά ελπίδας, αμέτρητα λαμπιόνια στο επαρχιώτικο έλατο της πλατείας παρασυντάγματος, και το εορταστικό εθνικό πασπάλισμα χρυσόσκονης των ΜΜΕ στην μούχλα ανά την επικράτεια. Μούχλα που αναπτύσσεται λόγο των κατάλληλων συνθηκών, σε καίρια και ζωτικά όργανα λειτουργίας της κοινωνίας. Που και η ίδια έχει παραμείνει όχι μόνο θεατής, αλλά δείχνει ιδιαίτερη ανοχή σε μύκητες, λαμβάνοντας και αυτή μέρος όπως και όταν μπορεί αποκομίζοντας πρόσκαιρα μικρά κέρδη.
Ο μύκητας της μούχλας διαφθοράς προσβάλει και ζωντανούς οργανισμούς όλων των κοινωνικών τάξεων, εμφανιζόμενος πρώτα στην ανώτερη, άρχουσα τάξη που με την σειρά της τον μεταδίδει στις αμέσως επόμενες, χαμηλότερες. Και όμως, έτσι απλά και άτεχνα γιορτάσαμε με την ημερολογιακή αφορμή, του Χριστού την θεία γέννηση, ως ευκαιριακοί χριστιανοί καταναλωτές, ποια αλληγορία άραγε;
Ποιον συμβολισμό δήθεν, Ποιο νόημα τάχα; Καμία και κανέναν! Δεν καταλαβαίνουμε Χριστό , που λένε! Παρά το εμπορικό μήνυμα και μόνο, με ανακοινώσεις “εορταστικού” μουχλιασμένου απλήρωτου ωραρίου σκλάβων, προς εξυπηρέτηση άλλων σκλάβων, με κάποια δυνατότητα αγοράς οικονομικών τιμών, αρπάζοντας την ευκαιρία διαφοράς ρόλων υπαλλήλου και πελάτη, οι εορτές δεν απέδωσαν.
Έξτρα κυκλοφοριακά μποτιλιαρίσματα, πέρα της καθημερινότητας, για να εμπεδώσουμε το εορταστικό πνεύμα. επαναλαμβανόμενες εξουθενωτικές διαφημίσεις με καμπανούλες και αστεράκια, χαμογελαστά αψεγάδιαστα πρόσωπα, ευτυχισμένες οικογένειες κοντά στο πλούσια στολισμένο δέντρο με το τζάκι αναμμένο, παιδιά και σκυλιά να ανοίγουν κουτιά δώρων, παρατηρήθηκαν.
Εορταστικό πνεύμα δεν παρατηρήθηκε! Ξύπνα ρε, γιορτάζουμε, θα γιορτάσεις και σύ, αχάριστε!Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, τον Σκρούτζ με τα ενοχικά φαντάσματα τους Μάγους με το αέριο, το πετρέλαιο και τα σιτηρά στον στάβλο της Ευρώπης, να δωροδοκούν μανούλες με μωρά, επιτρόπους και ακαμάτηδες που λιάζουν τ’ αχαμνά τους και λίγο μελό ιστορίες, για εορταστική απαιτούμενη συγκίνηση, είχαμε!
Τα μουχλιασμένα χρόνια διαδέχεται η νέα μουχλιασμένη χρονιά, πασπαλισμένη με χρυσόσκονη και άχνη κουραμπιέδων, με ευχές υγείας, επιτυχίας και μακροημέρευσης. Έξω η ατμόσφαιρα μυρίζει μούχλα, τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι μουχλιασμένοι κι αυτοί. Η διάθεση μουχλιασμένη από καιρό.
Από πολλά σπίτια έλειψαν τα στολισμένα χριστουγεννιάτικα δένδρα, σοβαρή λεπτομέρεια. Τα λιγοστά παιδάκια ψέλλιζαν θαρρείς καταναγκαστικά τα κάλαντα. Όλα φθίνουν ή έχω λάθος; Σανίδα σωτηρίας και ξέφωτο στην μουχλιασμένη γενική αίσθηση, τα αγαπημένα μας πρόσωπα και οι λίγοι μα παντοτινοί δοκιμασμένοι φίλοι. Το μοναδικό και πανάκριβο δώρο αντίδοτο, στην άκρως επιθετική και ύπουλα διαβρωτική μούχλα.
Ευχές δεν, Μούχλιασαν καθώς τις άφησα εκτεθειμένες, ο αδαής. Και του χρόνου;