Του Γιάννη Πανούση
Δύσκολο ο κόρακας να γίνει περιστέρι
Ν.Καζαντζάκης,Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Κάθε σύστημα Δυναστείας ή ΙσοΒασιλείας ή Καισαρισμού διαθέτει πάντοτε και μιάν επικίνδυνη ‘’ουρά’’. Αν π.χ οι Ηγέτες επιβιώσουν από τους Βρούτους, τότε συνήθως βρίσκονται ενώπιον της βιασύνης των Επιγόνων να τους διαδεχθούν [συχνά πριν από το πολιτικό τους τέλος].
Τηρουμένων των αναλογιών κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το ΣΥΡΙΖΑ. Παρά το μη-ευκαταφρόνητο 31,5% του εκλογικού αποτελέσματος του Ιουλίου και το σημαντικό ρόλο του Αλέξη Τσίπρα, οι Μνηστήρες- του υπό μετασχηματισμό κόμματος- εμφανίστηκαν ιδεολογικά πανόπλοι για να διεκδικήσουν το Θρόνο.
Άλλοι με αντικυβερνητικό δηλητήριο, άλλοι με ηθικό στιλέτο, άλλοι με διαρροές και υπονοούμενα για την ιδιωτική ζωή διαγκωνίζονται για το ποιός θα πάρει, όχι το δαχτυλίδι, αλλά το κεφάλι του πλαϊνού συντρόφου του.
Σε αυτές τις περιπτώσεις μία είναι η λύση για τον Ηγέτη: την εξουσία ή την ασκείς ή την παραδίδεις [και κυρίως δεν παλαντζάρεις].
Και ο νοών, νοείτω…
