Του Μελέτη Ρεντούμη
‘Ένα από τα βασικότερα ζητήματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία, είναι το πώς βλέπει την πορεία της χώρας στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων αλλά και ποια είναι η προοπτική μέσα από τα δημοσιονομικά μέτρα που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια.
Εκτός αυτού, έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς οι πολίτες αντιλαμβάνονται την γεωπολιτική θέση της χώρας, το θέμα του μεταναστευτικού αλλά και μία σειρά από καθημερινά ζητήματα τα οποία καλείται να λύσει η εκάστοτε κυβέρνηση πέρα από τις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούν.
Παρά του ότι η χώρα έχει μπει σε μία ψηφιακή εποχή και οι τεχνολογικές εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ρυθμό παγκόσμια, γεγονός που δεν αφήνει ανεπηρέαστη την ελληνική οικονομία και κοινωνία, μία πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε από τον οργανισμό έρευνας και ανάλυσης Διανέοσις, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για τα πιστεύω, τις απόψεις και τους μύθους που αναδεικνύονται από τις απαντήσεις του μέσου Έλληνα πολίτη.
Πιο συγκεκριμένα, μπορεί η πλειοψηφία των πολιτών να πιστεύει ότι τα Μνημόνια ήταν απαραίτητα για να μπει η χώρα σε μία τροχιά ομαλοποίησης, όμως το 70% έχουν την άποψη ότι ήταν ένα μέσο για να εκμεταλλευθούν οι Ευρωπαίοι την χώρα μας, γεγονός που σημαίνει ότι δεν έχει κατανοηθεί η ρίζα του προβλήματος της κρίσης στην Ελλάδα, αναπαράγοντας τον μύθο ότι τα Μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι το αντίθετο.
Επίσης παρά τις συνολικές τεράστιες εκταμιεύσεις από την αρχή της οικονομικής κρίσης που φθάνουν τα 400 δις ευρώ και αποτελεί το μεγαλύτερο ποσό που έχει εκταμιευθεί πότε στον πλανήτη για μία χώρα ως πακέτο διάσωσης, οι Έλληνες πιστεύουν ότι από την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, κερδισμένη βγαίνει η Ένωση και όχι η Ελλάδα.
Αυτή η άποψη είναι από μόνη της προβληματική στο να κατανοηθεί η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αγνοώντας το πώς κατασπαταλήθηκαν δημόσιοι πόροι κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Το 70% έχουν την άποψη ότι ήταν ένα μέσο για να εκμεταλλευθούν οι Ευρωπαίοι την χώρα μας, γεγονός που σημαίνει ότι δεν έχει κατανοηθεί η ρίζα του προβλήματος της κρίσης στην Ελλάδα, αναπαράγοντας τον μύθο ότι τα Μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι το αντίθετο.
Επιπρόσθετα είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν το 60% πιστεύει ότι τελικά η Ελλάδα δεν έπρεπε καν να ενταχθεί στην ΕΕ, δημιουργώντας ένα πέπλο ευρωσκεπτικισμού.
Στις εναλλακτικές προοπτικές της χώρας, ένα μεγάλο μέρος των πολιτών βλέπει μία πιο στενή σχέση με την Ρωσία καθώς και με τον Ρώσο πρόεδρο Βλάντιμιρ Πούτιν, καθώς ένα ποσοστό 30% του δείγματος βλέπει στο πρόσωπό του τον ιδανικό ηγέτη για την Ελλάδα.
Εκτός όμως από την προσέγγιση με την Ρωσία αλλά και τις σημαντικές επιφυλάξεις ως προς την ΕΕ, οι Έλληνες συντηρούν και γραφικούς μύθους όπως αυτές του ψεκασμού, όταν ένα ποσοστό σχεδόν 30% πιστεύει ότι συγκεκριμένα αεροπλάνα μας ψεκάζουν ώστε να κυριαρχεί η απόλυτη αδράνεια.
Όσον αφορά στο θέμα του μεταναστευτικού και εδώ επικρατεί μία άκρως συντηρητική άποψη, καθώς τουλάχιστον το ένα τρίτο του δείγματος υποστηρίζει ότι δεν πρέπει τα παιδιά των νόμιμων μεταναστών που βρίσκονται στην χώρα μας να λαμβάνουν αυτόματα την ελληνική υπηκοότητα.
Σε συνέχεια της παραπάνω ρητορικής σχεδόν το 60% τάσσεται κατά των γάμων των ομοφυλόφιλων, ενώ σε άλλο ερώτημα σχεδόν οι μισοί ερωτηθέντες απάντησαν ότι επιθυμούν την επαναφορά της θανατικής ποινής.
Με βάση όλα τα παραπάνω, γίνεται σαφώς αντιληπτό γιατί στην χώρα μας τελικά επικρατεί σε μεγάλο βαθμό ο λαϊκισμός και γιατί έχει συντελεστεί μία δεξιά ως ακροδεξιά στροφή του εκλογικού σώματος, με αποτέλεσμα η Χρυσή Αυγή για παράδειγμα να εμφανίζεται σχεδόν αμετακίνητη στα ποσοστά της τα τελευταία χρόνια.
Τόσο λοιπόν ο συνεχής δημαγωγικός λόγος της κυβέρνησης αυτή την τριετία, όσο το μεταναστευτικό, η ανεργία και η εγκληματικότητα, έχουν κάνει τον μέσο Έλληνα πολίτη, λιγότερο ανεκτικό στην διαφορετικότητα και όλο και περισσότερο μισαλλόδοξο με αποτέλεσμα να αναζητά λύσεις πιο έντονα αντισυστημικές, από όπου και αν προέρχονται.
Συμπερασματικά θα λέγαμε, ότι το πολιτικό σύστημα έχει υποχρέωση να ενημερώνει αλλά και να εκπαιδεύει κατάλληλα τους πολίτες για τις καθημερινές οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις ώστε να υπάρχει πάντα η απαραίτητη κοινωνική συνοχή. Όπως δυστυχώς διαμορφώνεται η κατάσταση σήμερα, η πόλωση, ο διχασμός και έλλειψη συναίνεσης ενδέχεται να οδηγήσουν την χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός