Του Γιάννη Τριάντη
Η αναγνώριση των περιοχών που αποσχίστηκαν στην Ουκρανία, καθώς οι επεμβάσεις σην Κριμαία το 2014 και στην Γεωργία το 2008(απόσχιση/αναγνώριση Αμπχαζίας, Οσετίας) επιβεβαιώνουν την απόφαση της Ρωσίας για έμπρακτη αμφισβήτηση του υφιστάμενου διεθνούς status για τα σύνορα.
Ευθύς, ωμός και αποφασισμένος ο Πούτιν, δεν αρκέστηκε στην προβολή των δεδομένων στόχων του(στόπ στη διαδικασία ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ/Προστασία του ρωσόφωνου πληθυσμού στο Ντονμπάς).
Με το διάγγελμά του επιβεβαίωσε την πρόθεσή της Ρωσίας για αναδιάταξη του διεθνούς συστήματος ασφάλειας και για δραστική, έμπρακτη αναθεώρηση κανόνων που έχουν παγιωθεί από διεθνείς συμφωνίες για αδιατάρακτα σύνορα (π.χ. Τελική Πράξη του Ελσίνκι, το 1975).
Επιβεβαίωσε ο Πούτιν την στρατηγική αυτή. Δεν την εγκαινίασε, καθώς είχε προηγηθεί η επέμβαση στην Γεωργία (απόσχιση της Αμπχαζίας και της Οσετίας, το 2008) και η προσάρτηση της Κριμαίας, το 2014.
Το νέο στοιχείο δεν είναι μόνο η αναγνώριση του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ (περιφέρεια Ντονμπάς), αλλά η προκλητική αναφορά του στην Ουκρανία. Για την οποία είπε ότι δεν είναι πραγματική χώρα!
Προηγουμένως, χρειάστηκε να πετάξει τον Λένιν κάτω από τις ερπύστριες και, κωδικοποιώντας τα ιστορικά γεγονότα κατά το δοκούν, να στείλει σαφές το αναθεωρητικό του μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.
Ποιος αξιοποίησε πρώτος το μήνυμα αυτό και δη σε σχήμα πρωθύστερο; Ο Ιμπραήμ Καλίν, σύμβουλος του Ερντογάν. Μίλησε στη γερμανική εφημερίδα «Ντί Βέλτ» με αφορμή το Ουκρανικό και την στάση της Τουρκίας. Και είπε:
“Έχουμε να κάνουμε με νέες προκλήσεις τον 21ο αιώνα, άρα χρειαζόμαστε νέους κανόνες και νέες αρχές, με τις οποίες μπορούν και οι δύο πλευρές να αισθάνονται ασφαλείς. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε σε κάθε αίτημα της Ρωσίας, αλλά θα πρέπει να ακούσουμε τους Ρώσους”.
Συμπέρασμα πρώτο(που αφορά ευθέως και τη χώρα μας): Ο Πούτιν άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, δίνοντας τη δυνατότητα σε περιφερειακές δυνάμεις τύπου Τουρκίας, να μιλούν για νέο διεθνές σύστημα και νέους κανόνες.
Επομένως-και παρά το γεγονός ότι η Τουρκία ανήκει στο ΝΑΤΟ- δεν είναι απλώς πιθανό να ενταθεί η εν εξελίξει προσπάθεια της γείτονος (αμφισβήτηση της ελληνική κυριαρχίας στα νησιά), αλλά δεν αποκλείεται να δούμε μακροπρόθεσμα ρητορείες και κινήσεις για την Θράκη…
Ο Πούτιν έφτασε με το διάγγελμά του στα χρόνια του Τσάρου. Ο Ερντογάν ήδη έχει κάνει τη δική του βουτιά στο παρελθόν. Στο μεγαλείο και στο γεωγραφικό εύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προβάλλοντας το νέο-οθωμανικό του όραμα.
Συμπέρασμα δεύτερο: Οι αποσχισθείσες περιοχές είναι αδύνατο να υπάρξουν ως ανεξάρτητα κράτη, όσο κι αν έχουν την οικονομική αρωγή και στήριξη της Ρωσίας. Επομένως, ως πιο πιθανή εξέλιξη φαντάζει μελλοντικά η προσάρτησή τους. Όπως συνέβη με την Κριμαία.
Ο Πούτιν είχε προϊδεάσει την Δύση για τις προθέσεις του. Κόκκινες γραμμές η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η προστασία των Ρωσόφωνων.
Μια στάση εδώ: Επιφανείς αξιωματούχοι της Δύσης, όπως ο Νέστορας της αμερικάνικης διπλωματίας, Τζωρτζ Κέναν, θεωρούσαν μοιραίο λάθος την διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Προειδοποιούσαν ότι η τότε Σ.Ενωση δεν θα το ανεχτεί. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την Ρωσία του Πούτιν. Επ΄ουδενί ανέχεται την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ.
Οσο για τις ρωσόφωνες περιοχές, είναι γεγονός ότι δεν έχει άδικο ο Πούτιν. Η Συμφωνία του Μίνσκ προέβλεπε μεταξύ άλλων συνταγματική μεταρρύθμιση στην Ουκρανία για εξασφάλιση κάποιου είδους αυτονομίας στην Περιφέρεια του Ντονμπάς. Αυτό δεν έγινε πράξη…
Επιστροφή: Ηξεραν λοιπόν οι Δυτικοί ότι η Ρωσία δεν θα εισβάλει στην Ουκρανία για να την καταλύσει φτάνοντας μέχρι το Κίεβο-κι ας έλεγε το αντίθετο η αμερικάνικη προπαγάνδα-,αλλά θα κάνει «κάτι».
Το έκανε. Και είναι αυτό που είχε πεί ο Μπάιντεν: Μικρή εισβολή. Το αν θα προχωρήσουν τα ρωσικά τάνκς μέχρι το όριο που χωρίζει το Ντονμπάς με την υπόλοιπη Ουκρανία, θα εξαρτηθεί από ενδεχόμενη στρατιωτική αντίδραση του Κιέβου.
Μικρή εισβολή και μικρές κυρώσεις; Μέχρι στιγμής(πρωϊ Τρίτης-22.2. 2022) υποτονικές οι αντιδράσεις και περιορισμός των κυρώσεων στις αποσχισθείσες περιοχές. Πιθανολογείται ότι το καθεστώς των κυρώσεων θα αναβαθμιστεί, παρά το γεγονός ότι δεν είναι βέβαιη η (απαραίτητη) ομοφωνία για την επιβολή τους.
Εκείνο που προβάλλει βέβαιο και ήδη το βιώνει η Ευρώπη, είναι οι οικονομικές επιπτώσεις λόγω εκτίναξης των τιμών του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Η Γηραιά Ηπειρος έχει κάνει βήματα ενεργειακής απεξάρτησης, με στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά τα βήματα αυτά δεν αρκούν.
Το διαπιστώνει δραματικά κυρίως η Γερμανία, εξαρτημένη σε μεγάλο βαθμό από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, αλλά και χώρες-επιμηθείς, όπως η Ελλάδα. Που θα μπορούσε λόγω κλιματικών συνθηκών να βρίσκεται στην πρωτοπορία της ήπιας ενέργειας, αλλά…
…Βαρύ κλίμα, λοιπόν, άμεσες οικονομικές συνέπειες και πολυποίκιλη κρίση διαρκείας, μετά το αναθεωρητικό διάγγελμα Πούτιν και την αναγνώριση των επίμαχων περιοχών.
Επειδή, όμως, ουδέν αμιγές, δεν αποκλείεται να βγεί σε καλό η κρίση στην Ουκρανία και η συμπεριφορά της Ρωσίας, τουλάχιστον στον τομέα της ενέργειας: η Ευρώπη είναι αναγκασμένη να επιταχύνει τον ρυθμό ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Τα ΄χει αυτά τα σαρκαστικά παράδοξα η ιστορία…
ΑΠΟ ΤΟ NEWS 247